Nihad qapanmaqda olan gozlerini gucle acdi...
Samirra(Qışqıraraq):
- küçük, oteldi bura senin üçün?
Nihad(Xırıltıyla):
- menden ne isdeyirsen? Men sene ne etmişem axı?
Samirra:
- Sen etmemisen atan edib! Atanın etdiklerinin bedelini ödüyürsen!
Nihad:
- Menim ne günahım var axı?
Samirra:
- Küçük, dilinde var senin danşırsan? Senin günahın yoxdur, atanın günahı var!
Nihad:
- Burax meni yalvarıram burax.
Samirra(Hirsle):
- yox buraxmayacam! Seni öldürmemiş seni buraxmayacam heç ölenden soneada buraxmayacam cesedin bele rahat olmayacaq itlere yedirdecem cesedini! (Gülür)
Nihad:
- ALAH belanı versin.
Samirra Nihadın son sözlerine esebleşir, elindeki rezin şılakla Nihadı döymeye başlayır. Nihad yalvarsada imdad dilesede Samirra dayanmaq bilmir..

Elçin telaşla otaga daxil olur. Turan yene dalqın oldugundan Elçini görmür .Elçin Turanı sesledikden sonra Turan Elçinin ferqine varır.
Elçin:
- Turan, Azerbaycana gedirik hazırlaş.
Turan:
- Hara anlamadım?
Elçin:
- Azzar, yene hara getmisen!? Alo seninleyem deyiremki Azerbaycana gedirik hazırlaş.
Turan:
- Niyeki?
Elçin:
- Offf. Zaura oglunu tapmaqda kömek etmeye.
Turan:
- Sen Zaura kömek edeceksen?
Elçin:
- Heee.
Turan:
- Axı siz düşmensiz?
Elçin:
- Söhbet bir uşagın taleyinden gedir, indi düşmençilik vaxtı deyil. Hazırlaşşşşş.
Turan:
- Yaxşı.
Turan celd otagına dogru gedir. Paltarlarını yıgmaga başlayır. Elçinde öz eşyalarını yıgır. O biri otaqdan uca sesle hemde danışır.
Elçin:
- Biletler hazırdı, bir saata teyyare havaya qalxacaq.
Turan:
- birr saat? vaxta azqalıb ee.
Elçin:
- Çatacayıq.
Turan:
- hm
15 dk sonra her ikisi celd eşyalarıyla beraber evi terk edib hava limanına dogru gedirler. Hava limanına çatar çatmaz teyyareye minib yerlerine eyleşir. Teyyare havaya aalxır az sonra.
Elçin(Pıçıltıyla):
- düşmenime kömek etmeye gelirem Azerbaycan.
Turan(Üreyinde):
- Azerbaycana gelirem, İnşallah seni görecem...

Aygün xestexanadan bu gün çıxmışdı artıq evindeydi. Çarpayıda uzanaraq xeyallara dalmışdı. Xeyyaları Zaurla baglı deyildi bu defe Elinde olan kolyeyle bagliydi.. Gumusu kolye vardı elinde. Kolye ne Aygüne mexsus idi nede başqa bir qıza. Kolye oglan üçün idi. Oglanların taxdıgı aksesuar idi. Aygün kime mexsus oldugun bilmirdi. İki gün idi bu kolye ondaydı xestexanada okarken elinde saxlamış elinden kenara qoymamışdı. Bu kolye onu çox celb edirdi. Kimindi axı? Mende ne işi var? Ne vaxtdan mendedi? Kimi suallar Aygünü narahat edirdi. Aygün beynindeki fikirlerle ne vaxt yuxuya keçdiyini bilmedi.

