Kəşf etmək istədiyim, tək özüməm. Dünyanın hər köşəsində bir parça mən varam. Özümü axtarmağa getməliyəm, buraxmırlar neynim? Qucağlamaq adıyla sarılarkən boynuma, nəfəsim kəsildi xəbərləri yox. Qorumaq adıyla zəncirlədilər. Qəfəsdəki quş qədər güvəndə və məyusam , neynim? Bu çuxurdan çıxa bilmirəm, batıram yavaş-yavaş. Əlimlə yapışıram kiçik şanslardan, məyus olub buraxıram özümü çuxurun dərinliklərinə. Sanki qarşımda bir işıq var imiş kimi, amma önümdə kimlərsə dayanırmış kimi. Ya da son nəfəslə aramda bir əl var imiş kimi. İki arada bir dərədəymiş kimi.
Məyus bir ruham mən. Bir ayağım çuxurdadı, azad edə bilmirəm özümü, neynim...