Bizim yerlere qış tez gelir . Uzaqdan görünen Ovit dağı beyaz gelinlik geymişdi. Noyabırın ilk günleri idi , ama soyuq buz kimi kesirdi . Salonun yuxarı başında yanan " uyuyan soba " gece gündüz isti qalırdı . Sobanın yanına qoyulmum kresloda oturub bir gözüm televizorda bir gözüm oxucularımın suallarını cavablayaraq romanımın davamını yazırdım . Arada bir sobada yanan şabalıd ağacı partladıqca yerimden dik atılır , etrafa göz gezdirir , tekrar yazırdım .
- Ooo, maşallah , bu romanın seni benden almış artık , Feridanım - deyerek yoldaşım menim dalıb getdiyimi görüb mene söz atırdı .
- Ee Hüseyin bey , bilmiyormuydun yazar bayan aldığında olagağı buydu ?
- Vallaha seni hikayene kıskanıyorum aa ...
Şirin zarafatlarımız bele , meni bu yazımdan bele döndere bilmirdi ...

Araz ve Şahların tekidiyle Beşirin otağını bir neferlik bir palataya deyişmişdiler . İlin günün bu zamanında Qarabağ kimi bir yerde xestexanada bir neferlik palata tapmaq müşkül mesele idi . Ama Arazın telebi burda işe yaramışdı . Rayon İcra Komitesine gederek bu meseleni gündeme getirmişdi .
- Cenab başçı , Özüm Türkiyede yaşayıram . Qardaş baçılarım İranda . Valideyinlerimiz evinde yanıb ölümle penceleşir . Xestexanada 6 neferlik palatada yerleşdirilib . Bütün kend , tanıyan bilen adamı ziyarete gelir . Bu da palatadakı xestelerin narazıcılığına sebeb olur . Yaralının evi yanıb kül olmuş , ve yaxında da bir qohum eqraba yoxdur ki ,yaralını onun evinde yerleşdirek . Bizim de evimiz xaricde . Xahiş edirem yaralının ziyaretcilerinin rahat rahat xesteyle görüşmesi üçün xestexanada şerait yaradılmasına serencam veresiniz .
Araz xestexanaya geldiyinde artıq Beşirin palatası deyişdirilmişdi .
Beşirin uşaqlarının meydana çıxması Beşirin de ziyaretçilerini artırmışdı . Bütün mahal onlarla maraqlanırdı . Eslinde xeste ziyareti behaneydi . Gelen onları görmeye gelirdi . Yanına kim gelir , kim gedir Beşirin heç bir şeyden xeberi yox idi . Beşir özünde deyildi . Bir ağ xalatlı birini gören kimi , arxasınca yazıq yazıq zarıyır ,
- Nolar , bir iyne ... ölmek isteyirem , onların üzüne baxa bilmirem , nolar meni bu işgenceden qurtarın . Qara torpaqda gizledin meni , öldürün meni ...
Beşirin vicdanı üzüne durmuşdu . Xecaletinden uşaqlarının üzüne baxa bilmirdi . Uşaqlarının başı söhbete qarışdığında onları gizlice süzer , elini havaya qaldırıb sanki onlara toxunurmuş kimi hereket ederdi . Uşaqları ona baxan kimi elin yanına salar , üzün yana çevirerdi . Bütün günü dodaqlarının altında nese pıçıldayar , xırıltılı sesle öz aleminde nese ecaib bir şeyler söyleyerdi . Beşir ne qeder qeddar olsa da , ne qeder öz şerefsizliyin boynuna alsada , bele veziyyetinin Allahın ona gözgöresi ceza verdiyini dese de yene de Arazın üreyi onun acılarına dözmürdü . İller boyu üzünü görmediyi atasına üreyinde neler mehkemeler qurmuşdu . Neler ittihamlar ireli sürmüşdü . Beyni hakim olub , Beşire en ağır cezaları vermişdi . Amma indi ... indi üreyi vekil olub beyninden onun günahlarının bağışlanmasını isteyirdi ... ağlı hökmünü ireli sürüb anasının , bedbext uşaqlığının qisasını ondan istese de en böyük hakimin - Allahın ona verdiyi cezaya boyun eyirdi .

