Nuride ayağa qalxır.
Ay-ana gördümde seni ayağa niye qalxırsan otur.
Nu-.......
Ay-ana hara baxırsan?-deyib Nuride baxdığı yere baxır
Ay-bunlar kimdi ana? Nie sen olara olar sene baxır?
Nu-gedek burdan-deyib çantasın götürür.
Ayxan anasının qolundan tutub
Ay-ne olub axı?! Kimdi bular?!
Nu-oğlum xaiş eliyirem gedek
Ay-biz niye getmeliyik axı?! Kimdi bunlar?! Nie bele telaşlısan ana?!
Nu-Ay.....Ayxan sakit ol onları tanımıram sadece bura xoşuma gelmedi
Ayxan anasının sözüne ehemiyyet vermeyib Anargilin stoluna yaxınlaşır. Anar donub qalmışdı gözleri dolmuşdu nece ilden sonra anasın görmüşdü ama bunu heç gözlemirdi. Bu xoşbext gününde bele bir şey xeyal etmemişdi. Anar surprizleri heç sevmezdi ama deyesen heyat ona surpriz elemeyi xoşlayırdı.
Ay-ne var?! Ne baxırsız?!
Ayxana heç kim cavab vermir Ayxan Anara yaxınlaşıb
Ay-sene deyirem?!
Anar Ayxana baxır necede anasına oxşayırdı. Bu dem Nuride gelib Ayxanın qolundan tutub
Nu-oğlum ana qurban gel gedek burdan-deyir.
Nuridenin dediyi bu cümle Anarın üreyine ox kimi batır. Sakit dayanıb Nurideye baxırdı. Nuride gözün Ayxandan çekib başın qaldırıb Anara baxır. Anarın baxışlarından-niye ana niye meni atıb getdin? Niye menden bu qayğını bu istiliyi esirgedin? Niye mene oğlum sözün çox gördün-oxuyurdu Nuride. Üreyi sızladı, bir an peşiman oldu, xecalet çekdi etdiyi emelden.

Ay-sene deyirem! Ne baxırsan anama?!
Anar bu söze dahada qezeblenib
A-yemedik ananı! Bir tanışa oxşatdıq! Nurideye baxıb-20 il bundan qabaq ölmüş bir tanışa!
Fuad bu sözden başa düşür söhbet nedi. Nurideye diqqetle baxır ve tanıyır. Çünki Nuride deyişmemişdi gözelliyinden heç ne itirmemişdi. Biraz biraz yaşlaşmışdı o qeder.
Ay-ala sen ne dediyivi bilirsen?! Ne ölmüş tanış ne diri tanış ala?! Menim anama heç kim baxa bilmez başa düşürsen?! Hemen adamın gözlerin oyub ovcuna tökerem!
Anar artıq özün idare eliye bilmirdi yumuruğun sıxıb dişlerin qıcamışdı, gözlerinden od yağırdı
An-ana? Ne olub burda?!
Nu-Anare qızım sen get bizi çölde gözle yaxşı? Gel balam
An-axı....
Nu-Anare ne deyirem onu ele!
Nübar eli ağzımda dayanıb bacısına baxırdı-bu nece ola biler neçe ilden sonra Bakıya gelib bele bir surprizle qarşılaşmağ ağla sığmazdı-fikirleşirdi.
Vaqifse eli stola dayayıb gücle dayanmışdı ayağ üste. Qızlar qorxmuş halda dayanıb ne baş verdiyin qavramağa çalışırdılar. Cavidde heç başa düşmürdü. Fuad bu olanlara helede inana bilmirdi. Elin Anarın çiynine qoyub onu sakitleşdirmek ve dayaq olmağa çalışırdı.
Nuride....Nuride ise bilmirdi hansı hissleri yaşasınki Allaha xoş getsin.
Anarla Ayxansa iki qardaş bir birlerine öldürecekmiş kimi baxırdılar.
Bacıları Anare ise kenarda dayanmış ağlayaraq onlara baxırdı. Ne olduğun anlamasada pis bir şey olduğu melum idi
A-heddini aşma! Elin ayağım deymemiş çıx get burdan!
Ay-çox qorxdum inan! Sene deyiremki anama baxırsan sense deyirsen get burdan! deyesen sen bilmirsen ana ne olan şeydi!
