Oluler diyarindan gelmir ses,
Yasayan oluler bil almir nefes
Varligin deyersiz ise bu dunyada
Qan axan damarini, iti nefsinle kes...
Damla damla axan qirmizi qan... Olum qirmizisi... Her damlada qirmizidan cox qara vardi sanki... Her damla ince bilekden suzulub, qara gozlerde parilti yaradaraq axirdi sessizce. Her damlanin getdiyi yolu gozleri ile izleyirdi Nilay. Elinde tutdugu kicik flakon artiq dolmaq uzre idi, lakin o qani dayandirmagi dusunmurdu bele. Bu an ruhu bedeninden ayrilmis kimi soyuq ve bembeyaz olan uzu, seyriyen gozleri ve titreyen elleri ile qorxdugunu belli edirdi. Axan her damlani izleyirdi, her damlanin mutleq ve mutleq flakona dusduye emin olmamis gozunu cekmirdi. Sonuncu damla da cetinlikle bilekden suzulub flakona dusdukde, celd yanindaki ag tenzifi az once iti bicaq ile kesdiyi qoluna doladi. Flakonun qapagini baglayib, qabi, qolunu defelerle spirtle silende bele elleri titreyirdi.
Qurumus dodaqlarini yalayib, derinden nefes alaraq ayaga qalxdi. Flakonu eline alib, aynanin qabagindaki demir qutuya qoydu. Qutunun kicik qifilini kilidlemek ucun ellerinin titremesinin dayanmagini gozlerken, gozlerini qaldirib aynaya baxdi. Her zaman gozel ve baximli olan Nilay... Bu an gunlerdir daranmayan saclari, goz yaslarinin izleri qalan uzun, quruyub catlamis dodaqlari ve solgun rengi ile yasayan bir oluden ferqi yox idi. Beli, o bu an sadece yasayan olu idi....
1 HEFTE EVVEL:
Ceyhun pilleleri qacaraq cixib, celd otaga girdi. Isleyen adamalrin uzune telasla baxib, ne ise oyrenmeye calisirdi. Amma sadece klaviaturanin sesi esidilen bu kicik redaksiyada yene her kes oz isi ile mesgul idi. Ne sorusacagini bilmediyinden insanlarin uzunde gozlerini gezdirdi.
Sonda gozleri qapinin agzinda kim ilese sohbet eden Rasimde ilisib qaldi
ozunu toplamaga calisib, sanki hec ne olmamis kimi Rasime yaxinlasaraq dedi:
- Salam.
- Oo, uzunu gorek Ceyhun.
- Dunen burdaydim, hetda bugunde.
- E besdi de, zarafatda etmek olmur senle.
Ceyhun Rasime isi dusduyunu xatirlayib, zorla gulumsunerek dedi:
- Rasim mene komeyin lazimdi.
- He, isin duser mene. Tulkunun dolasib geleceyi yer kulce dukkanidi.
- O kurkcu dukkanidi Rasim. Neyse, teze xeber esitmemisen?
- Ne kimi?
Ceyhun udqunub, piciltiya benzer ses ile:
- Meselen bu yuxardaki adamlardan. Ogurluq, cinayet-filan.
Rasim gozlerini qiyib, diqqetle Ceyhuna baxaraq:
- Bu senin sahen deyil axi- deyib, Ceyhunun getmeye hazirlasdigini gorub arxasiyca qisqirdi:
- Bu gun o Natiq bey yaralanib. Xestexanadadi, veziyyeti agir imis.
Ceyhun divanda oturub, gozlerini bir noqteye dikerek dusunurdu. Bir hefte evvel o adamin olmediyini esitdikde sevinmisdi, amma bu xeberi Nilaya verdiyi ani xatirladiqca beyninin dayandigini hiss edirdi.

- Alo, Nilay menem.
- Tanidim...
- Dusunduyun kimi deyilmis. Sadece yaralanib, olmeyibmis.
- Ne? Olmeyib... Olmeyib... Sag ol...
Asilan desteyin sesi hele de qulaginda cingildeyirdi. Bir insanin qatil olmadigina sevinmek evezine, teessuflenmesi? Ne qeder dusunse de bunu anlaya bilmirdi.

