SENTYABR, 2007-Cİ İL.MOSKVA...
"Əkiz qardaşlar”ın tanışlığında və söhbətlərindən 1 həftə keçmişdi(Bu 1 həftə ərzində onlar bir-birlərini tanıyaraq isinişiblər) Tam əkiz demək olmazdı onları, sadəcə üz cizdilərindən deyil, eyni zamanda xarakterləri ilə.Anar hər nə qədər dəli-dolu, dikbaş, dəliqanlı tipə sahib idisə, Rəfael əksinə-sakit "uşaq” idi.
-Rəfael, bəs sən bizim dilimizi necə öyrəndin?!..
-Lavin atamla...yəni atalığmla..
-Narahat olma, davam elə...
-Lavin atamla az da olsa bu dildə danışırdı...
İlqar onların söhbətlərinə kurs olmaq istəsə də telefonuna gələn zəng buna imkan vermədi.Ekrana baxan kimi cəld özünü açıq eyvana atdı.
-Lavin, nə olub?!...
-İlk öncə axşamın xeyir...
İlqar telefon söhbətini bitirən kimi Anarın qarşısında dikəldi.Anar anlamaz-anlamaz ayağa qalxıb ilqara baxanda nitqi qurudu.Yenə sərt və kəskin baxışları.İlqar onun qolundan yapışaraq zaldan çıxartdı.Özü bir anlıq dəhlizdə tapan Anar əsəbiləşib nəsə demək istəyirdi ki, İlqar onu qabaqladı.
-Hazırlaş! Bakıya dönürsən bir günlük!
-Nəə?! İlqar, zarafatın heç yeri deyil...
-Sən o qızı nə hala saldığını başa düşürsən ya yox?!
-Fəxriyyə...Nolub ona?!-narahatçılıqla soruşdu.
-Bilmirəm, heç nə bilmirəm...Sən bu haldasansa, o səndən də betər olar yəqin...
-O, məni sevmir,-güclə deyib gözlərini İlqardan yayındırdı.
-Yanılırsan, bratik, sevir...
İlqar qəzəbli səs tonunu aşağı salıb əlində tutdöu telefonu Anarın gözü qarşısına gətirdi.Ekrana baxanda gözlərinə inanmaqdan zorlanan Anar yerindəcə donub qaldı..
SENTYABR, 2007-Cİ İL.BAKI...
Fəxriyyə artıq bir neçə gün idi ki, gecəni Lavinin evində keçirirdi.Atası Malik çarəsizcə razılaşmışdı.Onsuz da qızının acılarını görməyə güclə dözürdü...
Fəxriyyə qızın yatdığı otağa keçib çarpayının yanında özünə yer seççərək əyləşdi.Fəxriyyə yenə gözlərini nöqtəyə zilləyib susqun vəziyyətini almışdı.Əlini uzadıb qızın saçlarına sığal çəkməyə başladı.
-Fəxriyyə, necəsən?!...
Daşdan səs çıxdı, ondan yox.Nəfəs alıb-almaması belə sual altında idi...
Lavin çıxdıqdan sonra yanaqlarına süzülən isti damcılar sürətlənməyə başladı.Dodağını bərk dişlədi ki, səsi eşidilməsin.Üzünü yastığa basaraq ağlamağ başladı...
Səhər...
Oteldən şəhəri seyr edən Anar ehtiyatla soruşdu:
-Səncə bizi tanımazlar?!...
-Üzündəki saqqaldan azad olmaq fikrin yoxdursa, heç vaxt...
Anar çevik hərəkətlə masaya yaxınlaşanda İlqar noutbuku qapadıb ona baxdı.
-Səni bəzən tanıya bilmirəm, İlqar...Kimə xidmət edirsən, anlaya bilmirəm...
-Ədalətə...
-Ədalətə?! Həm polis-milis, həm də mafioz birləşmələri...
-Anar, mən 3 yaşımdan Moskvada onun-bunun ardınca it kimi sürünmüşəm...Dərs keçmə mənə!...