A-yox men bilmirem ana nedi?! Hardan bile bileremki ananın ne olduğun?! Menim heç ana olmayıb! Heç vaxt olmayıb! Çünki onu sen....sen...! Lenete gelesiz gedin burdan!
Anar ağlamamaqçün özün gücle saxlayırdı. Nübar Nuride ise ağlayırdı. Ele qızlarda. Zeynebde bilirdi artıq Nuridenin kim olduğun.
Ay-bildim ele! Anamın ne olduğun bilseydin bele asan get demezdin!
Anar dayana bilmeyib Ayxanın üstüne cumur
A-eclaf sene dedimki get! Dedim redd ol! Niye esebimle oynuyursan niye ?!
Cavidle Fuad Anarı Ayxandan ayıra bilmirdiler. Ne deselerde ne etselerde Anar Ayxanı buraxmır vurduqca vururdu. Anarı saxlayan ise Nuridenin qışqıraraq-burax oğlumu!-demesi oldu.
Anar Ayxanı buraxıb ayağa qalxır ve Nurideye alcaldıcı baxışla baxır. Çox söz demek istiyirdi, çox sual vermek isteyirdi ama deye bilmirdi. Boğazında düyünlenmiş sözler diline gelmirdi. Ancaq boğazında ilişib qalmış qeher gözlerinden sel kimi axırdı. Heç ne demirdi sadece
A-aaaaaaaaa-deye qışqırıb stolda ne var ne yox eliyle vurub yere tökür. Bu stolun etrafında olan heç kim Anarı bele görmemişdi. Anar stola sert bir yumuruğ vurub çıxıb gedir. Anarenin yanındam keçende dayanıb demek olarki onun adın daşıyan cılız qızcığaza qezeble ve nifretle baxır. Anare ağlayırdı, Anarın baxışlarından ürküb bir nece addım geriye gedir. Anarsa çıxışa gedir. Fuad onun dalınca getmek isteyende Nübar xanımın
N-Vaqifff!!!-deye bağırtısın eşidir. Vaqif beyin üreyi dözmemişdi bu olanlara ve yıxılıb qalmışdı. Fuad tez geri qayıdıb Vaqifin yanına gedir.
F-Vaqif emi! Vaqif emi özüne gel! Cavid ambulance!
C-zeng etmişem!
Nübar nifretle Nurideye baxıb-yene her şeyi bir birine qatmağı bacardın! Öz aileni atıb getdin! Menim ailem senin üzünden az qala dağılacaqdı! Sen nece insansan?! Sen nece qadınsan?! Yox sen qadın deilsen sen qadın cildinda iblissen! Senin kimi bacı, senin kimo heyat yoldaşı senin kimi ana olmaz olsun! Anara uşaqken yaşatdıqlarını indide yaşatdın! Vaqifi axırki yıxdın! Sevindin he?! Üreyin rahatladı?! İsteyine nail oldun?! İndiyse küçüklerinide götür redd ol burdan! Get bunu qeyd ele! Emelinle fexr ele! Xına alıb yaxmağıda unutma!
Ay-ana bu qadın ne danışır!?
Nu-gedirok burdan gel-deyib restorandan çıxır ardınca Anare ve onun ardıyca Ayxan çıxır......
C-ağlama heyatım yaxşı olacaq qorxma söz verirem
Z-ona bir şey olmasın ne olar. O mene indiye qeder atalıq edib. Ona bir şey olsa men ne ederem.
N-Zeyneb sakit ol hele heç ne bilmirik ağlıyıb özünü üzme
F-Nermin men gedirem Anarı axtarım. Bir xeber olsa mene zeng ele.
N-yaxşı canım özündem muğayet ol
G-Fuad mende gelirem
F-olmaz Günel indi çox qezeblidi. Meni görende nece reaksiya vereceyin bilmirem. Seninde xetrine deye biler istemirem üzülesen. Onu tapan kimi xeber verecem sene.
N-oğlum qadan alım tap onu. Cavandı beyni qandı bir şey eder......
