Dəyər veririk. Həm də həddindən artıq dəyər veririk. O qədər dəyər veririk ki, qudurğanlıq yaranır insanlarda. Özlərini ən vazkeçilməz və üstün bir varlıq olaraq görməyə başlayırlar. Bundan sonra da saymamazlıqları başlayır. Və ən sonda da bizə ən böyük yaraları açanlar elə həmin insanlar olurlar. Qısacası, heç vaxt verdiyimiz dəyər qədər qiymətləndirilmirik. Sonrakı peşmançılıq da, bilirsiniz ki, fayda vermir. Və biz ən sonda yenə özümüzə lənət oxuyuruq. Saflığımıza lənət oxuyuruq. Saflığımıza lənət oxutduranlara lənət oxuyuruq. Verdiyimiz amma görə bilmədiyimiz dəyərə lənət oxuyuruq və bu dövr heç vaxt dəyişmədən davam edir, biz təəssüf ki, ağıllanmırıq..