Sənsiz sənsizliyi yaşayarkən içimdə həmişə sən var idin!
Bu necə sənsizlik?!
İndi sənsiz "sənsizliyimi" nöqtələyirəm...
Gedirəm....
Çətin olsa da bacarmaq üçün məşğul oluram.. Özümdə böyük əzm görürəm. Bundan olsa gərək.. Özümə güvənməsəm buraxa bilməzdim səni halbuki.. Amma artıq çox gec.. Sənsizliyə hər səhər oyanışımda sanki sənsizliyin yuxusunda.. Hər səhər oyandığında ayrı bir yuxuda...
Çətindir əlvidalar.. Sadə kimi görünən çətin bir tənlik. .Çözülməsi çətin bir sual. .Çözməyə çalışan iki şəxs. .Və yenə nəticə verməyən düsturlar...
Sırf bunlardan usandığım üçün gedirəm! Bəlkə başqa bir yerdə başqa bir zamanla və başqa bir adamla həll etmək ümidiylə gedirəm.. Sənə yaraşan vidalar buraxıb gedirəm..
Sonu gəldi yenə işdə..
Sən onsuz da bilməsən də..
Səhradakı suyum da qurudu.
Mənə artıq "əlvida"lar yaraşar oldu...
Bəzən asan kimi göründüm mən sənə. .Əslİndə eləydim. .Hərşeyə hər kəsə xeyr deyə bilərdim amma bir sənə sözümü keçirə bilməzdim. Acizliyimdən! Yoxsulluğumdan! Kimsəsizliyimdən!
Amma artıq hər şeyin fərqindəyəm.. Bilərək istəyərək ürəyini basdırıram.. Həyatda və ölümdə xəstəlikdə və sağlamlıqda hər şeyi bilərək gedirəm....