Bahar salona keçib Sevdanın yanında oturdu .
- Nolub Sevda ? O ne sözler idi , atmacalı kinayeli ?
- Heç eşi, işine bax !
- Ne işine bax , indi o oğlan sehv başa düşecek
- Neyi . Şerfi bilerekden onun zamoğuna ilişdirmeyini ? Yoxsa bufetďe laqqırtı vurmağını .
- Bax sen bele yanlış anlayırsan .
- Eziz dostlar , hörmetli qonaqlar !... - gecenin spikeriri sehneden qonaqları salamlayaraq geceni açıq eledi . Zaldakı uğultu bir anda kesdi . Her kesin diqqeti spikere cemlenmişdi . Sevda Baharı eşitmeyirmiş kimi diqqetini sehbeye yöneltdi . Spiker uzun uzun şeherin ziyalılarından , şeherdeki yeniliklerden danışdıqca yerden alqışlar qalxırdı . Sevda tikanlı sözlerle Baharın keyfini qaçırtmışdı . Elleri salondakılara qoşulub spikeri alqışlasa da üzünden düşen min parca idi . Günah üstünde tutulmuş adamlar kimi , utandığından başın qaldıra bilmirdi . Udquna, udquna qalmışdı . Sevdayla ne qeder yaxın olsa da onun dikbaş , tikanlı atmacaları , ikibaşlı zarafatları hemişe onu narahat edirdi . Sevdanın onunla zarafat etdiyini bilirdi . Amma ele tonda edirdi ki , zarafatı gercekden seçilmirdi . Bezen "sözün düzün zarafatda deyerler " meseli qulaqlarında cingildeýerek onu bu qızdan ehtiyyatlı olmağa xeberdar edirdi .
- Eziz dostlar ,ve deyerli qonaqlar. Bilirsiniz Gence Texnalogiya Unversitetinin mezunu , universitetimizin deyerli profesorlarından olan Hikimet müellimin yetirmesi olan , Almaniya Bavyera eyaletinin cenub - qerbindeki Augsburg şehrinde fealiyyet gösteren , kamputer istehal eden fabriklerinin birinde yüksek vezifede çalışan , 800 neferlik bir kollektife başçılıq eden , fexrimiz , şerefli adıyla ölkemizi xaricde tanıtdıran , bayrağımızı , seviyemizi , xalqımızı dünyaya tanıtdıran gözel temsilçimiz , görkemli alim Habil Elesgerovu size teqdim edirem . Buyurun Habil müellim ...
Eşitdiyi teqdimatdan qulaqlarına inanmırdı . Bu teqdim edilen adam Meleyke müellimenin qardaşı Habil idi .
Ön cergelerdeki yüksek vezifeli şexsler ve unversitetin dekan ve müellim kollektivi arasında oturmuş Habil ayağa qalxıb salondakılara baş eye eye xitabet kürsüsüne yaxınlaşdı .
Sevda da Bahar da oturduqları yerde donub qalmışdı . Yer yerden her kes ayaq üste Habili alqışlayırdı . Sevda Bahara tecüble baxır, başı ile ne olduğunu , ne baş verdiyini işaretle Bahardan soruşurdu . Camaata qarışıb o da alqışlara qoşuldu . Bir Bahar yerinden terpenmirdi . Ele bil , qarşısında dayanmış adamlar arasında gizlenirdi . Demek , tesadüfi görüş ve tanışlıq bu alimle onu görüşdürübmüş .
Ön cergelerden müeĺlimlerin arasında Meleykeni gördü . Ele bil en yaxın bir adamını görürdü . Sevincinin heddi hüdudu yox idi . Kenardan ona diqqet edirdi . Çox qürurlu görünürdü .
- Amma öz aramızdır aa, bele qürür yaraşır Meleykeye . Menim de bele bir qardaşım olsa qabağımda kimse dayanmaz - deye düşündü . Düşündükce de Meleykeyle ilk tanış olduğu gün yadına düşürdü . Hemin gün Meleykeye ne qeder hislenmişdi ...