Zaur elleriyle başını tutaraq fikirlere dalmışdı. Fikirlerinde Elçin vardı keçmiş dosdu. Elçinin niye ona kömek etdmeye çalışdıgı anlamaga çalışırdı ancaq anlaya bilmirdi. -niye axı mene kömek edirki? Deye düşünen Zaur keçmişi düşünmeye başladı bir vaxtlar Elçinle qardaş oldugu vaxtları. Sonra qardaşlıga son qoyduqları günü. Elçin bir gün ferqli bir terzde gelmişdi işe Zaurla soyuq davranırdı. Sonra aniden qışqırmaga başladı durduq yere.
Elçin:
- Sen biqeyretsen, her kesin heyatını mehv eden alçaqsan.
Zaur(Şaşqın halda):
- Elçin, sene ne olub menimle niye bu tonda danışırsan?
Elçin:
- Bezdim sene yaltaqlanmaqdan, bezdim! Senden bezdim, sen menim her şeyimi aldın, her şeyimi...
Zaur:
- Deli olmusan sen men senin neyini almışam axı?
Elçin:
- Qadınımı!
Zaur fikirlerden ayrılaraq Elçinin son sözünü anlamaga çalışırdı. İllerdi anlamadıgıni indi anlamaq isdedi ve anladıda.
Zaur:
- Qadınını? Yoxsa Samirra???
İlayda tedirgin halda yuxudan oyandı. Telaşla etrafa göz yetirmeye başladı. Harda oldugunu anlamaga çalışırdı. Ancaq hazırda oldugu yer haqda heç bir bilgisi yox idi. Her yer qaranlıq idi etrafda heç kim göze görünmürdü. İlayda var gücüyle qışqırıb ondan başqa birinin de burda olmasını müeyyenleşdirmeye çalışırdı. Ancaq İlaydanın öz sesinin eks sedasından başqa bir ses gelmirdi qulagına. İlayda hardaydı axı? Bura nece gelmişdi? İlayda iri qara gözlerinu celd yuxuya daldıgı yere dikdi ve teeccüb dolu ifade üzünü ehate etdi. İlayda qaya parçasının üzerinde yatmışdı bayaq. İlayda qorxmaga başladı. Getdikce qorxu hissi onun bütün vücudunu sarirdi..
İlayda:
Kim var burda? Kim var axı? Sesimi heç kim eşitmir? Heç kim yoxdur bu xarabada?
Sonuncu Sözlerden sonra yere çökerek aglamaga başladı. Qorxurdu çox qorxurdu. Harda oldugunu bilmirdi. Etrafda çox qaranlıq idi. Zülmet etrafı bürümüşdü bu da İlaydanı dahada qorxudurdu.
İlayda:
- ALLAHım men hardayam axı? Niye heç kim yoxdur burda? Yoxsa yoxsa... Men ölmüşem???
Aniden İlaydanın çiynine toxunan el onu dahada qorxutdu. Qorxa-qorxa arxaya çevrilerek yanında olan insanın kimliyin müeyyenleşdirmek istedi. İri qara gözler dahada irildi. Gözden axan göz yaşları bir anın içerisinde dayandı. Susqunluq hökm sürdü. Kim idi axı İlaydanın qarşısındakı insan? 6 yaşında oglan uşagı. İlaydayla üzbeüz dayanan insan 6 yaşında oglan uşagı idi. İlayda uşagı gördükden sonra bir az sakitleşdi. Özünü toplayıb uşaqla danışmaga başladı.
İlayda:
- Sen. Sen kimsen?
Nihad:
- Nihad.
İlayda(Qorxaraq):
- Ni . Ni-ha-dd?
Nihad:
- He, Nihad. Senin oglun! Varlıgını qebul etmeyib uşaq evine atdıgen oglun.
İlayda:
- Men, men seni atmamışam.
Nihad(hirsle):
- yalan danışma! Eger atmamısansa meni, niye men uşaq evindeyem? Hee niye senin yanında deyilem hee??
İlayda:
- And içirem, and içirem senin varlıgından xeberim yox idi. And içiremki mene senin öldüyünü demişdiler.
Nihad:
- Yalan danışırsan.
İlayda:
- Yalan danıçıram, inan mene. Men senin var oldugunu bilen kimi Azerbaycana geldim ancaq.
Nihad:
- Ancaq nee? Meni ogurladılar?
İlayda:
- He he. Seni uşaq evinden gizlince aparıblar, bizde seni axdarırdıq atan her gün her an seni axtarırdı.
Nihad:
- Bes niye meni tapa bilmirsiz he? O qadın heran her saat meni dğyür incidir dayana bilmirem ana, döze bilmirem meni qurtarın yaıvarıram meni o qadının elinden alın.
İlayda ogluna dogru gedib onu qucaqlamaq istedi ancaq oglu yoxa çıxdı bir tek son sözleri qaldı "Meni qurtarın ana, o qadından meni alın" İlayda "Oglum" deye qışqıraraq yuxudan oyandı. İlaydanın qışqırıq sesine Zaur otaga daxil oldu.
Zaur:
- İlaydam, İlaydam sene ne olub?
İlayda(Hıçqıraraq):
- Zaur.Oglumuz, oglumuz...
Zaur:
- Ne olub oglumuza?
İlayda:
- İncidirler onu Zaur, yalvarırdı meni burdan qurtarın deyirdi.
Zaur İlaydanı qucaqlayaraq sakirleşdirmeye çalışır.
Zaur:
- Şişt sakitleş, oglumuzu tapacayıq, sakitleş İlaydam, ona heç ne olmadan onu tapacayıq.
İlayda:
- Zaur, qorxuram.. qorxuram... Oglumuza nese olacaq.
Zaur:
- İlaydam, heç ne olmayacaq.. and içirem oglumuza zerer gelmeyine izn vermiyecem, canım bahasına bele olsa onu qoruyacam.
İlayda(Aglayaraq):
- Zaur, o, menden hesab sorurdu, uşaq evinde böyümeyinin hesabını.
Zaur:
- Hesab sorulmalı insan varsa oda menem, sen yox. Sakitleş sadece kabus görmüsen keçdi, yaxşl olacaq ,oglumuzu tapacam az qalıb ...
İlayda elleriyle başını tutur.
İlayda:
- Başımm, başımm...
Zaur:
- Ne oldu?
İlayda:
- Başım çox pis agrıyır, döze bilmirem.
Zaur:
- Qalx gedek xestexanaya.
İlayda:
- Yox, yox kecer indi.
Zaur:
- Dedim qalx gedek xestexanaya.
İlayda çarpayıdan qalxaraq qapıya dogru gederken yere yıxıllr. Zaur qaçaraq onu qaldırmaga çalışır ancaq İlayda huşunu itirmişdi artıq.
Zaur:
- İlaydam, İlaydamm...
İlayda:
----
Zaur:
- Aç gözerini İlaydam, aç (Qışqıraraq) Masilda, Lara hardasız?
Masilda celd otaga daxil olur, İlaydanı yerde görerek qorxur.
Masilda:
- Celd hekim çagraq.
Zaur:
- Yox hekim gelene qeder gec olacaq, celd Rahibe xeber et maşını hazırlasın .
Masilda qaçaraq Rahibe xeber edir. Az müddet keçmemiş İlaydanı xestexanaya aparırlar. Hekim İlaydanı Zaurun qollarında gören kimi onlara dogru qaçaraq kömek etmeye çalışır.
Hekim:
- Ne oldu ona axı?
Zaur:
- Bilmirem ,aniden huşunu itirdi. Yene agrıları başlamışdı, iyne vurub sakitleşdirin.
Hekim:
- Bu defe iyneyle alınmayacaq, tecili emeliyyat etmeliyik.
Zaur:
- Emeliyyat?
Hekim ve tibb bacıları İlaydanı reanimasıya şöbesine aparıb aparatı vücuduna qoşurlar.
Hekim Otaqdan çıxıb Zaurla danışmaq isteyir.
Zaur:
- Hekim, emeliyyat risklidir axı?
Hekim:
- Beli risklidir. ALLAHdan ümid kesilmez. Amerikadan mütexxessis getirmişik emeliyyatı o edecek. Zaur bey, anlamaga çalışın emeliyyat olunmasa bele heyatı risklidir en Azindan risk etmeliyik..
Zaur:
- Yaxşı olacaq İlaydam?
Hekim:
- ALLAHdan ümid kesilmez...

