Heyatin getirdiyi surprizler çox vaxt bize xeyal qiriqliği yaşadar...

Gozlerini acdiginda önce harda oldugunu xatirlaya bilmedi. Xatirlanacaq bir yere de benzemirdi. Soyuq sumuklerini sizlatmaqla yanaşi, başinda dözülmez agri vardi. Bir neçe saniye başini ovuşdurub tam özüne gelmesine şetait yaratdi. Etrafa goz gezdirdiyinde, hansisa bir parkda olduğunu görmüşdü. Dünen olanlari xatirlamaga çalişdi. Barda içki içirdi, daha sonra Sakodan heb almişdi. Heb içdiyini xatirladiginda yumrugunu sixib bir neçe defe skamyaya vurdu.
- Bağişla ana... - gucle de olsa ayaga qalxa bilmişdi. Bu uzur qane etmemişdi onu. Ciblerini yoxladiqda,bosluğa getmişdi eli. Bele de olmaliydi. Kimsesiz bir yerde geceleyende, soyulmagi da göze almali idi...
Eve catdiginda gunorta olmuşdu artiq. Xalasinin olmadigina emin idi, lakin Cabiri burda goreceyini düşünmürdü.
- ooo, Cabir muellim, ne "xoş" sürpriz oldu bu??
- Bu ne viddi?! Yene icmisen he geceni?
Dişlerini qicamişdi, haqqi yox idi bu adamin ondan hesab sormasina.
- Sene ne?! Çix get, gozum gormesin seni!
- Rufinadan xeberin var?
Ayaq saxlamişdi duydugu adla 've hemin an, bütün bedeni gerilmişdi. Arxaya donub ironiya ile gülümsemişdi.
- Sen sadece eclafsan Cabir Abdullayev!

- Rufina xanim.. siz... geldiniz?? Gunlerle sizi axtardiq.
Poladin sesini esidib azda olsa rahatlamişdim.
- Polad, men bura gelmedim, sende meni gormedin...
- Baş uste.. - artiq soz soruşmadan yanimdan ayrilmişdi. Minnet dolu gozlerle yola salmisdim geniş urekli adami...
- Rufina, harda qaldin? Biraz da gec olsaydin içeri girmeli olacaqdim. Ne oldu gore bildin neneni?? Veziyyeti necedi?
Alxazin narahatligini yatirmaq üçün gulumsemisdim.
- Her sey yaxsidi, biri gormeden gedek burdan.
Başini yelleyib motora minmisdi.
- Rufina..
Adimin bu adam terefinden seslenmesi çox xosuma gelirdi.
- Beli??
- Şexsiyyetini almaği unutmadin ki?
- Yoo - gulumseyib yola duşmuşduk. Bu geceni de belasiz başa vurmuşdum ve en çox tesekkurum ise Polada olmuşdu...
Geldiyimiz kimi ele sessizce geri qayitmişdiq. Bu adam ne qaraqabaq imiş...
" Gecen xeyre " soyleyib getmişdi. Oz novbemde arxasinca " ayi! ne olacaqdiki başqa! " deyinerek eve qayitmişdim. Hediyye xala helede yatirdi, yegin ki, evde olmadigimdan xeberi olmamişdi...
Seher gozel qoxularla acmişdim gozumu. Hediyye xala edeceyini etmişdi. Telesik el üzümü yuyub aşaği enmisdim. Corek qizartmişdi. Sufreni agartilar işgal etmişdi sanki. Pendir, suzme, kesmik...
- Sabahiniz xeyir..
- Her vaxtin xeyir qizim. Gel eyleş, mende indi seni oyandirmaq üçün gelecekdim. Cay da hazirdi.
Gozlerim yaşarmişdi. Özümü tanidigimdan anamdan bele bir istilik nevaziş gormemişdim. Niye bu qeder soyuq ve qeddar idiki menim anam??
Hediyye xalaya hiss etdirmeden gozumu silib ana sevgisiyle hazirlanmiş sufre arxasina kecmisdim.