1 hefte evvele qeder hec yadina dusmeyen qadin, yene beynini, fikirlerini, ruhunu isgal etmisdi. Yene beyninin her zerresi onunla dolu idi. Buna doze bilmeyib celd ayaga qalxdi, metbexden elinde cay sinisi ile gelen Elnareye baxmadan, qapiya teref getdi. Penceyini geydikden sonra, yene ona baxmamaga calisaraq dedi:
- Men getmeliyem.
- Yene...
Qapini cirpdigindan, yalnizca ilk kelmeni esitmisdi: yene... Bu 1 hefte erzinde defelerle getmisdi, lakin qapini acan olmamisdi ve o yene...
*****
Nilay uzunun solgunlugunu kirsan ile gizleyib, ayna da ozune baxaraq gulumsedi. Beli, o yene gozel idi. Ayaga qalxib, boy aynasinda oz qirmizi paltarini suzdu. Aynaya sehvetli bir baxiss atib, cantasini gorurek otaqdan cixdi. Bir hefte sonra, ilk defe evinden cixirdi. Binadan cixib, 5-10 metr getmemisdi ki, binaya teref gelen Ceyhunla rastlasdi. Yungulce gulumseyib, eli ile ona "gel" isaresi etdi...
Ceyhun bu qadinin onu her defesinde esla gormediyi yerlere getirmesine oyresmisdi.

Indi de agaclari qurumus, etrafi zibillik olmus, coxdan unudulmus bir parka gelmisdiler. Nilay qabaqda gederek, qarsindaki cirkli oturaca eylesdi. Ceyhunun yaninda eylesmesini gozleyib, ona baxmadan soze basladi:
- Sence menim xosbext olmaga haqqim var?
- Haminin xosbext olmaga haqqi var.
- Bes kecmisim?
- Her kesin ikinci sansa ehtiyaci var.
Nilay kinaye ile gulumseyib, Ceyhuna baxaraq dedi:
- Ikinci sans? Qatilin, ogrunun, fahisenin, her kesin ikinci sansi var deyirsen? Bes bu sansi onlara kim verir?
Ceyhun teeccuble ciddi gorunen Nilaya baxib, qaslarini cataraq dedi:
- Elbetde var. Insanlar...
- Insanlara tutuqusu kimi "ikinci sans, ikinci sans" deyib dururlar, lakin hec kes ikinci sans vermir. Bir qatil her zaman qatildir, ogru her zaman ogru, fahise her zaman fahisedir. Insanlari ikinci sansa ehtiyaci olmayinca, esla ikinci sans vermeyi dusunmezler.
Ceyun bir soz demek istese de, susdu. Eslinde verecek cavabi yox idi ve o bunu bilirdi.


Nilay onun cetin veziyyetde oldugu oxunan uzune baxib gulumsedi. Gozlerini qarsindaki qurumus agaca dikib, davam etdi:
- Men bu parka ikinci sans verdim. Belke gulleri solub, agaclari quruyub, hetda zibilliye donub, amma men ikinci sans verdim. Amma burda ne yeniden cicek acacaq, ne de bu agaclar yene yasil olacaq, cunki men de onun kimi bir zavalliyam sadece. Xosbext olmaq isteyirem sadece...
*****
Elnare bayaqdan cokduyu masadan qalxmadan dusunurdu. Ceyhunun hara getdiyini texmin etmisdi, lakin onu narahat eden basqa bir sey idi.
Celd ayaga qalxib yataq otagina kecdi. Yazilarini qoydugu daxilcani acib, icindeki qovluqlari bir-bir yere tokdu. Iclerinde axtardigini tapib, telesik meqaleye goz gezdirdi. Gozlerini suretle yazida gezdirerken, sadece altindan xett cekdiyi sozleri oxuyurdu: Sebine...Meleyke...Lamiye...Nilay...fahise...
Bu onun kecen il fahiselikden qurtulub, evlenen bir qadin haqqinda yazdigi meqale idi. Ele onu yazanda bele adlar tanis gelmisdi. Indi beyninde her sey daha aydin idi. Nilayin eslinde kim oldugunu o bilirdi artiq...

Yazar: Cəmilə Məmmədli