Özgələri biçdi mən əkdiyimi,
Əməlim qaradır üzümlə birgə.
Dağ da çəkəmməzdi mən çəkən dərdi,
Sənə də çəkdirdim özümlə birgə,
Məni istəmirəm bağışlayasan.

Çığıra-çığıra qalmışam daha,
Ortada dolaşan bir dəli kimi.
Qurban ürəyinə, batma günaha,
Bütün suçlarımın bədəli kimi
Məni istəmirəm bağışlayasan.

Hər yerdə özümü unutdum deyin,
Az qala yadımdan çıxmışdı adım.
Əzab yuvasıymış sənin ürəyin –
Sənə zulum verdim, əzabkeş qadın,
Məni istəmirəm bağışlayasan.

Sənə çəkdirdiyim ölüncə bəsdi,
Ölərsəm, dərd daşı, batsan da yasa.
Bunu son sözüm bil, həvəsdi-bəsdi,
Göydə Allahımız bağışlasa da
Məni istəmirəm bağışlayasan.