2 il sonra.
Sevinc. Anar bəy bu gün iclas keçiriləcək
Anar. Yaxşı yadıma saldız lap yadımdan çıxmışdı. Namiq hardadır?
Sevinc. Namiq bəy indicə zəng etmişdi iclasa sizin tək girəcəyini söylədi
Anar. Özü hardadırki?
Sevinc. Lamiyə xanımın dogum sancıları başladıgından hazırda xəstəxanadadılar.
Anar. Oo superdiki bu axırki əmi olduq. Sevinc xanım zəhmət olmasa çiçək magazasından ag qızıl güllər sifariş verin iclasdan sinra xəstəxanaya gedəcəm
Sevinc. Baş üsdə Anar bəy. Birdəki
Anar. Birdəki nə?
Sevinc. Elmar Sadiqov hər gün ya zəng edir yada ki şirkətə gəlir sizinlə görüşməkdə çox təkid edir
Anar. Bəs siz nə edrsiz?
Sevinc. Sizin tapşırıgınıza uygun olaraq ya şirkətdə olmadıgnızı yada ki görüşmək isdəmədiynizi deyirik
Anar. Başa düşdüm gedə bilərsiz
Sevinc. Baş üsdə
Sevinc kabineti tərk edir. Anar pəncərədən baxaraq dərin düşüncələrə qərq olur.
3 il keçir faciəvi qəzadan. O faciəvi qəzaki Əfşanın ölümünə səbəb oldu. Anarı həyata baglayan yeganə insanı məhv etdi. Bu üç il ərzində çox şey oldu. Bir vaxtlar Agaya baglı olan Anar bir anda Aganın təşkilatından çıxdı. Namiqi bagışladı. Namiq etdiklərinə görə çox peşman idi. Əslində Namiqin heç bir günahı yox idi amma yenədə Anar bir az ona əsəbiydi. Sonrada ürəyi yumşaldı və Namiqi bagışladı. Anar 3 il ərzində özünə yeni həyat qurdu. Biznesdə əlaqələri genişləbdi. Yeni yeni şirkətlər açdı. Yeni müqavilələr imzalandı. Yenə əvvəlki kimi nüfuzlu iş adamı oldu ancaq bu dəfə Tiqran Əsədov kimi deyil Anar Sadiqov kimi tanındı. Öz adıyla anasının onu səslədiyi adı ilə tanındı. Namiq və Lamiyə ailə qurdu. Bu gün Əfşanın öldüyü gündə bir övladlarıda dünyaya gəldi. Bəs aga və Sisaydinin aqibəti?
Yarım saat sonra. Nəzərdə tutulan iclas baş tutmuşdu. Anar lazımi müqaviləyə imza ataraq iclası sonlandırır. Şirkətdə bir neçə lazimi sənədə göz ataraq Lamiyə üçün sifariş etdiyi çiçəyi götürüb şirkəti tərk edir. Şirkətin qarşısında gözlənilməz mənzərə ilə qarşılaşır. Elmar bəy və Anar.
Elmar. Oglum xaiş edrəm məni dinlə
Anar. (Əsəblə) qabagımdan çəkil!
Elmar. Məni dinləməmiş buradan getməyinə icazə vermiyəcəm
Anar. Sənə deyirəm qarşımdan çəkil!
Elmar. Oglum yalvarıram sənə məni dinlə
Anar. Nəyini dinləyim hə? Anamı öldürüb özünü günahsız çıxartmagını? Yoxsa anama öz dogma bacısıyla xəyanət etməyini? Nəyi ni dinləyim axı
Elmar. Bilirəm. Bilirəmki mənə nifrət edirsən bu nifrətinədə səbəb sənin ananın mənimsə arvadım Könülün ölüm səbəbidir
Anar. (Elmarın yaxasından tutub maşına dogru sıxaraq) anam kimi təmiz qadının adını öz çirkli agzınla çəkib ləkələmə
Elmar.(Anarın əlindən qurtularaq) bilirəmki məni heç vaxt bagışlamayacaqsan amma onu bilki heç vaxt ananın ölümünü isdəmədim. Düzdü anana xəyanət etdim öz nəfsimə yenildim amma əmin olki hər şeyə görə çox peşimanam
Anar. Elmarı vecinə almadan maşınına əyləşir. Sürücüyə xəsəxanaya sürməsini deyir. Yarım saat sonra artıq xəstəxanaya çatırlar. Namiq sevinclə Anarı qarşılayır
Namiq. Qardaşım oglum oldu oglum
Anar. Təbriklər qardaşım
Anar. Sənədə təbriklər əmi oldun
Anar. Mənim gəlin bacım və yeni dogulan qardaşım oglu necədi
Namiq. Hər ikisi yaxşıdı. Adını qoyduq artıq?
