Deniz kenarında gezintiden qayıdan aile yolda avtomobil qezası keçirir.8 yaşında qızları qezada dünyasını deyişir.Ata her defe özünü günahlandırır:
-Kaş ki, maşını berk sürmeyeydim...
Ana ise evin bir küncünde oturub qızının oyuncaqlarına baxıb,paltarlarını iyleyib
ancaq ağlayırdı. Bir gün ata işden qayıdanda psixoloqun yanına gelir ve bezi meslehetler alır. Psixoloq evde qıza aid olan bütün eşyaları, onu xatırladan her şeyi atmağı tapşırır. Ata eve gelir ve psixoloqun dediyi kimi qızına aid olan her şeyi - oyuncaqları, paltarları
hetta şekilleri de atır. Amma ana bir şeyi ata bilmir. Qızının denize
apardığı topu. Topun ele bir deyeri yox idi amma ana üçün o her şeyden deyerli
idi. Çünki, onu qızı öz nefesi ile doldurmuşdu..