Maskalı həyat ( 5 - ci bölüm) » Qadınla.Com

Qeydiyyat Şifrənin bərpası

Qadınla.Com

Maskalı həyat ( 5 - ci bölüm)

Tarix: 25-12-2013, 22:17

Müəllif: Narın Yağış

Şərhlər: 8

Baxılıb: 5 002

Bölmə: Bölümlü Hekayələr / Bütün hekayələr

Səs ver:

(səs: 5)

Bu Kamran bəy idi. "bəy” bu sözü dedim gülməyim gəldi lap.

-Süsən xanım

mən ona əsəblə baxaraq

-nədi?

-bəli də deyə bilərdiz. ən azından hörmət xətrinə

səhər mənim sağolumu dinləməyib gedən bu hələ hörmət gözləyir bəyzadə.

-xaiş edirəm mənə yaxınlaşmayın bir daha qazetə, jurnala çıxmaq istəyim yoxdu.

-burda danışmayaq. min maşına. burda hər an jurnalıstlərin hücumuna məruz qala bilərik

-yenə içkili deyləm.

-şükür

mən əsəbi şəkildə ona gözlərimi ağartdım.

-süsən xanım bunlar hamısı sizin günahınız üstündə olub. hələ məndən üzür istəmək əvəzinə

-mən sizdıən xaiş etməmişdim

-insanlıq xaişlə olmur

-mən özüm hər şeyi həll edə bilərdim

-heç nə etdiyinizin fərqində deyilsiz həll etmək arzusuna düşmüsüz

mən sakitcə dayandım. ama əsəbimi boğa bilmirdim. əlimdə əlac olsa ona var gücümlə yumruq ilişdirərdim

-mən hər şeyi xatırlayıram

-hə onda yəqin mənim üstümə hücüm çəkib öpməyinizi də xatırlayırsınız?

nə? Nə etmişəm? yox zarafat edir yəqin. Süsən sənə sözüm yoxdu. içə bilmirsən içmədə. nə məcbur idi axı? yox mən başıma oyun açmağa həvəskaram. gərək həmişə bir zibilə ilişim.

-mmmən?

-bəli siz. indi isə minin maşına

o çevrilib getdi. maşını yolun kənarında saxlamışdı. hə o ilk baxışdan aşıq olduğum BMV-si. kinolardakı kimi necə qaçıb qucaqlayardıme maşını. Süsü özünə gəl!

o çevrilib mənə baxaraq

-səni çox gözləyəcəm?

-gəlmirəm

o geriyə dönüb iri, qərarlı addımlar ilə mənə tərəf gəldi. məni tutmağa çalışırdı. mən isə onu itələməyə. nəhayət qollarımı tutub məni çiyninə aldı

-mən nazla oynamağı sevənlərdən deyiləm

-burax kərgədan burax məni

-gəl deyəndə adaqm kimi gəlillər

--burax məni yerə bu dəqiqə

o mənim qışqırıqlarımı heç milçək vızıltısına verilən diqqqət qədər diqqət vermədi. ətrafdakılar bizə baxırdı. bəziləri bizi çəkirdi telefonuna. mən isə həm əllərimi həm də ki ayaqlarımı işə salmışdım.

-az şivənlik et

-burax bu dəqiqə məni yoxsa təpəni əzəcəm

-belə əzənsən əz

-pəzəvəng burax məni. polis yoxdu ? polis çağırın

indi isə o gülürdü.

-sən deyəsən ruhi xəstəsən?

-Süsən sənlə sadəcə danışacam. bunu bu qədər çətinləşdirməyə ehtiyac yox idi

o məni maşına qoyub gözlərimə baxıb dilləndi

-vəziyyəti qəlizləşdirmə. otur !!!

deyib qapını bərk çarpdı. adam belə maşına belə davranar. heç belə maşının qapısını belə vəşi kimi çarpallar. duyğusuz pəzəvəng.

o gəlib əyləşdi və maşını sürdü.