- Çayini şirin ele, kendden gelib hamisi, seher seher enerji verer. Dunen de hecne yemedin.
Hediyye xalanin danlamasina gulumsunub yemeye başlamişdim. Seher yemeyinden sonra qadinin hec bir işe el atmasina imkan vermeyib metbextden cixartmiş, metbexi basdan ayaga temizlemisdim. Hem özüme meşğuliyyet idi, hemde bu qeder yaxşiliğin qarsisinda boş-boş oturacaq deyildim.
Metbextden cixdigimda saat bire qalirdi. Ortaliqda Hediyye xalani gormeyib teeccublensemde o qeder onemsememişdim.
Ureyim sixildigindan telefonu alib Hicrana zeng etmişdim.
- Hicimm...
- Azzar Hicim, dünen meni gormeye niye gelmedin??
Incidiyini hiss etmişdim.
- Canim, tehlükeni özün ki, bilirdin, cox qala bilmezdim. Nenemi gorub cixdim.
- Heee, olsun. Neyse... Sen de gorum hele harda qalirsan, kiminlesen? Ay qiz, yoxsa Mecnunu tapmisan, xeberimiz olmaz eee..
- He dee, bu ayidan da yaxşi Mecnun cixar axi..
- Ayi? Hansi ayi?
- Bosver, danisariq bunu üz-üze.. - utandigimdan telefonu sondurub arxaya donmuş, qarsimda gorduyum insanla nefesim kesilmişdi. Goresen eşidib? Uzunde ele bir ifadə
Goresen eşidib? Uzunde ele bir ifade var ki, anlamaq olmur. Bes gozleri? Gozleri eşitdiyini hayqirirdi sanki ve hec de memnun ifade yox idi.
- Ssen... nece girdin içeri?
Udqunmuşdum anasina tutulmuş uşaqlar kimi.
- Qapi açiq idi.. Hediyye xala yoxmu?
- Bbilmirem, men geldiyimde yox idi.
Birden-bire ciddi sifet almişdi.
- Sen hara getmişdin ki?!
Sesinin tonundan qorxaraq bir addim geri çekilmişdim.
- Heç yere, metbextde iş gorurdum.
- Hee... - rahat nefes almişdi.
- Hara getmiş ola biler qapini açiq qoyub??
- Çox guman Nurun mezarina... - yene huzunlenmişdi. - Neyse... Sen necesen? Darixmirsan ki?
- Biraz, sene cay getirim?
- Zehmet olmazsa - ildirim suretiyle ayrilmişdim yanindan. Munasibetine baxilarsa, yegin ki, eşitmemişdi. Suyu qizdirib cay demlemiş, bir stekan süzüb iceri aparmaga çalişmişdim ellerim ese-ese... Veziyyetimi görüb yanima gelmişdi.
- Ver mene...- almaq istediyinde elime toxunmuşdu ve men özümü itirdiyimden stekani elimden buraxmişdim.
- Mmen... - heyecandan bütün bedenim esirdi. - desmal getirim... - getmek istediyimde qolumdan tutub özüne cekmişdi.
- Muncuq... - nefesi üzüme vurduqda daha cox titremeye başlamişdim. Ancaq baxişlarimi ateşle yanan gozlerinden ceke bilmirdim. - Sakit ol... - valehedici sesiyle dillenmişdi.
Burnunu yaxinlaşdirib qoxlamişdi boynumu. - Sen... Nurun etrinden istifade etmisen? - soyledikleri meni goyun yeddinci qatindan yere çirpmişdi. Qezeble qollarindan cixib, arxaya getmişdim.
- Mecbur qaldigimdan geyimlerinden istifade etdim, dogrudur, lakin ölmüş birinin etrinden esla istifade etmerem. Bu menim öz etrimdir, dunen gece otagimdan aldiğim.
- Men senden onun qoxusunu aldim..
Bu artiq çox olmuşdu. Göz yaşimi saxlaya bilmemişdim.
