Esla zeif birini incitme... Cunki guclu birinin intiqami ancaq seni mehv ederse, zeif birinin intiqami her kesi mehv eder-ozunu de...
Nilay tavandaki aynaya baxib dusunurdu. Gozlediyi vaxt gelmisdi. Her seyin biteceyi vaxt gelmisdi. Son hemleler idi artiq...
Nilay carpayidan qalxib asta addimlarla otaqdan cixdi. Penceyini ve cantasini asilqandan goturub, elini desteye atdi. Her hereketinden tereddut etdiyi hiss olunurdu. Desteyi ozune cekib, agir addimlarla evden cixdi. Pillelere atdigi her addimda dayanib nefesini derirdi. Her gun qalxib endiyi pilleler bele yorurdu onu sanki. Sonunda binadan cixib, ona qapini acan surucuye fikir vermeden avtomobile eylesdi. Gozlerini pencereden cole dikib, piciltiya benzer sesle:
- Ora... - deye bildi sadece.
Surucu avtomobili ise salib, hec ne sorusmadan surmeye basladi. O artiq ezberlemisdi gedecekleri yeri...
Deqiqeler sonra Nilay xestexanaya benzer bu binanin dehlizlerinde ilerileyirdi.
Topuqlu ayaqqabisinin cixardigi ses dehlizin soyuq, boyasi tokulen divarlarinda eks-seda verirdi. Nilay natemizlik hiss olunan otaqlaria goz ucu baxib, udqundu. Atdigi her addimda nefes almasi bele cetinlesirdi. Dehlizin sonundaki otaga catdiqda ayaq saxladi. Elini desteye aparmaga bele tereddut edirdi. Ozunu toplayib, titreyen eli ile desteyi tutdu. Ozune teref cekib, tez buraxsa da, qapi artiq acilmisdi. Qarsisindaki solgun rengli otaqda diqqeti ceken tek sey demir yataq idi ve kagizlara qara qelemle cekilen kepenek resimleri. Divarda bele kepeneklerin cizma-qarasi var idi. Esli kimi al-elvan olmasalar bele, bu kepenekler sanki bu an ucacaqdi.
- Yene sen?
Nilay ince sesi esidib, derinden nefes aldi. Iceri dogru bir nece addim atib, qapinin arxasinda qalan masaya teref baxdi. Masanin ustu kagizlar verengli qelemlerle dolu idi. Amma rengli qelemlerden hec istifade olunmadigi, acilmayan paketlerinden hiss olunurdu.
Artiq balacalasib, bitmek uzre olan qara qelem ise 11-12 yasli bir qiz usaginin elinde idi ve qarsisindaki kagizda yene kepenekler vardi...qara kepenekler...
Nilay zorla gulumseyib, qarsisindaki zeif qizin qara gozlerine baxaraq dedi:
- Geldim...qizim.
*****
Ceyhun Elnarenin hereketlerine bayaqdan teeccuble baxirdi. Her zaman sakit ve quru olan Elnare, bu gun ona canfesanliqla qulluq edirdi. Sonunda o da masaya eylesib, yemeyini yemeye basladi. Ceyhun yemekden azaciq yeyib, gozlerini Elnareye dikdi. Sonunda danismaga cesaret edib dedi:
- Niye belesen?
- Ne?
- Yeni sen hec yemek bele bisirmezdin. Indi ise hem bisirirsen, hemde qulluq edirsen.
Elnare qasigi bosqabin qiragina qoyub, dusunurmus kimi gozlerini bir anliq bosluga dikdi. Ceyhuna baxib, huzunlu bir ses tonu ile:
- Olub getsem, meni yaxsi xatirla deye edirem- deyib, Ceyhunun agarmis uzune baxdi. Onun genis acilan gozlerle, soka girmis kimi baxmasina doze bilmeyib qehqehe cekdi. Elini Ceyhunun gozu qabaginda yelleyib dedi:

- Ey, ozune gel. Zarafat edirdim, bu xestelikden olmerem. Emin ol.
Ceyhun Elnareye heyranliqla baxib gulumsedi. Gozlerini ondan

qacirib, az qala picilti ile dedi:
- O qeder deyisdin ki, az qala xesteliyine sevinim. Senin bele olman cox gozeldi.
Elnare esitdiyi sozlerin tesirinden qizaran yanaqlarini gizletmek ucun uzunu cevirdi. Ceyhunun hele de ona baxdigini hiss edib, telasla ayaga qalxib:
- Men cay suzum- deyerek, hele yarisindan olan cay fincanini goturub metbexe kecdi.
Ceyhun teeccuble utandigi hiss olunan Elnarenin arxasiyca baxarken, sefeh bir gulumseme donub qalmisdi uzunde.
Eli ile boynunu tutub:
- Ne oldu ona? Biz coxdandi evliyik, mektebli sevgililer deyilik ki?. - dese de, uzundeki sevincli tebessumden bunu sevdiyi belli idi...
*****
- Xahis edirem Namiq bey, icaze verin...islerim var..
- Sonra gedersen, mudirin men deyilem? Qovmaram seni?
- Cox xahis edirem...buraxin meni...
- Dedim axi mudirin menem. Qovmaram, ya da qova bilerem...
Niyal onunde durdugu qapinin arxasindan gelen sesleri esitdikce daha da qezeblenirdi. Iceride nelerin bas verdiyi belli idi ona.

