Izah edəcəyim duyğuları hər bir kəsin yaşaması mümkündür. 
İnsanın ən stressli illərindən biridir universitet imtahan zamanıdır. Ətrafındakı hər kəs sənə olduqca yaxşı davranar. Sırf sən çox yaxşı yerlərə gəlib ananın, atanın üzünü qara etməyəsən deyə bunları edərlər. Çünki irəlidə " O MƏNİM QIZIM"! atasının qızı! "Deyərək təbəssümlə xəyal edərlər. Həmişə yatmadan əvvəl xəyallarında dualar edərlər ... Yaxşı, bütün bunlara baxmayaraq, atan sənin üzünü heç qara etdimi? və sən heç "Təəssüf ki, o mənim atam! "dedinmi. Kaş ki, heç doğulmasaydım! dedinmi...
Atalar ən çox qızlarını sevər deyərlər, İlahi nə gözəl qızım var, doğrudanmı bu kiçik mələk mənim balamdır?! Gözləri necə də mənimkinə bənzəyir. Şükürlər olsun Sənə, ey Rəbbim! Atalar qızları dünyaya gəldiyində cənnət qoxulu kiçik əlini tutan ilk kişidir, ilk busə verən sevgilin deyil atadır əslində, ilk gözyaşını öpərək silən də atadır, ilk nəyə güldüyünü bilmədən sırf evladı gülür deyə qəhqəhəni atan da, üşüməsin deyə möhkəm sarılan da atadır. Yəni həyatının ən yaxşısını yaşadan da odur. Yaşın neçə olsa olsun bunları bezmədən, yorulmadan edən atalar vardır. 
Yaxşı atanın verdiyi tərbiyəni heç bir məktəb verə bilməz