Oturub baxıram balaca damdan,
Nə qədər lazımsız artıq adam var,
Mən səndən qaçıram, sən o adamdan,
Durub bizə baxır bütün adamlar.

Əlinlə göstərib sus! eləyirsən,
Mən də bilərəkdən səs eləyirəm.
Atılıb-düşürəm,nə söyləyirsən,
Sənin acığına rəqs eləyirəm.

Şəhərdə qəribə oyunlar gedir,
Sökülür yanımda tikilən damlar.
Sən orda susduqca pillələr itir,
Qalırsız orada bütün adamlar.

Mən az eşitdikcə, sən də çox dedin,
Axır gəlib həmin məqama çıxdım.
Düş ordan, gəl mənə sahib çıx dedin,
Bilmədin mən niyə bu dama çıxdım.

(Raqif Raufoğlu)