Bölüm 5 (Nəzrinin xəsdəliyi)

Səhər açılmışdı.
Ramal: ağrın var?
Nəzrin: biraz var amma yaxşıyam... birdə dünən sənə təşəkkür edə bilmədim məni gətirdiyin üçün burda qaldığın üçün...
Ramal: dəyməz... bu gün dersə gedməyəssən yəqin eve gedib dincelersən..
Nezrin: yox gedə bilmərəm dərsə niyə getmədiyimi soruşacaqlar.
Ramal: yaxşı sən geyin çıxaq bir restorana gedib nəsə yeyək. Sonrasın fikirləşərik. Nəzrin: seyyy buranın pulu nə qədər etdi..
Ramal: sən orası ilə maraqlanma.
Restoran..
Ramal: Yusifdən şikayətçi olmaycaqsan?
Nəzrin: yox işin böyüyməyin isdəmirəm...
Ramal: özün bilersən amma uzaq duran adama oxşamır..
Nəzrin: bilirəm dursaydiı3 ildə durardı evvəl dost idik çox yaxşı biri idi son aylarda təmiz dəyişdi sanki əvveəki Yusif deyil məni öldürmək həddinə necə çatıb bilmirəm... Ramal: demək belə, əvvəl yaxşı biri idi indi isə dəyişib var birşeylər onda.. sən uzaq dura bildiyin qedər, uzaq dur ondan..
Nəzrin: dururam amma çox vaxt məni izləyir elə bilir bilmirəm amma nə edim atama demək isdemirəm narahat olacaqlar sonra...
Ramal: yaxşı yəməyini ye... sonrada mən artıq çıxıb gedirəm səndə öz başının çaresinə bax..
Bunları belə Lalə gördü həmin restorana gelmişdi sevgilisi ilə görüşə... Aha Ramalın demek sevgilisi var... zövqsüz.. qızın saçına bax sanki başında fen patlayıb... elimə keçdin Ramal...
Axşam idi Ramal otagında idi axırki gündəliyin açdı Nəzrinin... 29. 1. 2018 bu gündə yazılmış sözləri oxudu. Bu gün yenə xoşbext oyandım. Sonra Universitetə getdim Yusif yenə əsəbimi korladı əl çəkmir məndən başa düşmürki mən onu sevmirəm onun varı dövləti mene lazım deyil gündə bir maşınla univerisitetə geldiyidə. Hə birdə bu gün Aysundan incidim mənim qivırcıq saçlarımı qızlara pisləyib amma mənsə elə sanmıram əksinə mənim saçlarım çox gözəldi. Evə geldim sonra anam yarpaq dolması bişirmişdi onu yedim atamı qucaqladim ve cıxdım otagıma bulari yazdım güclü dayandım bele olmaq lazım idi... bu gün xatırlaya bilmədim. 3 il önce atamın mənə ad günümdə nə aldığını... deyəsən yavaş-yavaş xəsdəliyim inkişaf edirdi.. mən bunu valideyinlerimə necə deyecəkdim... amma qorxuram sözün açığı ya bir gün onlarıda unutsam... necə deyə bilərəmki mən
Altsheymer (yaddas itme) xəsdisiyəm dünyada nadir tapılan xəstəliklərdən biridə məndə idi. Amma mən yenə həyatı sevməyi bacarıram.. duruxdum nəfəs ala bilmədim sanki qız xesdə idi amma həyatı sevirdi.. gözlərim doldu... yaxşıki bu gündəliyi acib oxumsam dedim ama bilirdim o xesdeliyin müalicesi yoxdu sadece her gün hər şeyi yenidən baxıb tekrarlamalı idi indi nəyə görə ailesinin şəkilini yaninda gəzdirdiyinidə daha aydın anladım…. İçimdən bir cümlə keçdi nə olursa