Insan bilerek sehv edermi? Ikinci defe eynisini tekrarlayinca buda mi sehv sayilir? Yoxsa, bu artiq olumune ferman vermek mi??

Yenemi eyni musiqi, yenemi eyni mugenni... Yenemi eyni xeyallar?

Nagila benzer menim heyatim,
Ucaldim goylere addim addim
Yazilib qelblere menim adim
Bu gece sene deyer....
Bir öpüşün dodaqda, bir öpüşün yanaqda
Dadina cixaraq şirin öpüşün
Bu gece seninle
Toxunsun nefesin nefesime...

Aniden musiqinin kesmesiyle gozlerimi acdim.
- Offf, nene.. Imkan vermersen bir xeyallara dalaq.
- Qorxmursan, o xeyallarin icinde bogularsan??
Belli, nenem yene imkan vermeyecekdi rahat nefes almagima.
- Gel gorum bura, sen niye uzgunsen bele?
Ah menim gozel nenem ! Necede anlayir ne zaman uzgun ne zaman xosbext olduğumu...
- Nene, 22 yaşli şagird olar mi heç?
- Hmm, - gulumseyib carpayiya eyleşdi. - gel bura, sene bir ehvalat danişim. - ellerimi bir-birine çirpib, basimi dunyanin en yumşaq qucagina qoydum. - O zamanlar 8 ci sinifde oxuyurdum. 14 yasim vardi Sinifin en çalişqan sagirdlerinden biriydim. Bir gun, direktor sinife bir adamla girdi. Genc, yaraşiqli. Qizlar öz aralarinda picildamaga baslamisdilar bele. Mense, gozlerimi ondan ala bilmirdim. Seliqeyle yana daranmiş zaclari, uzune yaraşiq veren biğlari.
- Yeni muelliminiz idi? - altdan yuxari neneme baxib sebrsizlenmisdim. Nenem ise sadece gulmuşdu.
- Bizde ele zenn etmişdik. Meyerse, yeni sagird imiş. Yaşi da 18. Diger mektebden qovulubmuş, yuksek siniflerde yer olmadigi üçün bizim sinife getirmisdiler.
- Ele şey mi olar?
- Senin 22 yaşli sagirdin ola biler de, bele sey olmaz mi?
Basimi nenemin dizinden qaldirmisdim.
- Bu mene de qaranliq qaldi, nene bir gorsen nece dikbaş, terbiyesiz biridir.Bele, alninin ortasina yumrugu ilişdirmeyim gelir. Ne olur olsun, bu işin axirina cixacam nene.
- Sen cixarsan. - gulerek ayaga qalxmisdi. - mektebden gelib birsey yememisen, qalx, sene sevdiyin birsey hazirlamişam.
Bir gozumu qirpib ne oldugunu dusunmeye basladim. Sanki, kartof qizartmasindan basqa birsey sevirdim de...
Ayaga qalxib qollarimi nenemin boynuna doladim.
- Sen dunyanin en yaxsi nenesisen. Hemde en genc ve heyat dolu.
- Deli qiz - zarafatlaşaraq otaqdan cixmisdiq...

- Rufinaaaa! - beli, duz esitmişdim bu atamin sesi idi ve cox guman ki, maşinin veziyyetinden xeberdar olmusdu. Axx, Hesen usta, axi xahiş etdim ki, bu barede atama hecne demeyesen. Agzimdaki tikeni udub, komek istermişcesine neneme baxdim.
- Ne olub Nezirxan, ne sesini atmisan basina yene.
- Ana, sen qarişma, bu defe özü cavab vermeli olacaq.
- Vallah, menim gunahim yoxdu. Şagirdlerden biri...
- Ne şagirdlerine sahib cixa bilirsen, nede maşinina. Açarlar...
Gozlerimi genişlederek atama baxdim. Nece yeni, maşini elimden alacaqdi?? Bes men ise neyle gelib gedecekdim??
- Ata, nolar... Maşini alma. Men işe nece gedecem?
- Her kes nece, sende ele. Avtobusla... uzatma, ver açarlari.
Gozlerim dolmuş halda neneme baxsamda onunda elinden birşey gelmeyeceyini anlamisdim.
- Maşin onsuzda ustadadi, özün alarsan. - elimdeki cengeli bosqaba atib birbaş otagima yollandim. Hal-hazirda birine ehtiyacim vardi, oda dunenden beri xalasigile getmişdi..
Her sey o Şamil deyilen alçaga gore oldu, bunun evezini mutleq odeyecekdi... !
Çantami açib, içinden telefon qaliqlarini cixartdim. Elede pis veziyyete duşmemişdi, amma evez üçün yaxsi furset idi. Balaca bir pakete salib, heyete enmişdim.
- Polad... Polad.. - ikinci sesleyisime qoruma özünü yetirmisdi.
- Buyurun Rufina xanim...
- Necesen Polad? Sene isim dusub.
Al bunu, telefon temircisine apar. Xercini ve ne vaxt hazir olacagini oyrenersen. Munkunse tez hell etsin.
"Baş uste " soyleyin paketi almişdi.
- Sen başla Şamil bey, men davamini getirerem. Sene bu yasina qeder muellime hormet etmeyi oyretmeyibler, eybi yox, Rufina muellimen canla basla oyreder!

