Yenə getmək istəyirəm uzaqlara
Nədənsə ayaqlarım getmir beynim hökm etmir
Mən gecikirəm uzaq səfərlərə amma getmək istəyirəm uzaqlara
Qaçaraq getmək buraları tərk etmək tozlu keçmişə səyahət etmək
İnsanları tərk etmək onları silmək əbədiyyatdan, ədəbiyyata çıxmaq
İlk yazılmış roman olmaq yarımçıq oxunuraq atılmaq
Və sonda tənha qalmaq bir neçə sətirlərlə
Düşünərək dərk etmək. Dərk edilərək tərk edilmək
Bir neçə səhifədə tapmaq özünü bəyaz kağızlarda mürəkkəb olmaq
Deyəsən çox gec oldu yenə qaranlıq düşdü ay işığı pəncərimi döyür
Sakit nəfəs kimi otağıma daxil olur başıma sığal çəkir məni oyadır
Artıq getmək vaxtıdır oyan gecikir saatlar məni oyadır sayılı dəqiqələr
Yorunuğam birazda halsızam uzaq səfərə çıxıram mən bugün sonuncuyam
Qapımı döyür küləklər çağlayır şimşəklər kəsibdir nəfəsimi veribdi həvəsimi
Bayırda əsir nifrətlər və bir neçə saxta təbəssümlər əl çalır buludlar
Bura çox qəribdir bura cinlər diyarıdır mənə yer yoxdur
Mənə getmək lazımdır buraları tərk etmək lazımdır
Bir neçə köhnə fotolarıda almalıyam yanıma bəlkə yenidən özümü tapdım o fotolarda
Axı köhnə fotolarda necədə səmimiyyət necədə bihuş edici görkəm var
Bu şəhərləri bəzəyiblər bir neçə rəngli parklarla, boz binalarla
Yenə beynimdə qarışdı fikirlərim tənha ayaq səslərim getmək istəyirəm
Amma heyf gedən saatlarımdı cismim və ruhum yenədə əsir olub bu boz binalara bu rəngli nağıllara…

Müəllif: Anar İsgəndərli