Sən elə bilirsən sevirsən məni,
Bəlkə də sevirsən öz aləmində…
Sevirsən qəfəsə düşən quş kimi,
Sıxırsan qəlbimi qüssə-qəmində.

Sevirsən ölümlü məhəbbət ilə…
Bir oxun ürəyi sevdiyi kimi.
Günəşin səhranı, tikanın gülü,
Bıçağın kürəyi sevdiyi kimi.

Donuram mən sənin buz əllərində,
Sevgisə – şəfəqdir, nurdur, həyatdır!
Sevirsən? Yox, buna “məhəbbət” demə,
Qaranlıq, xəyanət bu hissə yaddır!

Oyatma qəlbimin səssizliyini,
Bir daha aldanmaq istəmir ürək!
Sən elə bilirsən sevirsən məni,
Bəlkə də sevirsən… öz bildiyintək…

Afaq Şıxlı