Dayanacaqdaki insan sixligi yormusdu artiq meni. Iki ildir o qeder şagirdin arasinda olmagima baxmayaraq helede oyrese bilmemisdim.
Insan sixligini sevmirdim, belkede bu gune qeder her yere masinla gelib getdiyimdendir.
Budur artiq avtobus gelmisdi. Menimle birge 4 neferde minmişdi, onsuzda içi dolu olan avtobusa. Isti bir terefden ter qoxulari, yemek qoxulari... Cemi 15 deqiqelik yolum vardi ve menim ilk deqiqeden sebrim daşmişdi.

Nehayet ki, mektebdeydim. Rahat nefes alib yavaş-yavaş iceri daxil olurdum ki, arxadan bir sesleyiş eşitdim.
- Muncuq xanim... - nedense mene ele geldiki meni sesleyirler. Tebii ki, yekeper! Arxami donun bir eli havada olan ayini gormusdum.
- Axir ki... - telesik addimlarla mene yaxinlasdi. - adinizi bilmediyim üçün nece sesleneceyimi bilmedim. Umidvaram ki, incimediniz...
- Rufina... muellime.
Bir anliq inanmirmiş kimi duruxdu.
- Siz? Muellime?? Qeribedir... Mende Alxaz. Lazim olarsa... Bu size çatacaq.
Elindeki mektubu mene uzatdi. "Eminsiniz?" baxisi atmagimla basini raziliq elameti olaraq terpetdi.
- Dunen maşini qirilan siz deyildiniz? Hetta, bagira-bagira basqin etdiniz otaga, he bax mene dediler ki, bunu dunen masini qirilan xanima verin. Buyurun muncuq, sey muellim xanim.
Eseble mektubu elime alib iceri kecmisdim. Burnuma Şamil qoxulari gelirdi nedense...
" Seni telefonumla birge kitabxananin onunde gozleyirem, gelmesen ozunden kus ;) "
Bu özünü ne zenn edirdi bele?! Ayaqqabilarimin dabanini yere berk basaraq dehlizin sonuna dogru addimlamaga basladim. Saga donduyumde bir eded Şamil gormuşdum.
- Sen kimsen?! Hee, kimsen?!
Dişlerini qicayib qolumdan tutaraq boş kitabxanaya salmişdi meni, ardindan iceriden kilidmeyerek acari cibine atmişdi.
- Ne haqqla?! Aç qapini yoxsa... - hedelemek üçün qaldirdigim eli bedenimle birge divara çirpmisdi.
- Men kimem? Hele aydin olmadi?
- Sen heç kimsen anlayirsan?! Hedsizin, terbiyesizin onde gedenisen. Hec bir sagirdimin oz guvenini qirmaq adetim deyil, amma hedsizlere her zaman heddlerini bildirmek adetim olub!
- Meni şiddet gostermek mecburiyyetinde buraxma, o sesini kes. Telefonumu ver ve burdan sessizce cix get!
- Kim sene dedi ki, telefonun mendedi?!
- Yerden toplarken goruntulenmisen... Telefon lazim idi, deyerdin alardim sene...
- Heddini aşirsan artiq! - cabalayin elinden xilas olmaq istesemde alinmamisdi. - Aç qapini! Derse gecikirem!
Bir anliq meni serbest buraxib elini havaya qaldirdi.
- Buyur, al cibimden ac get. Hee, once telefon amma...
- Yoxdu telefon, ATDIM!! - Axx, Rufina, eseblesende agzina sahib cixa bilmirsende! Bogazimi sixaraq yeniden divara çirpmisdi meni. Bu defe daha berk deymis ve meni incitmisdi.
- Sen...! Ne etdiyini anlayirsan?! - Aramizdaki mesafeni yox ederek burnunu burnuma diredi. Nefesineen sanki od cixirdi. - Seni mehv edecem!
- Eee, besdi!! - ellerimi sinesinde carpazlayib onu geri etmisdim. - sagird kimi davranmagi bilmirsen bari insan olmagi oyren! Bu yasina qeder oyretmeyibler sene insan olmagi?! Bu ne nifretdi sende eks cinse qarşi ?! Men sene ne etmisem?! Men bir muellimem, sagirdi danlamaq ona basa salmaq menim isimdi, lakin senin etdiyin.. bu aglasigmazdi. Sen niye bu yasinda helede mektebdesen? Bunu oz-ozune sual vermisen mi? Senin yasidlarin universitet qurtarib isleyir, sense helede mektebde muellimlerine gucunu numayiş etdirirsen!! - cumlemi bitirib derin nefes almisdim.- indi ac qapini, men isimin basina kecim!!!
Uzumu cevirib qapiya teref getmisdim.
- Xahiş edirem telefonu qaytarin.. - sesinden doldugunu hiss etmisdim.
- Sen hele o telefonu haqq etmirsen, qapini ac.
Dinmezce yaxinlasib qapini acmisdi. Azadliga buraxilmiş quş kimi özümü çöle atmişdim. Dehlizde bir neçe qiz vardi. Meni ve ardimca cixan Şamili qeribe baxişlarla suzmuşduler.
- Rufina muellime!
ayaq saxlayib geri dondum. - Mumkunse bunu birde tekrarlayaq. - ozunden razi guluşle otub keçmişdi yanimdan meni pis veziyyetde qoyaraq. Bu artiq tehqirden de ote idi, necede axmaq kimi azcada olsa duzeldiyine inanmisdim. Qizlarin baxislari gerginliyimi birazda artirdigindan, " Ne baxirsiz, kecin siniflerinize! " yuksek sesle soylenmişdim.
Onunla baş etmek elede asan olmayacaqdi, amma men Rufinayamsa ona insan olmagi oyredecekdim!