Anar. Nə tez? Nə qkyduz?
Namiq. Anar
Anar. Hm Anar?
Namiq. Hə
Anar. O niyəki
Namiq. Çünki Qardaş oglu əmisinin adını daşısa daha yaxşı olar
Anar. Təəccüblü gəldi
Namiq. Anar çix sagol
Anar. Nuyəki
Namiq. Məni bagışladıgna görə
Anar. Namiq bu gün gözəl gündü gəl keçmişi vərəqləməyəq
Namiq. Yaxşı
Anar. Birdəki mənim adaşım hanı ee? Mən onu görmək isdəyirəm axı
Namiq. Gəl gedək Lamiyə üçün ayrilan otaqdadı.
Hər ikisi otaga daxil
Anar. Təbriklər gəlin bacı
Lamiyə. Çox sagol Anar
Anar. (Uşaga yaxınlaşaraq) mənim adaşım nə şirindir
Namiq. Əmisinə oxşayıb
Anar. Yazıq uşaq neynəsin sənin kimi eybəcərə oxşamıyacaqdıki? Əlbəttəki yaraşıülı əmisinə oxşayacaqdı də
Namiq. Nə olar sənin oglun olandada mən elə edərəm görərsən gününü
Anar. Hm görərik
Yaxşı da mən gedim
Lamiyə. Axı indi gəlmişdin.
Anar. Yenə gələcəm gəlin bacı bir az işlərim var
Namiq. Sagol gəldiyin üçün
Anar sagollaşıb xəstəxananı tərk edir. Sürücüyə həmişə getdiyi ünvana sütməsini deyir. Birazdan həmişə gəldiyi yerə çatırlar. Həmişə oldugu kimi sürücü maşında gözləyir Anar sa həmişə getdiyi yerə gedir. Bir məzarlıq və öz özünə danışan Anar.
- Mən gəldim Əfşanım. Yenədə sənin soyuq məzarınla görüşməyə gəldim. Bagşla məni bagışlaki 2 aydır sənin məzarına gələ bilmirəm. 2 aydır sənin yanına gələ bilməsəm belə hər gün səni fikirləşirəm hər gün mənim xəyallatəmdasan Əfşanım. Canım mənim sənin üçün çox darıxıram. Niyə axı məni tərk etdin? Axı mənə söz vermişdin? Ölümün belə bizi ayırmayacagına söz vermişdin Əfşanım. Niyə sözünü tutmadın axı? (Damlayaraq gözlərindən axan yaşı silir)
Sənə gözəl xəbərim var. Namiq və Lamiyənin bu gün körpələri dünyaya gəlib. O körpə bu gün 3 il öncə səni məndən alan gündə dünyaya gəldi. Düz 3 ildir sən yoxsan Əfşanım. Sənin yoxlugun hər gün məni məhv edir. Bu üç ildə sənsiz keçən hər bir yeni gündə çox şeylər yaşadım və ən əsası Vasifin sənə nələr etdiyini öyrəndim. Sənə and uçirəmki sənin canını yandıranları bir bir məhv edəcəm. Söz Əfşanım söz.
Artıq vaxtdır getməliyəm. Gözəlim sabah yenə gələcəm. Səni çix sevirəm Əfşanım çoooox...
Anar məzarlıgı tərk edir. Maşınına əyləşib sürücüyə evə dogru sürməsini deyir. Birazdan Anar artıq evə çatır. Anar maşından enən kimi bir uşaq Anara dogru qaçır
Uşaq. Ana atam gəldi. (Anar uşagı qucagına alır) Ata sənin üçün çox darıxmışam ee
Anar. Məndə mənim balaca Əfşanım . Atada sənin üçün çox darıxıb....