Habil cıxışını bitirib alqışlarla yerine keçdi . Meleykenin yanında oturdu . Bahar uzaqdan onları seyredir, bu bacı qardaşa hesed aparırdı .
Tedbirin sonuna az qalmış ayağa qalxdı . Yanındakılardan üzür isteyib bayra çıxdı . Eve getmek isteyirdi . Özün yaxşı hiss etmirdi . İçinde özüne mexsus olmayan bir hissler baş qaldırmışdı . Ne hiss etdiyini özü de başa düşmürdü . Kiminlese oturub derdleşmek isteyirdi . Sekinin kenarındakı telefon külübesine girib qapını örtdü . Burdan sakit yer ola bilmezdi . Burda telefonla danışmaq behanesiyle özü özü ile derdleşecekdi . İçeriden küçeye baxdı .
Payız son günlerini yaşayırdı . Çılpaqlaşmış ağacların tepesindeki saralmış yarpaqları külek ağuşuna alıb qopardıb , bir müddet havada fırladıqdan sonra harasa uzaqlara aparırdı . Bu menzere içinde bir düşünce yaratdı . Eyni zaman da da özü de sebebini bilmeden ağlayırdı .
- İnsan da bu yarpaqlar kimidir . Heyat da külek kimi . Ağac doğmaları , yaxınları . Heyat adlı rüzgar , insanları doğmalarından qoparıb bax belece atıb tutar , fırladar , sonra ise Allah bilir ya kiminsenin ocağına atar , ya kiminse ayaqları altına , ya da harasa uzaqlara uçurar . İnsan ömrü bax bu yarpaq qederdir ...
Bahar yanılmamışdı . Ne bileydi ki , düşünceleri ile öz yarpaq ömrünü çizirmiş ...
Burda ne qeder qaldığını bilmedi . Telefon butkasının qapısı döyüldü . Kimse telefonla danışmaq üçün sıra gözleyirdi . Üzünü telefon aparatına tutub gizlince gözünün yaşını silib guya telefonda kiminlese sağollaşırmış kimi sağollaşıb çıxdı .
Üzüne deyen soyuq külek onu diksindirdi . Bayaq Sevdanın bufetde ona verdiyi ipek şerfi boynundan alıb alnına sardı . Uşaqlıqdan bir derdi vardı . Alnına soyuq deyen kimi qrip olurdu . Harası üşüyürse üşüsün bir alını üşümesin ...
Hava qaralmışdı . Medeniyyet evindeki tedbir de bitmişdi . Günorta da en çox sevdiyi peraşkilerini yeye bilmemişdi . Çox aç idi . Allah bilir qızlarla qaldığı otaqda yemek varıydımı , yoxuydumu Allah bilir .
- Gedim görüm bufet bağlanmayıbsa bir iki peraşki alım , eyer qalıbsa .
Medeniyyet sarayından bayıra çıxan camaatı yarıb içeri keçdi . Bufete geldi . Bufetde temizlik işleri gedirdi . İş saatı biydiyinden yır- yığış başlamışdı :
- Adile xala ,
- Haycan ?
- Acından ölürem , peraşki varmı ?
- Yox ay bala bu saata peraşki qalar ?
- Ooff ... yemeye ne var bes ?
- Heç ne ay bala , iş saatı qurtarıb . Ancaq kojik - mojik ...
- Yox ee onnan doymaram - tessüfle başını yırğaladı .
- dovğa da qaşmayıb ?
Bufetçi qadın başını silkeledi .
- Yaxşı gedim görüm dükannan qatıq, çörek alım barım - Dönüb çıxmaq isteyende Arxasında Habili gördü . Gülümser süzgün baxışlarla onu süzürdü . Özünü itirdi , baxışları baxışlarında donub qaldı . Niye onun baxışlarından sallanıb qalmışdı ,özü de bilmirdi . Sağa çekilib keçmek istedi . Hemin anda da Habil ona yol vermek üçün Baharın çekildiyi istiqamete çekildi , Bahar onun yolunu kesdiyini görüb bu defe sola çekildi . Habil de herekete keçib özünden asılı olmayaraq Bahara yene mane oldu . Bahar özünü toparlayıb :
- Yol ver de ... Ne baxırsan , meni güdürsen ? - deye kobudcasına Habile dedi .