-hara gedirik?

-görəssən

-ey bəyzadə məni qaçırtmağdan sizi məhkəməyə, polisə verərəm.

-sən hələ də məni tanımırsan?

-dedilər tanıdım. nə olsun ki prezident oğlusan, mənə nə?

o qəh qəhə çəkib güldü. əlin uzadıb musiqini qoşdu. mən isə əsəbləşib söndürdüm. o mənə əsəbi şəkildə baxıb yandırdı. mən təzədən söndürdüm

-bəsdi

-məncədə bəyzadə. saxla düşürəm.

o yolun ortasında maşını birdən saxladı. mən önə gəlib təzədən arxaya necə getdimsə orqanlarımın qarışdığını hiss etdim.

-düş

əslində mən düşünürdüm ki kinolardakı kimi olacaq . mən saxla deyəcəm o saxlamayacaq. və biz bu üzrə mübahisə edəcəyik. ama o saxladı və hətda düşməyimi də dedi. pəzəvəngdidə nə olacaq. mən qapını açdım düşdüm. yolda maşınlar da dayanmışdı. hamı biz tərəfə baxırdı. o da maşından düşüb

-səni kimi tərs, insan anlamaz birin görməmişəm. birdə görmüyüm təki

-amin. pəzəvəng

deyib getdim. bir baş evə gəldim.

qapıda pilləkanların yanında əyləşən Səbuhini və Aytəni gördüm.

-siz burda neynirsiz?

-səni gözləyirik

-Səbuhi sən nə vaxt gəldin?

-bu gün

Aytən bizə baxaraq

-evə keçək orda danışaq. bir azdan buralar adamla dolar yəqin

-necə yəni

-aç içəri keçək danışaram

mən cəld qapını açdım içəri keçdik.Səbuhini gğrdü3yümə sevindim. o mənim uşaqlıq dostumdu. Aytənlə də tanış etdim. aralarını düzəltmək istəyirdim ama bir şey çıxmadı. Hindistana getmişdi.

-Süsü narahat olma ama bir azdan buralar jurnalist axınına məruz qala bilər

mən fikirlərimdən ayrılıb gözlərimi bərəltdim

-kimsə qətlə yetirilib?

-səhərki məsələ

-axı o olub bitdi də nə istəyirlər axı

-deyəsən sənin təzə xəbərlərdən xəbərin yoxdu.

-yenə nəsə etmişəm

-kompunu aç

mən qaçaraq otağa gedib kompyuteri gətirdim. açdıq. Aytən əlimdən alıb nə isə qurdalamağa başladı. və mən çevirib göstərdi.

orda mənim əlimdə ayaqqabılarım maşına minərkən və Kamranın da maşına minərtkən şəkilləri. üzərində də " Deyəsən düşünüldüyü kimi bir gecəlik bir şey yoxdu” yazılmışdı.

mən Səbuhi ilə Aytənə Baxaraq dilləndim

-mən öldüm. məni basdırın. torpağı da qalın edin

Səbuhi məni silkələyib

-özünə gəl! Aytən mənə hər şeyi danışdı. narahatçılığa əsas yoxdu.

-Səbuhi, anamı tanıyırsanb da hə?

-bilirəme

-onda mənə özünə gəl demə. anam məni ilk şişdəyəcək sonra parçalıyacaq artıq tikım zad qalsa atam işə keçər yəqin

birdən aşağıdan səs küylər eşidilməyə başladı. üçümüzdə qaçaraq pəncərəyə yönəldik yönəlməz olardım. həyət bütün jurnalistlər ilə dolu.

-ən azından bildimki çölə çıxmaq olmaz.

onlar hər ikisi əsəbi şəkildə mənə baxdılar. telefonum zəng çaldı baxdım. anam....

açım ? açmayım? Allahım özün kömək ol.

-bəli anacan

-Süsü nə isə olub?

