Bir zamanlar yer üstündə
Babəkimin qılıncıyla
Çəkilmişdi sərhəddimiz.
Bircə qarış torpağa da
Girənməzdi düşmənimiz.
Biz sahibi, biz ağası,
Biz divarı, biz qalası.
Biz əkərdik, biz yeyərdik,
Torpaq üçün biz ölərdik.
Şəhid sözün, şəhid adın
Babəkimdən biz öyrəndik.
Nəsimidən, Nəsimidən,
Şah İsmayıl Xətaidən
Vətən eşqin biz öyrəndik.
Xəzərboyu bizim idi,
Türk torpağı, türk eliydi.
Sağı, solu, dağ dərəsi,
Həm qalası, nəm bərəsi
Bizim idi.
İndi torpaq parçalanıb,
Dilimiz də haçalanıb.
Dərbəndimdən keçən yollar
Yad əllərdə, yad olublar
Zaman-zaman qan vermişdik
Torpağımın qarışına.
İgidlərim toy edərdi
At üstündə yarışana.
Bəy gəlıni udmalıydı,
At üstündə sevdiyimiz
Gəlin-Həcər olmalıydı.
Barmağında qızıl üzük,
Beldə xəncər olmalıydı.
Oğullarım belə idi.
Türkün adı gələn zaman
Ermənilər titrəyərdi,-
Gələn türkdü,-söyləyərdi.
Nə fərqi var, Babək gəlir,
Ya Xətai, Teymur gəlir.
..Hay.. deyərdi-Türklər gəlir.
Əmir Teymur at üstündə
Gələn ..Hay..la döyüşərdi.
Silahsızla işı yoxdu.
Bu da onun etirafı : –
..Bizdən sonra gələn nəsil
Mənə lənət söyləyəcək,
Məni yüz kərə söyəcək.
Gileylənib, deyinəcək
-Niyə qırmadın hamısın?
Qorudun qoca, qarısın,
– Necə qırım ? -Allahım var,
Hər millətin günahsızı,
Qocası var, qarısı var.
Axı Türkün tanrısı var.
– O illərdən ilə kecib..
Tariximdən təkər kecıb…
Varaqların əzə-əzə.
Elə bil ki, ləşkər kecıb.
Dəvə keçən o yollardan,
Çarpazlanan o qollardan
Rumi keçib, İmrə keçib.
Nəimi də o yollaı
Nəsimiylə birgə keçib.
Cığırlanan bu yollardan,
İgidlərim atla keçib.
Çörək verib, qılınc alıb.
Qizıl kəmər, mis dəbilqə,
Qılınckəsməz yəhər alıb.
Yol düşəndə Xarəzimə.
Sam babamın Sam elinə,
Samərkəndin gədiyinə
Səs düşərdi mahal-mahal;
Qardaş elə qardaş gəlir.
Qan bir olan sirdaş gəlir.
bax beləcə görüşüblər
Neçə ağıl dəryaları,
Məsləhətlə bölüşüblər.
Nə fərqi var, harda Özbəy,
Harda Qazax, harda Türkmən,
Harda Qırğız, harda Moğol.
Ya da Tatar,- hamısı mən.
Türk babanın nəvələri,
Səkkiz qardaş dönənləri.
Qoruyublar torpaqları,
Həm aranı, həm dağları.
Atamız da, babamız ,da
Dünənə dək bir olubdu.
Lakin yenə bilməm nədən
Zaman – zaman bu torpaqlar
Tikə – tikə ovulubdu.
Tarixçilər yazmalıydı,
Olanları yozmalıydı.
Özgələrin arxivində
Öz qardaşın ..düşmən.. tapıb.
Arxadan qılınc çalana.
Torpağımdan torpaq verib.
Bir olmadıq, bir oldular,..
Tülkü kimi qorundular.
Tarix yazan a qardaşım,
Bir şöhrətə satılaraq
Niyə düzü yazmadınız?
Düşmənimə sirdaş dediz.
O da yazdı yurdumuzu
Parçalayan ..xanlarımdan..
Mat qalmışam ! Bu yazıçı
Niyə yazmır Cavad xndan,
Kəlbəcərdən, Xocalıdan,
Xankəndimdən, Laçınımdan,
Düz Bakının ürəyində
"20 yanvar” faciəsin
Törədib, qan tökənlərdən ?
Bu tarix ki, dünən olub,
Ay üazıçı rus "qardaşım”.
Bircə şeyə mat qalmışam :
Min səkkiz yüz yirmi səkkiz,
Niyə sənə yaxın olub ?
Niyə çarın əsgərindən
Mənə tarix yazırsan sən ?
Ən dəhşətli tarix olan
Xocalımdan yazmırsan sən ?!
A tarixçi dostum mənim.
Sən tarixçi, o tarixçi,
Bu gün hər günüm tarixdi.
Yeni tarix yazan qardaş,
Hamınızdan soruşuram : –
Verməyə torpaq qaldımı ?
Bölməyə torpaq qaldımı ?..
Daha nəyimizi bölək ?
Bəlkə elə, bəlkə elə,
Bir oturub fikirləşək.
Ömrümüzdə bircə kərə
Ya "olum” , ya "ölüm” deyək !
Qarabağa yürüş edib,
Yurdumuzu düşmənlərdən,
Düşmənlərdən azad edək !