Həyat bu zülmətdə zəif parıltıları görməyi öyrətdi .
Gözləməyi öyrətdi.Sabahın gəlişini gözləməyi.
Ayağa qalxmağı, yavaş - yavaş gəzməyi öyrətdi... Sonra yıxılıb yenidən qalxmağı.
Sevgi öyrətdi... Fədakar olmağı... Bəzən qurban verməyi öyrətdi...
Nifrəti öyrətdi, nankorluğu. Qırdığım, sındırdığım hər cismin parçalarını toplamağı, əvvəlki kimi olmayacağını bilə - bilə, bir araya gətirməyi öyrətdi...
Əzməyi öyrətdi, parça - parça etməyi. Sonra əzilməyi öyrətdi parça-parça olmağı...
Sərt tufanlar qarşısında qaya kimi bərk durmağı öyrətdi... Sərin mehin əsməyi ilə yıxılmağı...
İnad etməyi, ardına baxmadan getməyi öyrətdi... Peşman olmağı geri dönməyi öyrətdi.
Həyatın özünə üsyan etməyi öyrətdi... Sonra elə həyatın özündən bərk – bərk tutmağı öyrətdi.
Kədərimə güləcək qədər güclü olmağı öyrətdi, sevincimə ağlayacaq qədər zəif.
Həyat əslində yaşamağı öyrətdi, bütün gözəllikləri, çirkinlikləri ilə acı həqiqətləri şirin yalanları ilə həyatın özünü öyrətdi.

Redakte etdi: PRETTY GIRL