(Xoşbəxtlik)
Zəhraaa, Zəhraaa deyə-deyə sayıqlayırdım. Birdən diskinərək yuxudan ayıldım. Allahım yuxu imiş. O qədər sevinmişdimki. Amma hələdə Zəhranın necə olduğundan bir xəbərim yox idi.Bu an otaqdan həkim çıxdı. “Yaxınları sizsiz” deyə soruşdu. Başımı həə anlamında salladım. Alcağım cavabdan o qədər qorxurdumki. “Bura gələndə çox qan itirmişdi. Amma hal hazırda vəziyyəti yaxşıdır.” O qədər sevinmişdimki Allahım onu mənə bağışlamışdı.Günəşlə bir birmizə sarıldıq.
2 heftə sonra. Zəhra divanda uzanmışdı. Başına pərvanə kimi fırlanırdıq Günəş ilə.. Anamla atamda baş çəkməyə gəlib getmişdilər. Artıq anamın atamında bu münasibətdən xəbəri var idi. Arifi polislər tutmuşdu. Cəzasın çəkəcəydi. Bu 2 həftədə Murad məni tək qoymamışdı. Düzdü son vaxtlarda aramız pzolumuşdu onunla. Amma indi isə oda düz yola gəlmək isdədədiyini mənə deyib möhkəmcə qucaqlamışdı. Tək bir problemim vardı. Elvira.. Mənə təhdid mesajları yazırdı. Artıq ikinci bir hadisəni qaldıracaq gücüm yox idi. Ona görə Zəhranı Günəşlə, Murada əmanət edib evdən onunla görüşmək üçün çıxdım.
Kafelerin biri.
Elvira: gələcəyini gözləməzdim.
Tunar: sənin mənimlə dərdin nədi həə?!!
Elvira: səni istəyirəm .. sənii
Tunar: bu imkansızdı Elvira. Əvvəl olsaydı həə dönüb sənədə baxardım, başqa bir qızada baxardım. Amma mən indi yalnız bir qadına aidəm. Mən əvvəlki deyiləm. Bunu başa düş səndə. Narahat etmə məni birdə. Egər etsən birdə belə sakit terzdə danışmayacam! (ayağa qalxıb gedir)
Artıq axşam idi. Günəş Muradla gəzməyə çıxmışdı. Nəsə olardan şübhələnmişdim. Amma Murad Günəşdən 2 yaş balaca idi. Yaşın fərqi var idimi ..? Birdən qapı döyüldü. Heç kim yox idi. Yerə baxanda isə məktub kimi kağız gördüm. Üstündə “Zəhraya çatacaq” yazılmışdı. Əlimə götürüb keçdim içəri. Zəhra “o nədir elə” ona baxıb “sənədir” deyib uzatdım ona. Görəsən nə var idi o kağızın içində. Şəkillər.. amma üzün görmürdüm. Zəhra isə qəribə baxırdı şəkillərə. Dayan bilməyib əlimı alıb baxdım şəkillərə bu gün Elvira ilə kafedə görüşdüyüm anın şəkilləri idi. Bunu təbiki Elvira göndərə bilərdi. Şəkilləri sıxıb atdım yerə. Zəhraya baxdım. Sakit idi. Qarşısına çöküb əllərindən tutdum “ Vallah sən düşündüyün kimi deyil, Zəhram .. mən sənə izah edəcəm indi. Demək ..” sözümü yarıda qoyub məni itələyib divandan ayağa qalxdı. Gülməyə başladı. Nəydi indi bu? “Bilirəm hər şeyi” deyib mənə sarıldı. “Nəyi bilirsən?” üzümə gülümsəmə ilə baxıb “Elviranın səni təhdid etdiyin mesajlarının birin görmüşdüm. Və hər nə olursa olsun mən hər zaman sənə inancam Tunar”. Mənim sevdiyim qadın bu idi bu. “Məndə sənə söz verirəm Zəhram, hər zaman sənə sadiq qalacam” Amma Elvira bunun cavabını verəcəkdi. Zəhra isə onu Allaha tapışıraq istemirəm ona görə problem yaşamağımızı deyib mənim üzümdən öpmüşdü.
Bu olaydan 2 ay keçmişdi. Artıq 6 ay idiki birlikdə idik. Və mən evlənmək isdəyirdim artıq. Zəhraya bunu deyəndə tezdi demişdi. Nəyi tez idi axı..? İstər 6 ay ,istərsədə 10 il keçsin mənim ona olan hisslərim eyni qalacaqdı.Sonda razı olmuşdu. Və məndən dünyada xoşbəxti yox idi. Toy hazırlıqlarına başlanılmışdı. Bu arada Yaşın hec bir fərqi yox imiş, deyib Murad öz sevgisini Günəşə bildirmişdi. Günəşində hissləri qarşılıqlı olduğundan hə cavabı vermişdi. Amma Murada sözümü demişdim. Mənim bacımı incitməsin. Ona ömrünün sonuna kimi sadiq qalsın. Yoxsa qarşısında məni görəcəkdi. Mən öz sevgi hekayəmizi əkiz olan qızım və oğlum Zeyno ilə Turana danışırdım. Bəli aradan uzun bir illər keçmişdi. Mən ilk günki kimi Zəhramı sevirdim. Bir gün biri dönüb mənə desə idiki sənin mükkəməl bir ailən olacaq Tunar. İnanmazdım gülüb keçərdim. Zəhra bunun münkün olduğunu mənə göstermişdi. Məni o bataqlıqdan xilas edib gözəl bir ailə bəxş etmişdi.

Mutlu SoN

Müəllif: İ.Qönçə (Lusi)