( سُ
«Subhanə-l-ləzi yusəbbihu-r-radu bihəmdihi va-l-mələikətu min xifətihi»

(Pak və Nöqsansız qarşısında göy gurultusu və mələklər qorxusundan təsbih edir Onun həmdinə).
– Abdullah ibn əz-Zubeyr (r.a) göy gurultusu eşidəndə sözünü yarımçıq qoyub bunu demişdir.

(«əl-Müvəttə», 2/992; əl-Əlbaninin dediyinə görə, isnadı səhih olub Abdulla ibn əz-Zübeyrə qədər gedib çatır.)