İnsan ruhunun ehtiyacı olan sevgi, ehtiyac siyahımızda soyuducundan sonra gəlməkdədir.
Bədənin içində sevgi tapılmayan bir bədən neyə fayda, bunu düşünmərik. Aşan ruhumuz üzərindəki təsirləri, bizi çevirdiyi hallar gözümüzə görünməz. Sevgisiz bir insan, həqiqətən yaşayır sayılmaqdadırmı?
Eşq bədənimizə necə bir təsir edər? Elm bunu bütün detallarıyla açıqlamışdır. Hormonal tarazlıqlar, bədən ifrazatları, hamısı eşqin əsgərləri kimi işlə/çalışmaqdadırlar.
Məni maraqlandıran qisimi, bu bedensel reaksiyanın, insanın şəxsiyyətində, ruhunda və görünüşündə buraxdığı təsirlərdir. Bir ürək sevməyi öyrəndiyində, onun üçün dünya fərqli bir yer olmağa başlamışdır.
Aşiq bir insanı uzaqdan baxaraq belə tanımaq mümkündür. Hətta, ətrafına sevinc saçan, parlayan gözlərlə baxan birini gördüyümdə, aşiq olub olmadığını soruşmaq gəlir içimdən. Eşq, insana hər paltardan çox yaraşar.
Sevən insan həyata dəyişik gözlərlə baxar. Hər səhər eyni yoldan, eyni saatda işə gedən biri, aşiq olduqdan sonra o yolda olan səki kənarı çiçəklərini görər. Dənizin rəngi, günəşin doğulması, uşaqların qəhqəhələri artıq onun üçün həyatın gözəlliyinin isbatı kimidir.
Aşiq insan hər baxımdan ətrafına daha fərqli davranar. Dostlarına, ailəsinə göstərdiyi rəftarlara qədər hər şeyi dəyişər.