2 nəfər yol gedərkən yağışa düşürlər.Yolçulardan 1-i çətir açır və o 1-i yolçunu yanına çağırır.Beləcə,bu 2 yolçu şıdırğı yaöışda 1 çətir altında islanmadan yollarına davam edirlər.
   
Aradan 1 xeyli keçəndən sonra onlar bir məclisdə görüşürlər.Çətir sahibi o saat başlayır ki,o yağışda nə yaxşı mənim çətirim vardı,yoxsa kim bilir.nə günə qalardın.O biri yolçuda çətir sahibinin dediklərini təsdiqləməli olur.Amma çətir söhbəti bununla qurtarmır ki...Onlar,harda rastlaşsalar,çətir sahibi başlayır o çətirin minnətini qoymağa..
   
1 gün yenə məclisdə rast gəlirlər.Çətir sahibi camaatı başına yığır,elə ağzını açıb o yağışlı gündə bu kişiyə rast gəlməyindən başlayanda bu biri yolçu "dur" deyir və özünü paltar-palazlı yaxındakı hovuza atır.Sonra da hovuzdan çıxıb suyu axa-axa durur çətir yiyəsinə deyir:
-Zalım oğlu zalım.1gün çətir altıda yer verdin deyə ömür boyu minnət qoymayacaqsanki?Toydada gördün deyirsən,vaydada gördün deyirsən.Sənin çətirinin altına girməsəm,uzaqbaşı belə olacaqdım dəəə.Daha nə istəyirsən?