- Yoox , növbemi gözleyirem . Bayaq növbeden kenar gelmişdim hirslendiz , indi de növbe gözleyirem yene hirslenirsiz . İndi men neyleyim ? - gülümseyerek cavab verdi .
Utandığından yanaqları lale kimi qızardı Baharın . Habilin yaxasından iteleyib bufetden çıxdı .
- Bir dene siqaret verin - Habil heç ne olmamış kimi bufetçiye döndü .
Bahar çox pert olmuşdu . Ayaq tutduqca qaçırdı . Yolu kecib dayanacağa gedecekdi ki , dayanacaqda Aqili gördü . Onunla bir yerde olmaq , beraber yol getmek ağılsızlıq olardı . Dayanacağa çatmadan geri döndü . Medeniyyet evinin qarşısında qoyulmuş böyük dibçeyin arxasına keçib gözledi . Bir gözü dayanacaqda Aqile bir gözü sarayın qapısında idi . Allaha yalvarırdı ki , bele bir zamanda Habil gelmesin . Onsuzda onun üzüne baxacaq halı yox idi .
- Bahar ? Neynirsen burda ? - Meleykenin sesi geldi . Gözlerini yumub alt dodağını dişledi . Cinayyet üstünde yaxalanmış canıler kimi özünü itirdi . Üreyinde :
- Bu hardan çıxdı ? - dedi
- Sen tedbirdeydin ? Bes men seni niye görmedim ? - Yaxınlaşıb Baharın üzünden öpüb görüşdü - yeqin meni gözleyirsen ?
- Hee ... şey ... arxa cergelerdeydim . Nece gündü haralardasan ?
- Bakıdaydım , Habili qarşılamağa getmişdim ...
Habil adını eşiden kimi üreyi çırpınmağa başladı .
- Gel ! Habil de gelib burdadır . Tedbire devet almışdı . Geldi . - Baharın qoluna girib onu dartdı
- Hara ?
- Bize .
- Yox , ne var sizde ?
- Aaa ayıb olsun ! Ne var sizde ne demek . Hemişe gelib getdiyin ev deyilmi .
- Bilirem ee ... ele demek istemedim . Yanı evde qonağun var da .
- Qonaq deyil o menim qardaşımdır . O da evde yoxdu . Eslinde var , ama, yeqin gec geler . Habil bu gün Eliyarın qonağıdır .
- Eliyarın ? - Baharın gözleri böyüdü .
- He .
- Onlar tanışdılar ?
- Elbette ki . Menim Habilden gizli sirrim yoxdur . Ne var açıb demişem .
- Bes nece qebul etdi ?
- Kimi ?
- Eliyarı !
Meleyke şaqqıltı çekib güldü .
- Eliyar kişi deyil ?
- Estefğullah . Ele demek istemedim . Yanı deyirem ki ...- ne deyeceyini bilmedi . " Eliyar seni saxlayır axı " desinmi yoxsa "Eliyar senin erin deyil axım "?
- Başa düşdüm . Yanı resmi erim deyil !
- He dee ...
- Guya Gülnazın eridir ? Nolsun kebini var , uşaqları var . Ele her kebini olan , uşağı olan arvad olur ? Arada sevgi yox , hötmet yox , başa düşmek yoxdursa olmaz olsun bele evlilik . Bizim münasibetimizi artıq bütün şeher qebul edir . Sen de qebul et . Eliyar üç uşağın xetrine o eve gedib gelir . Menim evime ise menim xetrime . Gedek . Evde danışarıq .

Arazın vizasınin zamanı bitmek üzre idi . Getmeli idi. Amma Beşiri da burda bele bir veziyyetde qoyub getmek de istemirdi . Beşir can üsteydi . Ne ölen kimi ölmürdü , ne qalan kimi qalmırdı . Oturub burda onun ölümünü aylarla gözleye de bilmezdi . Qardaş bacılarının her birinin özüne göre işi güçü var idi . Ev eşik yiyesi idiler . Ailelerinin , uşaqlarının gözü yolda qalmışdı . Çox kecmedi ki , Şahlarla , bacısı vetene döndü . Bele şertleşmişdiler ki , gedib bir neçe günden sonra ikisinden biri ve ya o biri qardaş bacıların geri dönsün . Onlar gelenden sonra Araz da getsin . Belece Beşir ölene qeder növbeli olaraq onun yanında qalacaqdılar .
