Bilirsənmi,sevgilim?
Sən baxanda hərif - hərif cümlə yağır gözlərimə.
O cümlələr sən güləndə qucaqlaşıb şeir olur,
İnan mənim sözlərimə!
Oxuyanlar zənn edir ki,mən yazmışam aşiqanə misraları.
Bilmirlər ki,o misralar mən yazdığım şeir deyil!
Baxışının qələmimə yansıması,qələmimim baxışına sevdasıdır.
Sən baxanda təbəssümlə gözlərimə,
Mən Günəşi cüt görürəm.
Toplayıram səpələnən şölələri,
Eşqindən qala hörürəm.
Sən baxanda boran dönüb bahar olur,
Baxışların kədərimə,hicranıma divar olur.
Gülüş üzümdə var olur,sevinc ömrümə yar olur.
Sən baxanda mavi səma əlvan olur.
Bilirsənmi,sevgilim?
Bilirsənmi...
Heç özüm də bilmirəm,
Axı necə izah edim ,
baxışının hər rəngində bir uçurum olduğunu?
Sürgün edir baxışların uçurumun ən dibinə.
Hüzur sarır orda məni,
Sevgi alır ağuşuna.
Bu dünyanın zülmətinə,enişinə,yoxuşuna
baxışların olur fənər.
Bir baxışa bunca hünər,
Necə sığır,Günəşgözlüm?
Sənə necə izah edim,
Baxışının hər notunda,
Çığlıq-çığlıq sədalanan nəğmələr var.
O nəğmənin sədasıyla ürəyimdə məhəbbətin,
Düşüncəmdə xəyalların rəqs eləyir.
Nur çiləyir...
Bilirsənmi,sevgilim?!
Səndəki o baxışlar mənim suyum,havamdır.
Sən çəkəndə gözünü gündüz quruda balıq,
Gecə yerim məzarlıq.
Səndəki o baxışlar mənim evim, yuvamdır,
Sən çəkəndə gözünü,
Gecələri tüfeyli,gündüzlərsə səfiləm.
Səndəki o baxışlar Günəşimdir,Ayımdır...
Sən çəkəndə gözünü
Gecə ruhumda tufan,gündüz içimdə zülmət.
Çəkmə gözünü məndən!
Sən çəkəndə gözünü harayımdır,vayımdır.
Sən həmişə bax mənə!
Bax ki mənə ,sevgilim,
Baxışınla hər dəfə yeni şeir doğulsun!
Baxışından könlümə bir ömürlük yol olsun!

ZƏHRA ƏKRƏM