-İlqar, mən sənin "ədalət” anlayışını anlaya bilmirəm.Bir tərəfdən hüquq-mühafizə işçilərini satqın, ikiüzlü, ruyazkar adlandırırsan, o biri tərəfdən "ağa”ları göylərə yüksəldirsən...Hələ üstəlik hər 2 tərəfi ittiham edirsən...
-Anar, mənim işim sənə qalmayıb, aydındır?!...
-Lap əla! Amma bir sualım var...
-De gəlsin...
-Heçmi təhlükə yoxddur?!...Anladığım qədəri ilə Samirin guya narkotik istiffadəçi iddiası...
-Qarışma!!!...
Anar əsəbindən özünü güclə saxlayırdı...
Səhərdən bir xeyli keçmişdi...
Fəxriyyə arxivə gəlmişdi yenə.Gözlərini yumub onə ağrı-acı verən xatirələri xatırlamağa başladı.Hər xatirədə göz yaşlarını saxlada bilmirdi.
"Niyə?! Niyə, Anar?! Niyə mənə bunu etdin?! ...”
Çevrilib getmək istəyəndə Elxanı gördü qarşısında. Yanından ötüb keçmək istəyəndə Elxan barmaqlarını onun qoluna keçirdərək dayanndırdı.
-Lazım deyil,Fəxriyyə, eləmə belə...
Fəxriyyə gözü yaşlı və qəzəblə Elxana baxıb qolunu azad elədi.İslanmış yanğaını qurulayıb gözlərinə baxaraq
-Sən eləmə, onsuzda elədiyini elədin...
-Fəxriyyə, axı mən...
-Sən nə?!...Nə qazandın, hə, nə?!...Heç nə!...
Fəxriyyə qəzəblə sözünü bitiirb arxivdən çıxdı.Kabinetə girib masa arxasına keçdi.Onun aqressiv halını izləyən Fidanla Nicat bir-birlərinə narahatçlıqla baxıaraq çarəsiz halda başlarını buladılar.
-Fəxriş..
-Yaxşıyam, Fidan!
Qızın kəskin cavabından diksinəön Fidan təkrar Nicata baxdı.Nicat başını əlləri ilə tutub bərk sıxırdı.Birdən əlini zərblə masaya elə çırpdı ki, qızlar diksinərək dəhşətlə ona baxdılar.
-Fəxriyyyə, yetər artıq! Anar cəhənnəmə vasil oldu, sənsə...Ətrafa bax, həyat davam edir...Sən niyə bunu bizə yaşadırsan axı?!...
Nicat sözünün davamını gətirə bilməyib kabineti hirslə tərk elədi.Onun gedişini həzm etməyə çalışan Fəxriyyə bir də Fidanın gedişi ilə çökdü...
Axşam...
Anar həyəcanla dolaşıb dururdu.İlqarın baxışlarını öz üzrəində hiss etsə də vecinə almırdı.Ayaq saxlayıb göydələnə nəzər saldı.
-İlqar, mən..mən..mən..
-Nə?!..
-Qorxuram...Onu incitməkdən qorxuram...
-Onsuz da incitmisən, incidirsən hələ də!
Anar İlqara baxıb çarəsiz baxışları ilə razışlaşmaqdan başqa yolu qalmadı.Bir az gözləməyə qərar aldı.Budur, Fəxriyyə ...Onun halını görən Anarın vəziyətini təsəvvüre tmək çətindir (heç bilmirəm necə yazım ki, təbii alınsın) Titrəyirdi sanki, içindəki qəfəsdən azad olmaq istəyyirdi.Nəfəs almağ unutmuşdu...
Qızın daxil olduğunu görəndə özünü saxlaya bilməyib addımını atmaq itəyirdi ki, İlqar əli ilə çiynini tutub saxladı.
-Səbr...
Fəxriyyə qapını açan Lavinə təbəssüm edib içəri keçdi.Divanda əyləşib ona baxan Lavinin sözlü biri olduğunu anlayıb soruşdu:
-Lavin, nə oldu?! Danş görüm...
-Fəxriyyə, bilirəm,səhv etmişəm, amma...
-Amma nə, Lavin?! Allah eşqinə, qorxutma məni...
