Seni sevmek üçün sene ehtiyacım yoxdu artıq…

Sen getdiyin zaman varlığına yeni öyrenirdim

Yoxluğun varlığından daha durğun,daha dinc idi.

Sen yoxken senin üçün darıxmaq,

Sen varken darıxmaqdan daha az incitdi meni.

Gedersen deye qorxuyla keçen o qeder gece keçdi

Seni düşünerek.

Sen esla getmedin.

Amma gelmedin de.

Paylaşmağı daha kiçik bir uşaqken öyrenmişdim.

Bilmezdim böyüdüyüm zaman qelbimi ağrıdacağını mövzu Sen olanda..

Sonuncu defe senin üçün döyündü bu ürek deli kimi.

Sonuncu defe senin üçün gözlerim dalıb getdi uzaqlara..

Her gece olduğu kimi.

Menim deyil idin belke amma…

Hemişe sen menimle tamamlanmış olan eskiklerine baxıb daha çoxunu isteyerken men sende yeni boşluqlar yaşayırdım

Daha çoxunu isteyerken sen,

Men yarımlarda itirdim.

Neçe defe imtina et dedi bu ürek

Neçe defe yox olmaq istedi.

Senin varlığını bilmek bele mene yeterken sende özümü yox hiss etmek "yox olduğumdan başqa" ne düşündüre bilerdiki mene?
Halbuki düşün nece de coşqun idi üreklerimiz yeni bir heyata başlayarken.

Gecelerimizide gündüzlerimizi de,

Bir-birimize qurban vermeye hazır idik…

Şertsiz,qarşllıqsız ve isti duyğularımızla….

Yaşadığımız her an unudulmaz ve imtina edilmez olacaqdı.

Sen bir payız küleyinde sovrulmuş bir gül yarpağı,mense tac olacaqdım sene.

İndi kim sovrulur ve kim onu qucaqlamağa çalışır qarışdırıram artıq.

Men bu yuxuları,bele yuxuları unutduğum uzun zaman olmuşdu

Içimdeki bu meglubiyyetin ağrısı sürse de illerce

Bir yol tapıb qovuşaram azadlığıma.

İndi getmek zamanıdır belkede…

Geride yaşanmış ya da yarım qalmış anları buraxaraq.

Sende bütün cesaretinle,bütün sehvlerinle,bütün eskiklerinle,bütün haqlı gördüyün yalanlarınla

ve vicdanınla başbaşasan indi…

Her zaman her şey tamamlanacaq deyilki…

Bu da bele yarım qalsın.

Yene yanıldım.

İlk ağrım,deyil amma en böyük ağrımsan.

Sevmemeye and içmişdim.

Heç kimi özümden daha çox sevmeyecekdim…

Uğruna heç bir şey feda etmeyecekdim.

Seni sevmek üçün sene ehtiyacım yoxdu artıq…