İşıqlı dünyaya göz açan zaman,
Danışa bilmirdim bedbextçilikden.
Demek isteyirdim nolar anacan,
Öldürün mehv edin meni indiden.

Dinmeye can atdım xeyli çalışdım,
Ağladım çıxmadı qelbimin sesi.
Ancaq ne dine bildim, ne de danışdım,
Açıldı ömrümün ilkin sehifesi.

Her kesin görürdüm sevinc üzünde,
Men ağlayıb çığıranda her defe.
Ömür kitabımsa qırx gün erzinde,
Açıldı gözümde hey sehife-sehife.

Sevinci kederi hemin kitabdan,
Yaşayıb her günü güne satıram.
Düz o günnen beri hemin kitabdan,
Her gece bir varağ cırıb atıram.