Qapının zəngi çalındı.Fəxriyyə dik atılıb Lavinə baxdı.Ürəyi bəmbərk döyünməyə başladı.Lavin ayağa qalxıb ona baxdı.
-Bağışla məni,-deyib qapını açmağa getdi.Fəxriyyə onun ardınca gələndə sanki ildırım vurdu.Anar saqqallı, çökmüş gözləri ilə içəri keçib qarşısında dayandı.
Lavin nə edəcəyini bilmirdi.İlqar onun halını görüb qolundan dartaraq evdən çıxartdı.Qapın örtüb aşağı enməyə başladılar...
-Sən...sən..sən nə haqla qarşıma keçirsən?!-qəzəbli də olsa səsi titrəyirdi.
-Danışmaq istəyirəm...
Bu söz Fəxriyyəni oyatdı.Olan-qalan gücü ilə Anarı itələyib qapını açdı.
-Çıx..! Çıx deyirəm evdən! Yoxsa polisə zəng vuracam!
Anar yerindən tərpənmək bilmirdi.Gözlərini Fəxriyyə zilləyib baxsa da qız ona tərəf baxmırdı.Açıq qapı ilə onun getməsini gözləyirdi.Güclə ayaqlanrını qoparda-qoparda yaxınlaşıb qapını bağladı.
-Getməyəcəm!...Səninlə danışmamış heç bir yerə gedən deyiləm, anla!!!
Anarın qşqırığı onu özündən çıxartdı.Yumruqlarını hazır vəziyyətə gətirib zala keçdi.Anar da arxasımca gələrək onun qolundan tutub özünə sıxdı.
-Fəxriyyə, lazım deyil belə davranmaq..
Onun nəfəsini üzündə hiss edən Fəxriyyənin yumruqlarını işə salaraq itələməyə cəhd etdi, amma Anarın əlindən qurtula bilmədi.Anar hər dəfəsəində onu özünə daha bərk sıxırdı.
-Burax məni! Nifrət edirəm sənə, əclaf! Sən...
-Mən nə?! Hə, etiraf edirəm:Murdar insanam, amma səninlə danışmamış burdan heç yerə gedən deyiləm, bil!-səsini qaldırıb qızı silkələyirdi.
-İstəmirəm!...Danışmaq istəmirəm, üzünü görmək istəmirəm...Məhv etdim məni, həyatmı məhv etdin!-qəzəblə deyib qurtulmağa çalışırdı.
-Sən də məni məhv etmisən..Mən bu deyildim, mən belə deyildim...Qaytar mənə əvvəlki "mən”i...Qaytar!...
Anar sözünü nifrətlə bitirib qızı divana tulladı.Fəxriyyə ilk öncə çaş-baş qalsa da, sonra qəzəblə ayağa qalxıb oun üzünə şillə çəkdi.Anar heç bir reaksiya vermədən dayanaraq ona baxırdı.
-Sən...Rədd ol həyatımdan!!! Bir daha qarşıma çıxma!!!
-Polisə yığ, ya da atana!...
Fəxriyyə əsəbindən özünə güclə nəzarət edirdi.Əlini qaldırmağı ilə Anar tərəfindən tutulub əsir alınmağ bir oldu.Anar qızın belindən tutub özünə sıxanda Fəxriyyə müqavimət göstərmək istədi.Amma Anarn isti nəfəsi onun yumruqlarını yumşaltdı. Anar gözlərini yumub nəfəs alıb-verirdi.
-Bacarmıram, Fəxriyə, bacarmıram...Hər dəfə başqalarına baxanda səni görürəm, onlara toxunanda sənə toxunuram...
Fəxriyyyə eşitdiyi soz sözlərdən özünə qayıdıb güclə də olsa onu özündən araladı.
-Get onların yanına!...GET!!!...
Elə bu sözü demişdi ki,Anar onu divara dayad.Hər ikisi də göz-gözə, nəəs-nəfəs idilər.Qəzəb yoxa çıxdı bir anlıq.Fəxriyyə tir-tir əsməyə başlayanda Anar barmağıilə onun yanağına sığal çəkib qulağına xırıltılı səslə pıçıldadı.