Atalarının yanına Azerbaycana servet qoxusuna gelen Şahlar gelib atasının evinin yerinde quru yanmış torpaqdan başqa bir şey görmeyince suyu suzüle süzüle geri qayıtdı . Arazın artıq vaxtı bitmek üzre idi . İki üç gün sonra ölkeden cıxmalı idi . Şeher aeroportuna gelib bilet almaq istedi . İstediyi zamana bilet tapmayınca ele hemin aeroportdan Ence reysi ile Bakıya , Bakıdan Ankaraya bilet aldı .
Xestexanaya çatanda Beşirin otağında heç kim yox idi . Beşirin yene ağrıları qalxmış zar zar zarıyırdı , özünde deyildi . Bu neçe günde Beşirin gözleri tamamile tutulmuşdu . HEc ne görmürdü . Sesleri eşidirdise de bezen ne deyildiyini bele anlamırdı . Gözünün işığı sönen Beşir dayanmadan :
- İşıqları yandırın , meni tek qoymayın , çox qorxuram - deye xırıldayır , yaralı sarıqlı ellerini Arazın ve ya İbrahimin elinden çekmirdi . İki aya yaxındır xestexanada canıyla elleşen Beşirin acılarına ürek ağrısıyla baxmamaq mümkün deyildi . Araz onun eziyyetine ne qeder acısa da üreyinde Allaha şükür edirdi :
- Şükür sene Ya Rebim Allahım . Sen her şeye qadirsen . Sen özün bilirdin ki anamın , ailemin qisasını çıxarmaq üçün bu murdar mexluqa ne pilanlar qurmuşdum . Şükür sene ki, meni bu yaşımda elimi qana bulamadın . Meni bu yaşımda qatil etmedin . Sen özün bunun cezasını verib bele bir veziyyetde mene möhtac etdin . Bu da bir sınaqdır . Meni onunla bele bir veziyyetde rastlaşdırmağınla , meni sınağa cekib , sebrimi irademi yoxlayırsan . Men vicdanıma sığınıb sene el açdım Allah . Özün bilen meslehetdir .
İbrahimin " iyne vurduraq qurtarsın " teklifine de " yox " sözüyle cavab verirdi .
Qoy cezasını bu dünyada çeksin . Eyer ölmesi lazımıydısa , biz Allahdan cox bilmirik , Allah onun ele anında öldürerdi .
Araz gelib Beşirin yanında oturdu . Yanmış üzüne , eriyib tökülmüş sifetine baxıb :
- Meni eşidirsen ?
Beşir xırıldadı :
- İşığı yandır .
- İşıq yanır .
- Bes men seni niye göre bilmirem .
- Görmezssen ... heç kimi görmezsen, Beşir !
İlk defeydi ki ,ona adıyla müraciet edirdi . Hemişe onun haqqında danışanda ona "o" deye müraciet edirdi .
- Niye göresen ? Menimi görmek isteyirsen ? Niye ? Günahını görüb üzür istemek üçünmü ? Axı men senin günahınam ay Beşir ? Axı men senin sehvinem ? Niye meni görmek isteyirsen ki ? Allah sene nece ceza verir , görürsen ? Señ ne qeder özünü bir gün bu dünyaya Firon kimi göstersen de , Allah deyir , " ə, otur yerine . Men olan yerde sen heçsen "
Araz danışdıqca Beşir başın yelleyib onu susmasını isteyirdi . İnildeyib :
- Sus , nolar danışma , sehvlerimi üzüme vurub mene eziyyet etme - deyirdi .
- Allah deyir ki , Beşir sen ne qeder Fironluq elesen de, ne qeder şeytana uysan da menim varlığımı unutma . Dünyanın o tayında olsan da men seni günahlarınla üz üze qoyacam . Seni günahlarının qarşısında ezecem , eyecem ...