- Men Nur deyilem anlayirsan?! Benzetme meni ona! Men Rufinayam! Men özüm kimi qoxuram, men özüm kimi gorunurem! Men kimseye benzemirem anlayirsan?! Hele Nura heç!!
Elimin tersiyle yanagimdan axan yaşi silib yuxari qalxmaq istediyimde and qapi önünde gozuyaşli Hediyye xalani görüb başimdan aşaği qaynar su tokmuşduler. Burda qala bilmezdim daha. Pilleleri iki-iki qalxib Nurun otagina kecmiş, esyalarimi cantama yigmişdim. Cantani yere atib carpayiya çökmüşdüm honkurtuyle. Men bele düşünmemişdim, men bele arzulamamişdim!
Sevgini bu cur tesevvür etmemişdim, men birinin yaralarini sarimaq üçün sevmemişdim !
Gozlerimi silib yere atdigim cantani almişdim. Öz ayaqlarim üzerinde durmagin vaxti gelib catmisdi artiq!
Pilleleri endiyimde sakitciliq sezmişdim. Az önce burda idiler, hara getmişdiler. Her neyse, gorunmeden getmek en yaxsisiydi. Elimi qapinin ceftesine atdigimda, duyduqlarimla yene ezilmişdim...
- O seni sevir..
Az muddet ceken sukutdan sonra sevgiye nifret etmeyime sebeb olan son cumleni duymuşdum..
- Nurdan sonra hecbir qadini seve bilmerem, ona benzeyen birini heç vaxt!
Daha hecne duymaq istemirdim. Qapini acib özümü cole atmişdim. Indi sadece bagirmaq gelirdi icimden...
Yene hemin hundur, böyük ezemetli malikanenin önündeydim.Bu vaxti adeten atam evde olurdu. Heyete kecmişdim.. Yadliq... Hiss etdiyim bu idi.
- Nezirxan bey!!! - Qisqirmagima önce Polad yetirmisdi özünü. Daha çox yaxinlasmasina imkan vermeden, ikinci defe anami seslemişdim. - Samire xanim!!!
Sesime pencereden boylanan Hicran qorxu icinde eliyle agzini qapamişdi.
Çox kecmeden o qezeble gozlerle qarşi-qarsiya gelmişdim.
- Oo!! Nezirxan bey, sizden once qezebiniz buyurdu!
- Kes sesini!! Rüsvay etmisen meni cemiyyet icinde.
- Tesevvür edirem, Nezirxan Ezizbeylinin qizi nişan günü evden qaçdi. Ne böyük biabirçiliq !!
Elini qaldirib üstüme geldiyinde arxadan nenemin sesini duymuşdum.
- Ona barmaginin ucuyla toxunsan, sene sudumu halal etmerem!!
- Ana!!
Nenem bize yaxinlaşib, onume kecmisdi.
- Nezirxan, ona toxunmayacaqsan! Buna esla imkan vermerem!
Elimi nenemin ciynine qoyub özüme sixmişdim.
- Burax nene, onun mene vurmagi mende sadece muveqqeti yara açacaq. Ancaq burda acdigi, acdiqlari yara, omur boyu menimle olacaq!
Eziz atam! Daim susdum, atamdir dedim, mene yaraşmaz dedim! Susdum susdum! Doldum artiq anlayirsan?!
- Rufina, kes sesini!
- Niye?! Her kes kimi, men senin kolen olmadim deye, bu qururuna mi toxundu? Sen Ana?! - arxada mene eseble baxan qadina boylanmişdim.
- Sen niye sevmedin meni?! Yadlardan gorduyum sevginin 1%- ni gormedim senden. Yoxsa, men ovladligam?
- Rufina sus ! Keç içeri!
Atam yene hokmunu yeritmeye calisirdi. Veziyyetime aciyan ise kenarda aglayan nenemle Hicran idi.
- Yooo, evvelki Rufina yoxdu artiq her dediyini sualsiz yerine yetiren. Men onu defn edib geldim bura! Geldim ki, senden qorxmadigimi deyim! Geldim ki, burdan birdefelik ayrilim. Meni rahat buraxin !!
