Bir varmış...Biri yoxmuş...bir zamanlar meşənin arxa tərəfində,qayalıqda yaşıyan bir qoca varmış...Bu qocanın heçkəslə işi olmazmış .Öz mağarasında sakitcə yaşıyarmış...O qədər eybəcər imişki ,Heçkəs onunla ünsiyyət qurmaz,onu görəndə yollarını dəyişərlərmiş.Onun əynində daim başdan ayağa,cırıq şalvar,özündən böyük ölçüdə jilet,və papaqı çıxmazmış.Hələ yırtılmış ayaqqabılarnı demirəmAma onun gözəl olan qəlbi varmış..hansiki daim insanlara köməy etməy istəyi ilə onlara yaxınlaşmaq itəmiş .Lakin insanlar hərdəfəsində onu daşqalaq edib "Qoca bətheybət "adlandırmışlar.Dərindən bir "Ahh"çəkmiş qoca və düşünmüş..."Görəsən niyə insanlar mənə 'Qoca bətheybət 'deyir?axı mən onlara neynəmişəm? hansı pisliyimi görüblər?Niyə axı insanlar insanlara məs xarici görnüşə,pula ,vara görə dəyər verirlər?"deyərək başlamış ağlamağa...Ehh ..yazıq boynu bükük qozbel qoca...Bu zamanədə insanlardan nıgözləməy olar axı?Bu zaman bu sözləri bir uşaq eşitmiş və yerdən daşı götürüb qocanın belinə atmış.Qoca yıxılmış o səbəbsoruşmaq istərkən uşaq demiş;
Uşaq-Bax səni ona görə daşqalaq edirik.Sən qoca bətheybətsən.Sənə görə bizim valideyinlərmiz bizi bura oynamağa qoymur!
Qoca cavab vermiş-Axı məndə Bəthebətəoxşar nə var oğlum?
Uşaq-(Yerən daşı götürüb atıb qocanın belinə)"Bax bu,sənin bu iyrənc belin xoşumuza gəlmir .Sən Lənətlənmisən...(deyərək qışqırmış).
Qocanın başı,beli qanayıb və düşünüb ki uşağın valideyinlərinin yanına gedə,bəlkə onlar evladlarını tənbəh edə .Qoca budəfə biraz həvəslənib ,düşünmüş ki bəlkə bu addımla özünü artıq insanlara sevdirə bilə .Yola düşüb yazıq qoca,əlində də həmişəki kimi çomağı.Budur o artıq çatıb evlərinə .Qapını döyüb,və O' uşaq açıb qapını.Uşaq qorxaraq anasının arxasına gizlənib.Uşağın atası çıxmış və onun əlindəki çomağla qocanı başlıyıb nəkivar döyməyə.
Uşağın atası-"Gərəy səni o qədər döyəmki bu qozbel belin düzələ ,Lənətə gəlmiş qoca"Hərkəs qocanın ətrafına yığılışıb.Onlardasədəcə mənzərəyə tamaşa edirdilər...Qocanın göz yaşları,ağızının qanına qarışmış..və o artıq Son nəfəsini vermiş.Uşağın atası çomağı atıb yerə getmək istərkən Qoca;
Qoca-" Ooğğull,Aall buunnu ooğğluunnaa gəəttiirrmmişşəəmm,Llaazzıımm oollaarr"
"Uşağın Atası-(çönüb "Sənin heçnəyin bizəlazım deyil"demək istərkən artıq qicanın öldüyünü görüb.Və...Onun əlindəki Bir kitab,konfet və bir məktub gözünə sataşıb.Məktubu açanda o Heyrətə gəlib!Qoca bətheybət sandığı kişi nə vaxtsa tanınmış həkim olub,və onun vavanlığından bir neçə foto.Məktubun üzərində belə yazırdı;
"Mən bətheybət deyiləm,Sadəcə bir xəstəliyim vardı,haniki vaxtından tez qocalmağa başladım və get-gedə belim büküldü.Kitabı oğluna gətirmişdim ,Onu özəllərimlə yazmışam(Kişi dərhal kitabı açıbvə görmüş əl yazması,Olduqca savadlıca yazılıb bu kitab.Özüdə sağlamlıq üçün nəzərdə tutulmuş.)Kişi məktubu oxumağadəvam edib "Kanfetidə oğlula verəcəkdim.Eşitmişəm balaca qızın var,istəmişdim ona verə,Ama oğlun məndən qorxdu,və daş ataraq qaçdı.Gəlmişəm deyəm ki 'Ana ata olmaq təkcə evladı dünyaya gətirmək deyil,Əsil valideyin evlada düzgün tərbiyə verən,haqqı-nahaqqı seçməyi öyrədəndi evlada.Bu məktubu yazdım..çünki sonum nə olacaq bilmirəm. .qorxdum ki sənə içimdəkiləri söyləməyə əcalım yetməz.Və oğluna böyüyə-kiçiyə hörmət qoymağı,İnsanlara xarici deyildə daxili görnüşə görə qiymət verməti öyrət."Uşağın atası məktubu bitirəndə hönkür,hönkür ağlamış.Dizləri yerə çökmüş...Ehh...yazıq məsum qoca .Oğlan öz əməlimdən utanmış ,tez qaçıb özünü qayadan atmış..Anasıda oğlunun yoxluğuna dözməyib özünü asmış..Kişi qocanı basdırmaqdan gələrkən gördüklərinə inana bilməyib...Və oda saxladığı silahı başına sıxmış...Bir ailə eynigündə ölmüş...Ama O' balaca körpə ağlıya ağlıya beşiyində qalmış...Onada birisinin yazığı gəlib evladlığa götürüb ya götürməyib ?soruşacaqsızsa. kimsə Onu qucağına almayıb,bəlkədə heçkəs uşağın səsini eşitməyib?bəlkədə duysalarda duymazdan gəliblər?İnsanlardı da öz dərdlərindən başını sallayıb gedirlər,heçvaxt başasının dərdi ilə maraqlanmazlar.Və balaca qız səhərəcən ağlamaqdan ölüb...

P.S Müəllif ; Onun_Mələyi:08:
Şərhlərnizi gözləyirəm:utandim: