Bir qadına əl qaldırmaq kişilikdəndirmi?

Qeydiyyat Şifrənin bərpası

Qadınla.Com

Tarix: 23-08-2011, 16:57

Müəllif: Mr. OffiCeR

Şərhlər: 1

Baxılıb: 6 592

Bölmə: QaDıNLa.CoM / Qadınla.Com həyatı

Səs ver:

(səs: 1)

Avtobusla evə gelirdim, çox yorgun və fikirli idim. Dayanacaqların birində bir qadın qucağında

körpəsi bizə qoşuldu. əynində köhnə, çirkli paltar ayağında isə ciriq ayaqqabı var idi. əvvəl elə

bildim dilənçidir. Elə də əhəmiyyət vermədim. Nə yalan söyləyim hec üzünə də baxmadım.

Çünki həmin günüm tamamilə problemlərlə dolu idi. Bir anlıq evə çatıb istirahət etmək barədə

düşünürdüm. Yanımdakı yer boş olduğundan qadın gəlib yanımda əyləşdi. Körpənin səsi məni

bütün problemlərdən uzaqlaşdırdı. O təxminən 7-8 ayliq olardı. Çox şirin idi. əynindək çirkli

paltar onun gözəlliyinə heç də xərər gətirmirdi. Başladım onu oynatmağa, ayağında az qala

sürşüb düşən corabını təzədən geyindirdim. Və onun başını sığallıyaraq üzümü çevirdim ki,

anadan bu gül balanın adını soruşam, elə həmin an dünya başıma fırlandı. Insanlar necə amansız

olublar, bunu hansı ər öz həyat yoldaşına edə bilər?? Gözlərim ani doldu özümü güclə topladım

ki, ana mənə baxıb ürəyi dağlanmasın. biraz ətrafdakı insanlara nəzər saldım. Hamının gözü

həmin anada idi. Onun üzü eləcə yara idi. gözünün biri şişib, göz bəbəyini demək olarki tamami

ilə örtmüşdü. Qaşı çapılmışdı. Üzündə bəzi köhnə yara izləridə var idi. Hansı ki,solğun ləkələri

qalmışdı. Ağzımı açıb söz soruşmamış o məni qabaqladı. Gedəcəyi yeri, bura adamı

olmadığından şəhəri tanımadığını dedi.. düzü həmin yeri məndə tanımırdım. Qabaqda əyləşən

xanımlardan soruşdum. Sonra isə ona başa saldım. Qadın yoldaşı ilə dalaşıb evi tərk etdiyini,

bucür həyatı yalnız körpə Nərmini üçün yaşadığını dedi. Onda əsil sevginin nə oldugunu

anladım...

Bu balacanın gülüş səsləri avtobusu götürmüşdü. Həyatdan xəbərsiz olan Nərmin elə hey

gülümsəyir, öz aləmində nələrdənsə danışırdı. Qadına baxdıqca içim parçalanırdı. Bilmirəm niyə

amma aglamamaq üçün özümü zorla saxlayırdım. Bu mənzərəyə bir azda tamaşa edə

bilməyəcəyimi görüb evə çatmamış avtobusdan düşdüm.

Ola bilər sevmədiyin, ürəyinə heç yatmıyan biri ilə, və yaxud xasiyyəti çətin, acı dil olan birisi

ilə ailə qurasan amma ona əl qaldırmaq nə bilim mənim üçün agla sığmazdı. Məncə o ananın nə

qədər səhvi olsa da, körpəsinin bircə təbəssümünə görə bağışlamaq olardı.... bu indiyədək

rastlaşdığım ən ağır və dəhşətli bir mənzərə idi... içimi ani də olsa nifrət hissi bürüdü, ürəyimdə

heç nəyə və heç kimə inam qalmayıb artıq...

Həmin gün isə o məhsum ana üçün edəbiləcəyim bir şey yox idi, gözlərimdən süzülən göz

yaşlarından başqa...

Beynimdə isə yalniz bir sual var idi "axı necə ??necə insanlar bu qədər amansız ola bilir???

Bir kişiyə ailənin başçısı deyə hörmət edilirsə, bu ona hər istədiyini etməyə dəlalət vermir!!!!