-Bacarmıram...Sənsiz bacarmıram...
Fəxriyyə gözlərini yumub açanda dodaqlarına ehtiraslı istilik gəldi.Anar nəfəsini hiss elətdirib hər 2 əli ilə qızın üzün tutdu.
-Fəxriyyəm mənim...Gözəlim...
-Anar, lazım deyil-səsi zəif çıxırdı.
Əlini güclə qaldırıb onun sinəsinə qoyaraq pzündən itələməyə çalışsa da müqavimət göstərə bilmədi.Anar nəfəsini üzünün hər bir yerində-gözlərində, dodaqlarında, yanaqlarında, alnında, çənəsində hiss etdirib yavaş-yavaş aşağıya enməyə başladı.Boğazında nəfəsini hiss edəndə yumulmuş dodaqları aralandı.
-Anar...-ehtiraslı pıçıltı ilə səsləndi.
Anar onun gözlərinə baxıb dodaqlarına yaxınlaşdı.Qarşılıq vermək istəməsə də, alınmadı. Qolları ilə boynunu qucaqlayıb öpməyə başladı.Anar öpdükcə onu divara da sıxlaşdırırdı.Fəxriyyə ayaqlarını onun belinə dolayanda Anar qızı divardan araladı.Xalçaya uzandırıb əllərini bədənində gəzdirməyə başladı.
-Fəxri...
-Anar...
Anar artıq özünə nəzarəti itirmişdi.Qızı öpdükcə onun dadına daha çox baxmaq istəyi yaranırdı.Üzünün hər bir cizgilərini, boğzaını öpüşlərə qərq etmişdi.Yavaş-yavaş əynindəki paltarı çıxartmağa başladı.Fəxriyyə məst olduqca harda və kiminlə olduğunu unudurdu.Anar qızı soyundurub bədənini öpməyə başladı. Sinəsini öpəndə Fəxriyyə ehtirasdan qıvrilib başını sinəsinə daha bərk sıxırdı.Barmaqlarını saçlarına keçirdərək gözlərini yumub açırdı...
Anar anidən dayanıb başını qaldırdı.Ala gözlərə baxaraq xırıltılı səslə pıçıldadı.
-Mən bunu etməyəcəm,-deyib qalxmaq istəyirdi ki, Fəxriyyə qollarını onun boynuna keçirtdi.
-Anar...Mən onsuz da məhv olmuşam...Bilirəm ki, getsən, bir daha qayıtmazsan...
Fəxriyyə sözlərini güclə deyib göz yaşlarını axıtmağa başladı.Anar əyilib onun göz yaşlarını öpməyə başladı.
-Şşş...Ağlama...Dözə bilmirəm sənin ağlamağına..
Anar öpdükcə qızı qaldırıb qucağına aldı.Yataq otağına gətirib çarpayıya uzandırdı.
-Fəxriyyə,mən bunu sənə edə bilmərəm...
-Anar, mən başqasının olmaq istəmirəm...
-Mənim kim olduğumu bilə-bilə, necə alçaq adam olduğumu bilə-bilə...
-Sən tamam başqa insansan, sirrlisən, təhlükəlisən, amma sevilməlisən...
Fıxriyyə bardaş qurub əyləşdi Əlini Anarın əynindəki geyimə uzatdı.Onun barmaqlarının oyununu hiss edən Anar ağır nəfəs alaraq gözlərini yumdu.Fəxriyyə qulağına yaxınlaşıb astaca səsləndi.
-Mən ən böyük səhvimi səni sevəərk eləmişəm onsuz da...
Fəxriyyənin dodaqlarının istiliyini boğazında hiss edən Anar onu itələmək istəsə də güc tapmadı.Fəxriyyə əlini uzadaraq onun geyimini yavaş-yavaş azad etməyə başladı.Anar dodaqlarına yumulub daha da ehtirasla öpməyə başlayanda Fəxriyyə arxası üstə uzanaraq Anar özünə çəkdi...
Hər ikisi də lüt və ehtiraslı idilər. Bir-birlərini öpdükcə doymaq bilmirdilər.Anar onun hazır olduğunu görüb tərəddüd edirdi.