Alxazin dilinden...

- Besdi artiq ay insan, neçe defe deyim ki, istemirem?! Insanda biraz qurur olmaz mi?? - gerginliyimi aradan qaldirmaq üçün alnimi sixsamda xeyri olmamisdi.
- Bax Ayten, anam sene ne ved verib bilmirem, caliş menden uzaq olasan... Sevmek mi?? Men o defteri coxdan baglamisam. Seni istemirem ve hec zaman da sevmeyecem!! - telefonu qapayib masanin uzerine atdim.
Ax ana axx!! Ne işler acdin basima!!
Otagin qapisini acib cole cixdigimda seher elime mektub veren gencin bir nece oglanla danisdigini gordum. Seslerini de lap aydin esidirdim.
- Yox ala, ne yalan. Get qizlardan soruş. Bir hefte, cemi bir hefteye onu yatagima atmasam, mene de Şamil demesinler!
Kimden danisdiqlarini bilmesem bele movzu meni yaman esebleşdirmişdi, lakin qarisib basimi belaya salmaq kimi bir fikrim de yox idi.
Yeniden otaga qayitmaq isterken hemin qizin aglayaraq pilleleri endiyini gormusdum. Adi ne idi, he Rufina. Deyesen, bunlara teref gelirdi. Onun kimi bir qizin aglamasi aglimi qarişdirmamiş da deyildi. Gah elinin tersiyle gozunu silir, gahda uzune tokulen kuren saçlarini geri edirdi. Qeribe ve olduqca celbedici. Seher uzune diqqetle baxdigimda azca ciller sezmişdim ve sacinin oz rengi oldugu qenaetine gelmişdim. Cox nadir rast gelinirdi bu cur insanlara..
- Sen nece insansan ?! - qizin qisqirtisina her kes kimi mende nezerlerimi hadise yerine yoneltdim. - Nece sigişdira bildin bunu kişiliyine?! Nece bohtan ata bildin?!
Artiq aydin olmusdu onlarin kimden danisdigi ve bu meni yaman germisdi.
- Cavab ver, niye susmusan? Gizli-gizli yaydigin yalani indide toplu icinde soyle serefsiz kimi!! - veziyyetin gergin oldugunu anlamisdim ve Rufina ozude agir yerden vurmuşdu. Addimlarimi yeyinletib onlara sari getsem de, gecikmişdim. Aldigi zerbeden yere yixilmiş ve hereketsiz qalmişdi. Catdigim an yaxasindan tutaraq geri etmisdin etdiyinden soka düşmüş oglani.
- Çekilin!! - sagirdleri aralayib Rufinaya sari eyilen ortayaşli adam onu seslesede cavab gelmemisdi.
Basini qaldirib nifret saçan gozleriyle gence baxmiş, bir anda qişqirmişdi.
- Senden neinki adam, heçne olmayacaq!! Reddol!! Gozum gormesin seni!
Pesmanciligi uzunden oxunan genc arxa-arxaya cixisa dogru getmisdi.
Asagi eyilmis, bir elimi qizin boynuna kecirmisdim.
- Icaze verin komek edim... - adam raziliq verince bir hemleyle qucagima almisdim. Teeccubden dodagim yana qacmisdi. Bir korpe agirliginda idi...
Ve yene hemin qoxu. Ilk qarsilasdigimizda da onun qoxusu gelmisdi bu qizdan. Gozlerimin qiciqlandigini hiss edirdim.
- Ay bala, ne durmusan..
Adamin sozune ozumu yigisdirib birbaş tibbi yardim otagina qacmisdim. Onu uzatdigimda gozaltinin qizardiginin ferqine varmisdim. Bir iki saata yegin ki, goyerecekdi.
" Eclaf! " dodagalti mirildanib çixmişdim otaqdan. Aman Tanrim, bu qiz niye cekirdi meni bele? Ona benzemesi mi??? Yox, onun benzeri yox idi.
Ozune gel Alxaz!! Sen bir defe yanmisan bu odda!! Yumrugumu sixib heyete çixmişdim. "Lenet şeytana" Son gorduyum üz ifadesi gozumun onunden getmirdi.

