Qaranlığımda boğuluram mən..Çarəsiz,kimsəsiz,hər
kəsdən uzag...Bədbəxtliyimlə üzləşirəm mən bitmədən...Səhərlərə məcburi
göz açan axşamları bütün dərdləri ağlına gəlib əzab çəkən biriyəm
mən..Düzəlmir nə etsəm düzəlmir..Düzələ bilmaz..Xoşbəxtlik
sözü mənə yaraşmır,dilimə belə..Sadəcə bəzən çalışıram xoşbəxtlikçün
ama sonra boşa olduğunu anlıyıram və əl çəkirəm..Alınmır çünki,..Öyrəşmişəm mənPessimistliyimə,Neqativliyimə,Aqressivliyimə...Hələ
çoxları məni xoşbəxt oldugumu sanır çünki qıragdan elə görünürəm..Nə
bilsinlər içimin od tutub yandığını??Bilmirlər..Bilməylərini də
istəmirəm dogrusu..Belə xoşdu mənə..Yavaş-yavaş
başa düşürəm dünyanın dəyərsiz,maragsız oldugunu..Bəlkə də maraglıdı
ama mənçün zəhərdi!!Onsuz Həyat bir oyundur. Biz də bu oyunun bir
parçası və öz həyatımızdakı oyunun baş qəhrəmanları :-) Mən də bir
qəhrəmanam öz hekayəmdə.....Əslində hekayə deməy olmaz buna daha çox
Roman olar ,faciəvi bir Roman..Və Romanımın adı "QARANLIĞIM"...! bu qədər...sadəcə sizinlə qaranlıqımı bölüşmək istədim.