Səhv xarakterli bir gənc varmış. Bir gün atası ona mismarlarla dolu bir torba vermiş. " Yoldaşlarınla mübahisə , döyüş etdiyin hər zaman bu taxtaya bir mismar çak" demiş. Gənc , ilk gün taxtaya 37 mismar çaxmış . Sonrakı həftələrdə öz-özünə nəzarət etməyə çalışmış və keçən hər gün daha az mismar çaxmış .
Nəhayət bir gün gəlmiş ki heç mismar çakmamış . Atasına gedib söyləmiş. Atası onu yenidən taxtanın önünə aparmış. Gəncə "Bu gündən başlayaraq tartışmayıp döyüş etmədiyin hər gün üçün taxtadan bir mismar çıxar sök " demiş.
Günlər keçmiş. Bir gün gəlmiş ki hər mismar çıxarılmış. Atası ona "Afərin yaxşı davrandın amma bu taxtaya diqqətli bax. Çox dəlik var . Artıq keçmişdəki kimi gözəl olmayacaq" demiş.
Yoldaşlarla tartışılıp döyüş edildiyi zaman pis sözlər söylənilir. Hər pis söz bir yara ( dəlik) buraxar. Dostuna min dəfə özünü bağışladığını söyləyə bilərsən , amma bu dəlik eynilə qalacaq bağlanmayacaq. Bir yoldaş nadir olan bir ləl-cəvahirat kimidir. Seni güldürür, ürəkləndirər , ehtiyac duyduğunda sənə köməkçi olar, səni dinlər və sənə ürəyini açar "demiş.