Turan ve Elçin artıq Azerbaycandaydılar. Vetene çatar çatmaz Elçin Turanla beraber evine getmeyi qerara alır. Evinin heyetine giren kimi üreyi süretle döyünmeye başlayır. Turan Elçinin halına anlam vere bilmir. Elçin esen elleriyle qapının zengin çalır. Evden uşaq qışqırıq sesleri gelir.
Yagmur:
- Geydimmm.
Yagmur qapını açır.
Yagmur:
- Atta?
Elçin:
- Aycan.
Yagmur:
- Nene attam geyib?
Elçin Yagmuru qucagına alaraq öpüb qoxlamaga başlayır. Turan kenardan onları sevincle izleyirdi. Yagmurla beraber eve daxil olurlar Yagmurun elinden qurtula bilmeyen Elçin birteher onla berabet oturur divanda. Yagmur çox sevincliydi.
Yagmur:
- Atta bes bir iki güne geyecekdin?
Elçin:
- Qızım üüç darıxdım, tez geldimde.
Yagmur:
- Uyyaaa

Nihad perişan haldaydı. Bütün vücudu agrıyırdı. Samirra onu dehşetli şekilde döymüşdü Zaura olan kinini uşaqdan çıxırdı. Nihadın bütün bedeni yaraydı. Nihad aglayaraq öz-özüne danışırdı.
Nihad:
- Hamısı sizin günahınızdı, sizin eger meni uşaq evine atmasaydz bunlarda olmazdı. Size nifret edirem, Nifreettt. Hec vaxt sizi bagışlamıyacam.
Nihad bu sözleri tekrarlayaraq yuxuya daldı...