- Bağışla meni oğlum !
Araz güldü .
- Menmi bağışlayım seni ? Niye bağışlayım ? Bic doğulduğum üçünmü ? Ya anam daşqalaq olmamaq üçün, meni götürüb qaçaq heyatı yaşadığı üçünmü ? Belke senin üzünden anamın ailesinin başına gelenler üçün bağışlayım seni . Bes menim günahım neydi ? - sesini ucaltdı -Hee ? Danış daa , niye susursan ? Heç xeberin oldumu men neler yaşadım ? Xeberin oldumu senin ucbatından anamın atamın kim olduğunu eşidende çekdiklerimden ? Senin ucbatından ilk sevgimi daşlara vurdum - çünki o menim bacım idi . Yaxşı ki , rehmetlik Qulam abim tez duyux düşdü . Yoxsa men de olacaqdım senin kimi şeytan övladı . Ölsem de seni bağışlamayacam . Senin övladın olduğum üçün nifret edirem özümden . Özüme nifret etdiyim üçünmü bağışlayım seni ? ...
Beşir ağladıqca sümüyü çıxmış yanağı dartılır . Cözlerinden yaş çıxmasa da ağladığı belli idi .
- Yene men vicdanıma el qoyub Allahıma sığındım . Hanı o biri uşaqların , gelib gördü bir hesirsen , bir Memmednesir , senden onlara bir şey qalmayacağını görüb , "geleceyik " deyib çıxıb getdiler . Bes niye gelmediler ? Amma men seni tek qoymadım . Senin yanında vicdanıma susub qalıram , heç qalmaq istemirem de . Bilirsen niye ? Çünkü sen her menim varlığımı gördükce çehennemini bu dünyada yaşayırsan . Can cekirsen canını tapşıra bilmirsen . Mrn de özümü buna göre günahkar sanıram . Allah bilir bizim bilmediyimiz başqa ne günahın var . Esil halallığı o vermelidir sene . O gizlin saxladığın , etiraf ede bilmediyin günahın ...
Beşir üzünü yana tutub :
- İbiş , Ulduz - deye xırıldadı .
Araz dolmuş gözlerini sıxıb qapıdan çıxdı . Qeydiyyat bölümüne gelib telefonu istedi . Dayana bilmirdi deli bir ağlamaq tutmuşdu onu . Bu saat Silanın yanında olmaq isteyirdi . En çetin günlerinde Silayla derdleşib , onun tesellisiyle özüne gelerdi . İndi Sila yanında yox idi .
Nömreleri çevirib İbrahimin qaldığı evi yığdı . İbrahimi xestexanaya çağırdı . Özü ise taksiye oturub beynelxalq telefon qovşağına geldi .Telefoncu qıza evinin nömresini verib özü telefon kabinesine keçdi .
Silasının sesini eşitdi, sanki su ile doldurulmuş bir şarı deşmişdiler . Gözlerinin yaşı dayanmadan axırdı . Üreyi bu aralar çox kövrelmişdi . Özünü bu qeder yuxa ürekli olduğunu bilmemişdi heç .
Silanin mülayim sesi , nevelerinin şıtaq bağırışları Arazı yerinden derbeder etmişdi . Bu neçe vaxtda yalnız indi onlar üçün darıxdığını hiss edirdi . Hem darıxdığı üçün , hem de biraz önceki övke ve duyğusal anlardan yana üreyi param parça idi , ağlayırdı , Sila onu teselli edirdi .

Meleykeyle oturub doyunca yeyib içdiler . Hemişeki kimi yene hansısa romanın müzakitesine başladılar . Ordan burdan söhbet etdiler . Artıq çox gec idi . Belke de yataqxana artıq bağlanmışdı . Neçe defe Bahara yataqxanaya zamanında gelmesi üçün xeberdarlıq edilmişdi . Amma beraber keçirtdikleri deqiqeler ele şirin olurdu ki ... heç bir birilerinden qopa bilmirdiler . Bezen Meleyke zarafata salıb :
- Deyesen artıq seni bizim eve köçürdeceyik - deyirdi . Her defe gecikende Meleyke yataqxananın komendantına zeng edib Baharın onunla beraber olduğunu deyerek , Bahari içeri keçirdirdi .
