Sən…heç üşüdünmü İsti yay günündə?
Alovu saçlarını qarsan soba dibində
Barmaqların soyuqdan titrədimi?
Sahibsiz köpəklərlə bölüşdünmü əllərinin hərarətini?
Rühün süzüldümü nəhəng ticarət mərkəzlərinin
basırıq dəhlizlərindən?
Reklam lövhələrində
Alın yazını oxudunmu heç, qızcığaz?…
Sən hardan bilirsən tənhalıq nədir?…

Sən…Heç sevgiylə qətl edildinmi?
Ruhunu asdılarımı özgə istəklərinin dar ağacından…
Gözlərini açdınmı
alnından süzülən soyuq tər damlalarının titrəyişinə?
Yas tutdunmu heç sevdiklərinin gəlişinə?
Sevə-sevə zorladılarmı içindəki məsum sevdaları?...
Doğmalar arasında özgə oldunmu?
Kölgə oldunmu ruhunu zorla daşıyan soyuq bədəninə?
Milyonların arasında tək qalmayasan deyə
Ruhunu zərrələrə böldünmü heç?
Öz içində gündə yüz yol doğuldunmu,
öldünmü heç, qızcığaz?
Sən hardan bilirsən tənhalıq nədir?…

İçindəki kimsəsizliyin
ən son nöqtəsinə çəkilməkdi, tənhalıq…
Ayrılığa,
Yalnızlığa,
Ölümə,
tərk edilmək deyil,
Sevgiyə tərk edilməkdi…
Tənhalıq…