Zaur xestexanın heyetinde oturaraq fikirlere dalmışdı. Çox qorxurdu, İlaydanı itireceyinden qorxurdu. Bir terefden oglu, bir terefden qadını. Ne edeceyini bilmirdi. Aniden Zaura toxunan el Zauru diksindirdi. Arxaya çevrilerek kimliyine baxdı ve şaşqın hala düşdü.
Zaur:
- Emi?
Esed:
- He emi.
Zaur:
- Sizin burda ne işiniz var?
Esed:
- Oglumu pis gününde tek qoyacaqdım?
Zaur bu sözden tesirlenerek özünü Esedin qollarına atır.
Zaur:
- Ata, yaxşıki varsan.
Zaur İlk defedir Esede üzbeüz Ata deyirdi. İlk defe, Esed bu sözden çox tesirlenib Zauru bemberk qucaqlayır
Zaur:
- Ata, pis haldayam, ata, perişanam, bir terefde oglum, bir terefde qadınım bilmirem ne edim.
Esed:
- Sakit ol, keçecek hamısı, amerikadan gelen hekim burdadı.
Zaur:
- Amerikadan gelen hekim barede sen hardan bilirsen? Yoxsa sen??
Esed:
- He men getirtmişem. Gelinimin ölümüne göz yuma bilmerem.
Zaur:
- Gelinim?
Esed:
- He
Zaur:
- Siz onu...
Esed:
- Bu saat şille deyecek haa. O menim gelinimdi, Nihadda nevem.
Zaur:
- Ata, çox sagol ata.
Zaur yeniden onu qucaqlayır.
Esed:
- Sen lap sulugöz olmusan ee. Sulugözlüyü saxla ananda burdadı. İlaydanın otagındadı Gel gedek.
Aniden telefon zeng çalır. Zaur ekrana baxmadan cavab verir.
Zaur:
- Alo.
Elçin:
- Alo Zaur hardasan sen?
Zaur:
- Xestexanada
Elçin:
- ***bu ünvana gel tez.
Zaur:
- Yaxşı.
Zaur telefonu söndürür.
Zaur:
- Ata, men getmeliyem.
Esed:
- Hara?
Zaur:
- Nihadın izine düşmüşük.
Esed:
- Mende gelirem.
Zaur:
- Yox ata, xahiş edrem sen burda qal, anamı, İlaydanı tek qoyma.
Esed:
- Yaxşı, ALLAH size kömek olsun. Nevemi sag salamat getir.
Zaur:
- Yaxşı ata, İnşallah.
Bir saat sonra. Deyilen ünvan. Elçin ve Zaur üz-üze. Susurdular. Danışacaq heç ne yox idi çünki Turan susqunluga son qoydu.
Turan:
- Dayanmaq olmaz!
Az sonra. Samirranın Nihadı saxladıgı ev Aniden zerble qırılan qapı. Samirra celd stola qoydugu Silahı götürüb Nihadın başına direyir.
Samirra:
- Ooo Zaur bey.
Zaur:
- Samirra, burax uşagı, sene men lazımam, burax onu.
Samirra:
- Esla, esla buraxmaram, lezzet burasındadır, sene ezab vermeyin yolu budur.
Otaga girenden beri Elçinin gözleri Samirraya dikilmişdi. Özünu toparlayaraq Samirraya yaxınlaşır.
Zaur:
- Samirra, delilik etme, onun günahı yoxdur.
Samirra:
- Menim qızımında günahı yox idi.
Zaur:
- And içirem onun ölümünü istemezdim.
Samirra:
- yalan danışma, istedin ve etdin, qızımı sen öldürdün, sen! İndide senin oglun ölecek (gözlerini Elçine dikerek) yaxınlaşma!
Elçinse ona dogru gedirdi.
Samirra:
- Yaxınlaşma dedim.
Zaurun gezleri ogluna dikilmişdi. Perişan halda olan ogluna. Nihadınsa gözleri qapanırdı, özünü gücle saxlasada bacarmırdı. Nihadın başına direnen silah.ve ateş sesleri..Aniden çıxan silah sesi etrafda eks seda verdi. Her kesin gözleri Samirranın elindeki silaha ve Nihada dikilmişdi.

Müəllif: Əfsanə