Anar ağlıya ağlıya maşını son süretle idare edirdi. Harda olduğun bele bilmirdi. Her yer qaranlıq idi. Göz yaşları gözlerin torlandırır onu rahat görmeye qoymurdu. Bu dem telefonu zeng çalır. Telefona baxır götürmek isteyende siqnal sesi eşidir başın qaldıranda qarşıdakı maşının işığı gözüne düşür yolu göre bilmir ve sağ sol edib maşını bir ağaca çırpır

........

1saat sonra.....
Anar gözün açır ne olduğu yadına düşür. Başında ve burnunda küt ağrı hiss edir elon vuranda qaşının ve burnunun qanadığın görür.
A-bir sen çatmırdın! Gel indi qanın axa axa gez! Of burnumda ağrıyır zibil!-deyib maşının qapısın açır ve enir. Maşın artıq sürülesi deyildi. Anar yola çıxır taxi saxladır ve denize sürmesin deyir.....
F-offf bu kimdiye?! Alo
C-Fuad Caviddi bor xeber var?
F-yox gede bileceyi her yere baxmışam indi denize gedirem. Sizden xeber var?
C-Vaqif emi infakt keçirib ama indi yaxşıdı. Hamımız Anara göre narahatıq. Tapsan xeber et
F-oldu.....
Anar denizde oturub bir elinde siqaret bir elinde içki ayım işiqlandırdığı denizin nece qezeble dalğalandığına baxırdı. Ağlamaqdan gözleri şişmişdi. Üzü qan içinde idi. Ama bunların heç biri onun vecine deyildi. İndi sadece bir möcüze olmasın ve her şeyi unutmasın istiyirdi. Ama bunun mümkün olmayacağın bilib çareni içmekde tapırdı. Çiyninde el hiss edir. Ama çönüb kim olduğuna baxmır heç. Çünki onun hemişe bele zamanlarda kimin tapdığın ve yanında kimi olduğun yaxşı bilirdi.
F-olar birinde men içim.
Başıyla he deyir
F-necesen?
Anar acı acı gülümseyib-superem. Nece ola bileremki? Nece ilden sonra sevimli anamı ve ezizxelef bacı qardaşımı görmüşem sevindirici haldı deyib qeh-qehe ile gülür ve içkini başına çekir. Yeniden ağlamağa başlıyır. Fuad heç ne demeyib sakitce gözleri dolmuş halda onu izleyir. 20il bundam önceki kimi.
A-ona nece ürekden oğlum dediyin gördün? Menim o söze o qeder ehtiyacım olubki, menim o qeder ona möhtac olduğum günler olubki. Ama o yanımda olmayıb. Hemişe tek olmuşam. Atam hemişe pul verib. Pulla yaramın sağalacağın düşünürdü çünki. Heç bir qerarımda arxamda olmayıb. Men onsuzda istemirdimki o arxamda olsun, men onu yanımda istemişem hemışe. Atam hemişe o qadınım bizi atıb getmeyinin fikrin çekib ama heç vaxt başa düşmeyibki onunda etdiyinin o qadından heç bir ferqi yoxdu, onla bir evde yaşasamda bir yerde olsamda men hemişe tek olmuşam. Bilirsen hemişe uşaqlar mektebden çıxanda ana deye qışqırıb qaçıb anaların qucaqlıyanda yada ataları onları gözel qızım ağıllı oğlum deyib ezizleye ezizleye ellerinden tutub aparanda men ise onlara baxıb öz özüme bu sualı verirdim-göresen ata qayğısı ana nevazişi nece olur? Sonra Zeynebinde mektebe getmek vaxtı çatdı ve oda mene qoşulub bu suala cavab axtarmağa başladı. Ama cavabın tapa bilmedik. Çünki biz bunu heç vaxt yaşamamışdıq. Bilirsen onu görende ne hiss etdiyimi özümde bilmedim. Oğlumu burax-dedi mene. Bes men kimin oğluyam Fuad, menim anam kimdi?! O onun oğludusa bes men kimem?! Kimem men!? O meni görende yeni heç pis olmadı?! Heç peşman olmadı?! Ona oğlum deyende meni heç fikirleşmedi he Fuad?! Hönkürerek ağlamağa başlıyır ama buda üreyin esebin hirsin qezebin kederin sakitleşdire bilmirdi ona rahatlıq getire bilmirdi

Müəllif: Türkanə