-Niyəki anacan

-Anacan deyirsən. yada işin düşüb?

-yox anacan sadəcə darıxmışam.

-məndə Süsənim. atan ilə qardaşın salam deyir

-məndən də de.

-təzə nə xəbər Süsü

bəlkə nə isə bilir məni yoxlamaqdan ötəri edir. içərimdə ürpərtilər tüğyan edir. qorxu nə piş hisdiye

-heç nə anacan köhnə hamam köhnə tas.

bəlkə deyim. yoxx. desəm ölümlərdən ölüm seçməli olaram.

-yaxşı Süsü yeməyini zadı vaxtı vaxtında ye. darıxsan xalangilə də dəy.

-baş üstə anacan.

-vallah səndə nə isə var. çıxar iyisi görərik

-aaaaaa ana təəssüf edirəm

-yaxşı sağol. özünü qoro . iki üç günə gələcəm.

-sən də ana. tələsmə

deyib telefonu söndürdüm.

-Səbuhi Aytən bir şey düşünün. bəlkə çıxım deyim hər şey bütün hamısı fotoşopdu

Aytən gözü2n süzdürərək

-onlar da maldı axı inanacaqlar

-bi çarə tapın ey insanlar.

Səbuhi evin içində o yan bu yana gedərək deyinirdi

-sənin orda nə azzarın vardı axı. vallah Sevda xala sənə nə etsə azdı.

-sağole Səbuhi ürəyim rahatladı. bilisən nə var sən get evinə eşiyinə təzə gəlmisən tez ol

-aha indi də mən günahkar çıxdım. evdən qovursan məni.

Aytən onun qolundan yapışıb nə isə deyərək yola saldı. ay necə yaraşıllar. qulaq asmadılar ki mənə. nəymiş Səbuhi bəy qarşılıqsız birini sevirmiş. onun dərdindən getdi Hindistana. insan nə qədər kor olarki Səbuhi kimi oğlanı görməz. olan Aytənə oldu. düzdü ürəkli deyildi o qədər də ama hissi yarnmışdı vaxtıykən.

-Süsü nə edək?

-getdi hind yaraşıqlısı

-hə. dedim get sonra gələrsən getdi o da.

mən başımı əllərim arasına alaraq divana çökdüm.

bir saat sonra ...

artıq düşünməkdən hər ikimizin başı qazana dönmüşdü. bir şey ağlımıza gəlmirdiki gəlmirdi. birdən yenə aşağıda səs küy yarandı.

biz pəncərəyə tərəf qaçdıq. bu ki o idi. Kamran...

o jurnalistlərin arasından heç bir suala cavab vermədən gəlirdi. hə bizə gəlirdi. səhər ağlıma gəlmirdiye bu mənim universtetimi, indi isə evimi hardan bilir. eh Süsü nəyi qoyub nəyi düşünürsən

qapı döyüldü. Aytən bir saniyə əvvəl yanımda olsa da indi yox idi. artıq qapı açılmış və bəyzadəmiz içəri daxil olmuşdu. o qonaq otağına diqqətli nəzələr ilə təhlil edib axır nəzərlərini mənə tuşladı.

-bir daha salam

deyib yalançı gülümsəmə ilə mənə baxdı.

-biz sözləşmişdik bir daha görüşməyək məncə.

-inan ki hal hazır ki ən böyük arzularımdan biridi. sadəcə məni elə bir dolaşığa salmısan ki öabaladıqca batıram

-get başqa yerdə bat. onsuzda məni yetərincə batırmısan

-hər şey sənin üstündə olub sən isə Süsən xanım üzürxaxlıq etməkdənsə lap da üstə çıxırsan

-bitdisə gedə bilərsiz

-xeyr bitmədi.

mən ona yaxınlaşaraq başımı qaldırdım ki üzün görüm

-nə deyəcəksizsə deyin Kamran bəy

-SEVGİLİM OL