Bax yenə axşam oldu. Bu günü də sənsiz keçirtdim. Yenə səni gözlədim uzanan yollarda. Yenə xəyal etdim gəlibdə mənə "SƏNİ SEVİRƏM!"
deməyini.Yenə düşündüm ikimizi və bizim olan dünyamızı..Amma olmadı...
Sən gəlmədin.. Yenə bu qaranlıq gecədə yalnız buraxdın məni...Heç
düşünmədinmi???...Necə qalaram, necə yaşayaram sənsiz??...Niyə bu əzabı
verirsən mənə? Nədir axı günahım? Niyə yaşarkən öldürürsən
məni? Neyləmişəm
sənə? Tək günahım sevmekdi səni. Özdə canımdan belə çox sevmək...Niyə
bu hala gəldik? Nə oldu bizə SeVDiYiM? Çoxmu sevdik, nəzərmi dəydi yoxsa
bizmi sevgimizi nəzərlədik???....Ahh SeVDiYiM nə acıdı bir bilsən
yanında olub da toxuna bilməmək....Sənə sevdiyimi deyə bilməmək...Hə,
düzdü, ağlıyıram. Amma sənə yox!!! SEVGİMƏ, yalnız səni sevən və sənin
üçün döyünən ÜRƏYİMƏ, səndən başqasını görməyən GÖZLƏRİMƏ, səndən
başqasına SəNi SeViRəM deyə bilməyən DİLİMƏ, səndən başqasına toxuna
bilməyən ƏLLƏRİMƏ.....Anladınmı? amma yooox anlamazsan sən! Bacardığın
tək iş çıxıb getməkdi...Həqiqətən AYRILDIQMI görəsən? Bittimi hər şey? o
qədər yaşanılanlar bir qələmdə silinib atıldımı yəni??...Amma gedişinlə
yıxıldım inan...Halal olsun sənə!!!....Çökməz sandığın o dağ yoxdu
artıq...İndi səndən mənə qalan sınan qəlb, yox olmuş ümidlər, yalnızlıq,
göz yaşları ve AYRILIQ......Bəli, AYRILIQ SeVDiYiMDəN mənə yadigar.....Kaş ki,SeVDiYiM qədər SeViLəYDiM.....Kaş ki.