-Fəxriyyə...
Lakin qızın gözlərindəki yalvarışı görəndə inadı qırıldı.Cinsiyyət orqanını yaxınlaşdırdı.Fəxriyyə nəfəsini içəri çəkib dodaqlarını bərk dişlədişGözlərini yumaraq Anarn boynunu qucaqladı.
-Şşş...Səni sevirəm, Fəxriyyə, canımdan da çox sevirəm...Bağışla..Mən alçağam, murdaram, amma səni sevirəm...
Fəxriyyə ağrını duyan kimi dırnaqlarını ilə Anarın kürəyini cızmağalamağa başladı.
-Yenə də...Ye-nə dəə....
Anar ilk öncə yavaş-yavaş, sonra bir az sürətlə hərəkət elətdirmərə başladı...
...Lavin qolundakı saata baxıb həyəcanla başını bulayırdı ki, İlqarın narazı səsi eşidildi
-Harda qaldı bu?!..
Lavin gülümsəyib ona yaxınlaşdı.
-Narahat olma, evdədir...
-Lavin, görürəm ki, evdədir, amma mən onu buraya 1 günlük gətirmişəm,Ömürlük yox!
Lavin İlqarın qəzəbini anlamasa da özünü itirmədi.İlqar da bunu sezib kinayəli təbəssüm atdı.
-Afərin sənə! Özünü itirmirsən!...
-İlqar, etiraf edirəm: Sən Anardan da sirlisən, hətta deyərdim ki, Anarı irrli edən elə sənsən!...
-Burda pis nə var ki?!...
-Səncə?!...
-Mənim işim budur...
-Aha! Öz ədalətini bərpa etmək...
İlqar Lavinə diqqətlə baxıb gülümsədi.
-Etiraf edirəm ki, sənə heyranlıq duyuram..
Lavin pıqqılıtısını saxlaya bilmədi.
-Və?!...
-Heç...Sadəcə heyranlıq...Mən həmişə güüclü insanlara heyranlıq duymuaşm...
-Qızın necədir?!...
-Lenanı hardan bilirsən?!...
-Narahat olma, interpolçu deyiləm, sadəcə maraqlanmışam...Yelena sənin 5 yaşlı qızındır, bilirəm...Moskvada anası ilə birgə yaşayır...
-Davam elə...
İlqarın güclə seziləcək narahatçılığını sakitləşdirmək üçün əlini onun qoluna toxundurdu.
-Mənə etibar edə bilərsən...
-Lavin, mən bir qadından şübhələnirəm...
-Kimsən?!...
-Sənəmdən...
-Axı niyə?!...
-Sən o qadının üz cizgilərinə diqqətlə bax və onu Rəfaellə tutuşdur...
Fəxriyyə başını Anarın sinəsinə qoyub soruşdu:
-Anar, bəlkə getməyəsən?!..
Barmalarını "qadın”ın qolunda gəzdirə-gəzdirə kədərli səslə cavablandırdı.
-Getməliyəm, məcburam...Keçmişim məni məcbur edir..Onlar İlqarı sağ buraxan deyillər, mən onu tək buraxa bilmərəm...Belə alçaq xəyanət edə bilmərəm...
Fəxriyyə başını qaldırıb onun gözlərinə baxdı.Yaxınlaşıb dodaqlarını öpdü.Anar ani hərəkətlə onu qarnı üstü otuzdurub gülümsədi.Fəxriyyə əyilib onun boynunu isti öpüşlərə qərq etməyə başladı...
...Artıq gecə saat 3 idi.Anar əynini geyinib çarpayıda əyləşdi.Qarnı üstə yatan "qadın”ın kürəyini öpüb pıçıltı səslə "vida”laşdı.
-Bağışla...Səni çox sevirəm...
...Həyətə düşdüyündə İlqarla Lavinin bisetkada göz-gözə söhbət etdiyini gördü...
P.S. 18 səhnələrinə görə üzr istəyirəm,amma qabaqcadan xəbərdarlıq etmişdim.... Hekayənin müəllifi də bildiyiniz kimi mən deyiləm