olsun Nəzrini tək buraxma yazığım gəldi yəqin yada bilmirəm nə idi bu duyğu... sonra daha irəllədim bir sətir diqqətimi çox çəkmişdi onu qırmızı ilə yazmışdı hardasa 1 aydan az olardı yazdığı “yaxşiki aşiq olmamışam yoxsa irəlidə onuda xatırlaya bilməzdim ona görədə hec kimi sevmək yoxdu” sonrakı səhifələri oxudum. Bu gün dükkana bir oğlan gəldi adi Ramalmış sözün açığıi çox yaraşıqlıdı ammaki tam bir öküz çıxdı. Nəymiş yasəmən gülü isdəyirmiş.. deyə bilmədim o güllər özümündü çünki məndə çox sevirəm yasəmən gülünü . Sevimli günlüyüm bilirsəndə hemişə isdemişəmki bir qızım olsun adın Yasemən qoyum düzdü bu xeyalım bəlkədə olmadı nedə olmasa xesde bir qızı heç kim isdəməz. Bu gün yenə geldi bacısı ilə ilk başlarda elə bildim sevgilisidi amma sən deme deyilmiş. Şirin bir qiz idi... amma qardaşı haqqında bunu deyə bilmərəm tam bir öküzdü.. (Ramal öz özünə demək öküz imişəm men hmm) gəldi gedməy bilmədi nədi nədi müştəri qovurmuşam ağılsız ya . Növbəti sehifə.. neçə gündü səni yaza bilmirəm sevimli günlüyüm amma şok olaylar olub bu gün Uniyə həmin O Ramal olan oğlan gəldi eyni qrupdaymışıq... sən demə anası rehmetə gedibmiş qızlar dedi. Çox pis oldum.. ona görə yəqin belə acı dil imiş.. amma ölenlə ölməy olmaz yaşamaq lazımdı... gör bunu kim deyir? xəsdə bir qız) ayy biraz gülüm) men deyesen dəli oluram yavas yavas.. ama olsun ya helə yaddasimin temiz silinmesinə çox illər var …yenə dəliliyim tutdu ən yaxşısı pandamı qucaqlayıb yatım …
Ve gündəliyi qoydum qırağa həyat dolusu bir qız.. Nəzrindən yenidən yaşamağı öyrenecəkdim amma ilk öncə ona qarşı elədiyim səhvləri düzəltmeliydim..
Nəzrinin evi.. Biraz ağrılarım vardı ağrı kesici içdim gündəliyimi yazmaq isdəyirdim axdardım , tapmadım düşündümki piləkanlardan yıxılanda düşmüş ola bilər, dəli oldum biranda ya kimsə acıb oxuyar ya kimsə xəsdəliyimi bilər yox bu ola bilməzdi.. məni fikir götürdü pandamı qucağıma alıb yerimə keçdim yatmağa amma düşüncələrim məni rahat buraxmırdı, sabah dersə gedecəkdim Yusif yenə gelecəkdi bir yandan gündəliy, bir yandan agrılarım, bir yandan xəsdəliyim, bir yandan isə Ramal … Nəzrin özünə gəl dedim yuxuya daldım. Sabah açılmışdı.
Lalə: gəl otur bizlə yemək ye Ramal, sonra çıxarsan.
Ramal: işim var...
Lalə: sevgilinin yanına qaçırsan(deyib güldü)
Azad: nə sevgiliii? dediyim çıxdı nenə..
Ramal: nə danışırsan sən.. !
Lalə: nə danışdığımı çox gözəl bilirsən.
Nuray: Qaqaş Lalə nə deyir..
Ramal: ağızına gələni danışır.
Lale: dünən səhər restoranda yemək yediyin qızı deyirəm sən son 1 ildə heç bir qızla cıxmamışdın..
Rasim: düz deyir oğlum.. ?
(Ramal heç nə demədən evdən çıxır)

BöLümün Sonu

Müəllif: İ. Qönçə (Lusi)