Sənə güclüyəm deyəndə
aciz idim mən,
çox aciz
Sənə yaxınam deyəndə
sonu gözlə görünməyən-
yollar qədər uzaq idim.

Sənə qorxma dediyimdə
özüm tir-tir əsirdim mən.
Sənə ümüd bəxş edəndə
bilirsənmi,
əlimdə bir iti bıçaq
ümüdümü “kəsirdim” mən.

Sənə ağlama deyəndə
hönkürtüdən
içimdə tufan var idi
Göz yaşlarını siləndə
öz gözümdə qan var idi.

Sənə gözəlsən deyəndə
kor idim mən-
gözüm görmürdüki mənim
Sənə ürəyim deyəndə
qəlbim vurmurduki mənim.

Sənçün dağları “dələn” mən
özüm çoxdan dağılmışdım
dəryaları “ram” edərkən
haçandır ki, boğulmuşdum

Hər şey adi yalan idi
su kimi təmiz bir yalan
Acı həqiqətdən şirin,
doğma
və əziz bir yalan...

İlqar Kamil