Bahar saata baxdı . Saat ona qalırdı . Artıq gec idi getmeli idi . Ayağa qalxıb hazırlaşdı :
- Belke , zeng edim , deyim bu gece bizde qalasan ?
- Yox , yox . Ne danışırsan . Mamam bilse ki , başqa yerde qalmışam , vallah meni öldürer .
Bayaqdan , qehqehesi otağı başına götüren Meleykenin üzüne su çilediler ele bil . Gülüşü dodaqlarında dondu . Gözler dalıb getdi . İçdeñ sanki bir alov qopub nefesinden çıxdı . Ah çekdi . Meleykenin bu halı Baharın diqqetinden yayınmadı .
- Noldu sene gülüm , ahın dağlara daşlara , niye bele ah cekdin ?
- Ne xoşbextsen ,
- ...
- Seni qoruyan anan var . Ananın qedrini bil . Menim de anam meni qorusaydı , indi nenim de bir isti yuvam , ailem , uşaqlarım olardı .
- Olar inşallah , darıxma - deyerek Meleykeni qucaqlayıb öpdü .
- Men cıxım , her ehtimala qarşı sen bir komendanta zeng ele ! Birden qapı bağlı olar .
- He bu deqiqe . Narahat olma , indi ederem - deye Meleyke telefonun desteyin qaldırdı .
Bahar uzunboğaz çekmelerini telesik ayağına geyinib qapını açınca Habille burun - buruna geldi . Bayaq büfetdeki kimi baxışlar toqquşdı , gözler böyüdü .
- Yene siz ? - Habil çaşqın halda dillendi .
-...
- Bu tesadüfdür , yoxsa başqa eve gelmişem ? Yoo , deyesen bu defe de siz meni güdürsüz ?
- İcaze verin çıxım !
- Hoopp , hoop ... sıranızı gözleyin ! Bu defe növbe menimdir .
- Novbe ? Ne növbesi ?
- İçeri girmek növbesi . Bufetde sıra davası edirdiz . Axı siz edaletli qızsız , indi niye haqsızlıq edirsiz ? Sehv etmiremse qapını men açdım ve içeri girecekdim .
- Xeyir . Heç bir haqsızlıq etmirem . Yol menimdir , görmürsüz elim hele qapının desteyindedir ? Men çıxacaqdım- deyib bir addım ireli atıldı . Eyniile Habil de bir addım atıb :
- Xanım edalet qanunu pozursuz ! - dedi . Artıq sine sineye nefes nefese idiler - Ve bu defe size güzeşt etmeyecem !
- Aa nolub burda ? - Meleykenin sesi ikisini de geri atdı
- Xoş geldin Habil , bayaqdan seni gözleyirdik , harda qalmısan ?
- Meni ? Siz meni gözleyirdiz ?- Habil tecüb ve kinayeli gülüşle Bahara baxdı .İnanmıram ki siz meni gözleyesiz !
- Men yox , bacınız . İcaze verin , men gedim ,gecikirem
- Aa tanış olmayacaqsınız ?
- Sen keç içeri ! Men Bahar xanımı yola salım gelim - deye Habil Meleykenin üzünden öpüb onu içeri ötürdü .
- Artıq siz tanışsız - deye Meleyke bic bic gülümseyib barmağını onlara silkeledi .

Bayaqdan başım yazmağa nece qarışıbsa , yandırdığım sobanın sönmeyinden xeberim olmamışdı . Soba çoxdan sönmüşdü . Barmaqlarımın ucunu buz kesirdi . Çox heyecanlı bir bölüm yazırdım . İki gencin özlerinden xebersiz üreyinin en çılğın simfoniyası çalınırdı . Elimde elac olsaydı , elime dirijor çubuğu alıb bu simfoniyanı başlamadan durdurardım :
- Eeyyy, bu mehebbet size göre deyil , dayanın , olmaz !!! Sİz bacı qardaşsız !

Yazar: Feride Acarakçay (real hekayə)