********************************************

Burnumda hiss etdiyim keskin spirt qoxusuyla gozumu acib bos nezerlerimi tavana zilledim. Lenet olsun, yanagim yamanca incidirdi. Şamilin vurdugu yumrugun acisi olmaliydi bu. "Elin qurusun!"
- Rufina muellime, yaxşisiz?
Basimla yaxsi oldugumu bildirib ayaga qalxmisdim.
- Meni bura kim getirdi?? - elimle basimi ovusduraraq etrafa baxindim.
- Yeni muhafizeçi.. Sizi ele gorunce qucagina alib bura dasiyib.
- Kifayetdir, cox sagolun. - inanmaq cetin idi, meni o ayi qucaginami almisdi?
Cole cixdigimda Cabir muellimle qarsilasmisdim. Olduqca narahat gorunurdu.
- Özünü nece hiss edirsen Rufina?
- Yaxsiyam, cox sagolun. Men derse gedim.
Ne etdiyimi artiq özümde bilmirdim. Arxami donduyumde qarsimda Elvirani gormusdum.
- Rufina muellime sizi direktor cagirir.
Axx, birce bu catmirdi. Elvirani sinife yollayib üçüncü mertebeye qalxmisdim.
"Gel!" direktorun cagirisini esidib narahatliqla qapini acdim.
Meni gorub - Gel Rufina qizim, kec iceri. - semimi davranmisdi. Bundan ureklenib iceri kecmisdim.
- Eyleş, ayaquste qalma. Ozunu nece hiss edirsen?
- Yaxsiyam Gulnar xanim. Cox sagolun.
Derin ah cekib gozundeki eyneyi cixartdi.
- Olanlari esitdim. Şamil adina senden uzr isteyirem qizim.
Yerimde narahatliqla qurcalanmisdim
- Estagfurullah, siz niye uzr isteyirsiniz.
- Men istemeyimde kim istesin? Anasi intihar etdiyinde biz bu usagi gucle sakitlesdirdik.
- Intihar mi? - sanki bedenimden cereyan kecmisdi.
- Uzun sohbetdi. Isteyirsen bir iki gun gelme, dincelersen.
- Ehtiyac yoxdur Gulnar xanim. Yenede cox sagolun.
- Men onun cezasini oz ellerimle verecem, lakin mektebden qova bilmerem.
- Yox yox, hec mende bunu istemerem. Cezaya geldikde, icaze verseydiniz bununla ozum meşgul olardim.
- Yeniden problem olmasin?
- Narahat olmayin, men hell ederem. icazenizle...
Direktorun otagindan cixdigimda özümde deyildim. Anasinin intihar etmiş olmasi tekrar-tekrar beynimi deşir, bezi etdiklerimin sehv oldugunu beynime yeritmeye calisirdim. Son iki dersimi gucle yola verib heyete enmişdim. Teşekkür etmeli oldugum biri vardi...
Muhafize otagina yaxinlasib qapini astaca taqqildatmisdim.
- Yene ne var... - qapini acdiqda meni gorub caşmişdi.
- Siz ? Bagisalyin, men basqasi zenn etmişdim..