En pisi ise qizin aciz cixan sesi idi. Kinayeli bir tebessumle gulumseyib, picildadi:
- Mende bele aciz idim?
Aglina gelen dusuncelerden qurtulmaq ucun, iceriden gelen seslere fikir vermeden qapini doydu. Artiq sesler kesilmisdi ve 5 deqiqe sonra uzu qizarmis genc katibe qapini acib, gozucu kreslosunde eylesib keyneyinin yaxasini duzelden Namiq beye baxaraq dedi:
- Buyurun. Biz...sirketle bagli..gizli
- Anladim. Isiniz bitdise, bizi tek qoyun- deyib, sesi titreyen katibenin sozunu kesdi Nilay. Katibe "he" menasinda basini yelleyib, cixdiqdan sonra Namiq beyin masasina yaxinlasib uzune baxdi. Qarsisindaki adam ise sanki az once hec ne olmamis kimi, arsizca gulumseyib:
- Sevgilim ne yaxsi geldin? Senin ucun darixmisdim.
Nilay qarsisindaki bu adamin uzsuzluyunden tiksinse de, mesum bir tebessumle dedi:
- Men de sevgilim. Geldim restorana gedek.
Adam celd ayaga qalxib, penceyini duymeleyerek:
- Lap yaxsi, hansi restoranda?
- Restoranda yox, 5 ulduzlu bir otelde. Otagi sifaris etmisem.
Namiq bey elini saxlayib Nilaya baxdi. Onun ne dediyini derk edib, uzune yayilan bir tebessumle:
- Demek artiq hazirsan? Bu gece mohtesem olacaq- deyib, ehtirasli nezerleri ile Nilayi suzdu.
Nilay adamin baxislarindan iyrense de, gulumsemeye davam edib picildadi:
- Elbetde. Sen bu geceni esla unutmayacaqsan...
*****
siqaret ve ufunet qoxusu cokmus otaqda bir qadin hicqiraraq aglayirdi. Bu divarlar her cur sese oyresdiyinden, bu caresiz hicqiriqlara icaze vermirdi qehqehe sesi gelen dehlize kecsin. Bunu o qadinda bilirdi, aglayanlar yox, gulenlere heyat vardi bu yerde. Eli ile yanagindan axan yaslari silib, ozunu toplamaga calisdi. Dosemeden qalxmaq isteyirdiki, ciynine toxunan bir elle yene yere cokdu. Qaranliqda bele parlayan suselerden kim oldugunu anlayib, zorla gulumsedi.
Eynekli qadin ise uzundeki yas izlerine regmen gulumsemeye calisan qadina baxib, picilti ile sorusdu:
- Yene cesaret ede bilmedin?
Esmer qadin aglamamaq ucun dodaqlarini ceyneyib, "yox" menasinda basini yelledi.
- Niye demirsen axi?


Qadin gozlerini qaranliga dikib, picildadi:
- Ne deyim? Senin ananam deyim? Desem anlayacaq? Onun ucun men sadece "yene sen"em. Meni her gorduyunde bunu deyir. Bilirem, o mene nifret edir. Amma ele cox oxsayirki... Biraz ariqlayib, yemeyini yaxsi vermirler, eyninde ise menim aldigim paltarlar yox idi. O axmaq baxici goturub yeqin. Bu gun bir defe gulumsedi. Gulende gozleri kicilir, cox gozel olur.
- De ona.
- Amma cox danismadi.
- Bu defe de.
- Ancaq resim cekdi. Coxlu-coxli kepenekler...
- De.
Esmer qadin ani hereketle eynekliye teref cevrilib qisqirmaga basladi:
- Ne deyim?! Ne?! Men senin ananam, amma bir fahiseyem deyim?! Seni bura atilmana, o axmaqlarin eline dusmene men icaze verdim deyim?! Sen bu qeder safken, men bogazima kimi zibilliyin icindeyem deyim?! Bilmirsen! Oz qizina toxunmamaq, onu qucaqlamamaq nedi. Qorxuram, onu bele kirletmekden qorxuram! O ele safdiki... Onu kirletmekden qorxuram. Men onun anasi olmaqdan qorxuram... Qorxuram...

Yazar: Cəmilə Məmmədli