Kimseye baxmadan iri darvazalara teref addimlamişdim. Hec neneme teref de baxmamişdim, meni saxlamagindan qorxurdum.
- Çox cekmeden geri qayidacaqsan, bax onda bu qapilar üzüne birde acilmayacaq!
Deli bir qehqehe cekmişdim.
- O vaxt gelende, sen ayaqlarima qapanib eff dileyeceksen eziz atam!

Alxazin dilinden...
Hediyye xalanin dediklerini tekrar-tekrar düşünür, Rufinanin meni sevme ehtimalini qebul etmek istemirdim. Onu sevmirdim, lakin yanimda olmasi mene yaxşi gelirdi. Hemişe yanimda olmasini isteyirdim, lakin onumu kesen heqiqetler mane olurdu bunu ona soylememe.. Iki gün evvel mecburiyyetden etdiyi teklifi qebul etmeyi kişiliyime siğişdira bilmemişdim. Bugun gozunde gorduyum yaşlar içimi parcalasada, elimden birşey gelmezdi. Belkede, meni sevmesine özüm şerait yaratmişdim, dusunmeden dediyim sozlerin qelbinin qirilmasina yol acmisdi. Ona bir üzr borcum vardi. Hediyye xalani yalniz qoyaraq yuxari qalxmisdim. Qapini bir neçe defe doyub gozlesemde cavab gelmemisdi.
- Rufina... Bir deqiqe danişa bilerik?
Yene sukut.. Bu qiz özüne birşey etmesin??
Aglima gelen qorxunc fikirle qapini acib iceri kecmisdim. Boş bir otaqla qarşi-qarşiya qalmisdim. Getmişdi... Yarali qelbime daha bir yara acaraq... Neyi var neyi yox yigib terk etmişdi sessizce...
Her seyini almamisdi deyesen. Yerde bir qutu vardi. Elime alib acmisdim. Ag muncuqlu bir boyunbagi. Olduqca deyerli gorunurdu. Goresen Rufinaya aid idi?? Çox gözel ve zerif gorunurdu, eynen onun kimi... Bu düşünce istemeden üzümde gulumseme yaratmişdi.
Qutunu ovcumda sixib aşaği enmisdim.
- Hediyye xala!!
Seslemeyime yaziq qadin qorxaraq yanima qacmişdi.
- Ne olub ay bala?
- Rufina gedib.
Qadinin uzu birden bire deyişmisdi.
- Nece gedib? Yaxsi baxmamisan, hamama kecib yegin. - Meni kenarlasdirib yuxari qalmaq istediyinde saxlamisdim onu.
- Gedib, neyi var yigişdirib gedib.
- Yalan deyirsen... - gozleri dolmusdu. - Men ki, ona yeni alişmişdim... - Ayaq uste gucle durdugunu anlayib qoluna girerek divana aparmisdim.
- Yegin ki, danisdiqlarimizi esidib. Bu hec yaxsi olmadi, gedecek yeri, kimsesi yoxdu... Birde bunu tapdim. Mende dusundum ki, ona aid olar.
Qadin qutunu görüb deli kimi almisdi elimden.
- Hediyye xala, yoxsa sizindir??
Yenede hecne demeden qutunu acib boyunbagiya baxmisdi.
- Yox... Bu ola bilmez!
Ayaga qalxib otaqda gezişmeye başlamisdi.
- Aman Allahim!!
- Hediyye xala, ne olduğunu mene de deyeceksiz?
Cavab vermek evezine oz-ozune danisaraq ellerini dizlerine cirpirdi.
- Hediyye xala! - qadinin ellerinden tutub sakitlesdirmeye calisirdim.
- Felaket! Alxaz! Heç yaxşi seyler olmayacaq!
- Ne oldugunu mene de deyeceksiz?
Bir muddet donuq ifadeyle uzume baxmisdi.
- Bu boyunbaği bilirsen kime aiddir? Meryem xanim! Alxaz bu qiz Nurun bacisidir...

Yazar: Dəniz