- Eybi yox, men tesekkur etmek üçün gelmişdim. Men o veziyyetde iken etdiyiniz yardima gore minnetdaram.
Ilk defe olaraq gulumsemisdi ve aninda sol yanagi batmisdi. Ayilara xas olmayan incelik...
Dusunceme özümde biixtiyar gulumsemisdim.
- Bu menim borcum idi, kaş ki, vaxtinda yetişib goz altinizin bu hala dusmesinin qarsisini ala bilerdim.
Aninda gulusum yox olmusdu.
- Ne olub ki, goz altima?? Guzgu... He, guzgu lazim.
- Iceride var buyura bilersiniz.
Alxazi qapidan kenar edib iceri kecmisdim.
- Aaa, - guzgude özümü gorcek qişqirmişdim. Gozumun alti goyerib pis gune düşmüşdü.
- Men bele nece gedecekdim eve??
Atam, hele nenem meni bu veziyyetde gorse alemi bir birine qatardi. Umid yerim Hicran idi. Cantandam gun eyneyini cixarib gozume taxmis, Alxaza hecne demeden otaqdan çixmişdim.
- Alo, Hici, harda, ne edirsen bilmirem, isinj yarimciq qoy gel meni mektebin onunden al. Hecne sorusma.
Zengi sonlandirib qapiya terek addimlayirdim ki, gelen zengle dayanmali oldum.
-" Buyur Polad "
- "Rufina xanim, telefon hazirdi, nece edim? Evden kimese verim?"
- " Nebade.. Gozle men gelirem"
- " Eger mektebdesinizse, men yaxinlardayam. Siz zehmet cekmeyin, 5 deqiqeye ordayam. "
Bax bu goydendusme olmusdu. Pulqabimdan yuzluk cixarib Poladi gozleyirdim. Budur, bizim genc qoruma velosipedile mene teref gelirdi. Sevirdim bu genci, durust, zehmetkeş ve utancaq biri idi. 3 yasinda dunyalar gozeli bir qizi variydi, ara sira menim isteyimle getirer gunumu balaca Nerminle kecirerdim.
- Salam Rufina xanim. Buyurun, emanetiniz.
- Salam, cox sagol Polad. Xerci ne qeder tutdu?
- Ele cox problemi yox idi, özüm hell etdim.
Gulumseyib pulu uzatdigimda geri cekilmisdi.
- Siz neynirsiz...
- Bunu sene yox, Nermine verirem. Eve gedende hediyye alarsan.
Yanaqlarinin qizardigini gormemek qeyri-mumkun idi. Pulu utancaqliqla alib getmisdi.
Heyecanla telefonu o teref bu terefe cevirib acmisdim. Yaman heyecanli idim. Kilid olmamasi ayrica bir sans idi. Elim ixtiyarsiz resmler bolmesine getmisdi. Cemi 102 sekil, 5 sekil ayrica kartin yaddasindaydi. Maraq mene guc geldiyinden acmisdim. Bunlar ki, erotik resmler idi. Cixmaq istediyimde sehvlikle resmlerden birini acmisdim.
- Cabir muellim....

Yazar: Dəniz