Eşqin özündədir qəribə sirlər,
Məgər şirin sözdən küsərmi insan?
Artar küsəyənin payı, - deyirlər,
Sənə sevgim artır, sən küsən zaman.
Bəzən yol açırsan, kimsəsizliyə,
Qalıram dəryada tək ada kimi.
"Xudafiz"- bilmirəm niyə,
Səninçün səslənir "əlvida" kimi?!
Sənə tapılarmı tay, küsəyənim?
Qulluq edənim yox, iş görənim yox.
Axı sən küsəndə, ay küsəyənim,
Mənim küsü aşı bişirənim yox.
Eyni ürək vurur iki sinədə,
Mənim bir sevimli küsəyənim var.
Səhər ayrılırıq, axşam yenə də,
Küsəyən adında gözləyənim var...

Nəbi Xəzri