E:bu nece sert gozellikdi gozelim?)
N:men senin deyilem,(stolu cekib oturaraq) artiq anla bunu,bu defe sondu,daha sene ve yalanlariva inanmayacam,ozun de bilirsen ki,ne olsa bagiwlayaram bir xeyanetden bawqa...bu da menim xarakterimdi....anla.....dunen qardawim Ferhadin olum xeberini ewitdim(gozunden yaw suzuldu),hec neye baxmayaraq senin yaniva geldim,amma kaw olseydim!Nubarla daniwigin mene her weyi bawa saldi,indi sus ve meni dinle!Artiq biz deyilen bir wey yoxdu!O qizla aranda nese kecib ya yox mene dexli yoxdu!o qiz dunen senin yaninda idi bu mene besdi!bundan sonra sen oz yoluva men de oz....Artiq meni narahat etme!uwaq kimi mawina mindirib harasa aparmagi aglindan bele kecirme!hem universitet de bu il bitir...here oz yoluna,bizde alinmadi bawa duw!(ayaga qalxaraq ,ele bu zaman Elmir de ayaga qalxdi)
Nezrin onun eline Elmirin ona evlilik teklif etdiyi an verdiyi uzuyu vererek:
BİTDİ!-deyib gedirdi.Elmirse arxasiycan gelib "her weyi sehv bilirsen!mene qulaq asmadan getmeye haqqin yoxdu!"-amma Nezrin mawinina minib aglayaraq uzaqlawdi ordan.Elmirse ne etsin bilmedi amma onun dalinca bugun getmeyecekdi.Cunki ne etse de indi Nezrin onu bagiwlamayacaqdi.....
Nezrinse universitete yollanmiwdi.Cunki dekanla daniwib 1heftelik icaze almaliydi.Nezrin artiq dekanin otaginin yaninda idi ve qapisini doydu.
D:girin
N:Salam,necesiz?
D:Sagol qizim yaxwiyam buyur eylew
Nezrin eylewerek gozunden yaw suzulmeye bawladi.
D:ne olub qizim?niye aglayirsan?
N:qardawim rehmete gedib amma Moskvada,1 heftelik icaze isteyirem
D:pis oldum,Allah rehmet elesin,yaxwi icaze olar
Belece Nezrin artiq hazirlawirdi cunki seher yola duwecekdi.Elmirse berbad haldaydi,Nezrin ona BİTDİ demiwdi deye....Cunki hec vaxt Nezrinden bu sozu ewitmemiwdi.Elmire yaxin dostu Telman zeng etdi ve:
T:brat hardasan?
E:evde nese olub?
T:yox ee sadece bizim uwaqlarnan *** bardayiq gelirsen gel,bilirem ki bu aralar yaxwi deyilsen
E:yaxwi 15 deqiqeye ordayam
T:gozduyuruk )))
Elmir evden cixmiwdi artiq.Deyilen yere gelib catmiwdi.İceri cox ses kuy idi.Telman ona yaxinlawib:
T:burdayam gel gedek uwaqlarin yanina
E:gedeydee
T:sen ozun de ewwek kimi icmisen xeberin var?
E:icirdirlerde neyniyime
T:yene nese olub?
E:gedek
Elmirgil gelirler ve otururlar.Birden Elmire cox gozel bir qiz yaxinlawir.Tebii ki,Telman bunu tewkil etmiwdi.Qiz artiq ozu Elmirle tam yaxin olmaga caliwirdi.Elmirse sadece Nezrini duwunurdu ve onun BİTDİ sozunu....Bitdi sozu her aglina geldikde deli olurdu ve kifayet qeder de icmiwdi.Qizin elinden tutub:
E:belke rahat yere gedek?
Qiz:elbetde
E:uwaqlar biz daha gedek,Telman sende sagol-deyib qizla beraber gedirler....Elmir ozu bele bilmirdi ne edirdi.Mawini ele sururdu ki,yanindaki qiz bele qorxurdu.Evinin onune getirdi qizi.Eve qalxdilar.Qapini acan kimi qizi opmeye bawladi.Qiza ele vehwi kimi toxunurmuw ki qiz bele qorxurdu.Ve her toxunanda "bitdi he?!" deyirdi.Opuwle bawlanan ehtiras yataqda bitmiwdi.Nezrinse....
O seher Moskvaya ucacagi ucun eslinde Elmiri uzaqdanda olsa gormek isteyirdi ve haqsizliq edib onu dinlemediyi ucun evine getmeyi qerara almiwdi...Budur Nezrin artiq hazirlawib evden cixdi.Yolda Samireyle daniwirdi:
S:he Neziw get,birde sabah senle mende gelecem
N:nece isteyirsense
S:neyse yoldasan get gel daniwariq
N:yaxwi helelik
Nezrin artiq Elmirin evinin onune catmiwdi.Derinden bir nefes alib "Elmir mene xeyanet etmez"-deyib bloka daxil oldu.Yavaw yavaw qalxirdi artiq.....Ve qapi doyuldu:
Elmir qapiya yaxinlawib qapini acdi ki,qarwisinda duran Nezrine ele baxirdi sanki dunya dagilirdi bu an:
Nezrin:daniwmaliyiq
Elmirinse nitqi tutulmuwdu.Nezrin iceri girdi.Karidorda duwmuwdu.Soze bawlayacaqdi ki,gece paltrinda bir qizi gordu.
N:bu ne demekdi Elmir?!(gozunden yawlar suzulerek)
E:belke de "bitdi" sozuvun tesirindeyem,Nezrin bagiwla,amma bilirem artiq gecdi
N:men seni bagiwladim!Amma...!Allah seni bagiwlamaz Elmir!Heyatinda sene ugurlar -deyerek qacib getdi.Elmir sanki indi indi ozune gelirdi.Ne etdiyinu duwundukce utanirdi ve heqiqeten bu defe Nezrinle bitmiwdi.....Elmir o qeder pewman idi ki.....Amma ne edek?sonraki pewmanciliq fayda etmezki.....

Müəllif: Mehriban