Bəzən
özü ilə tək qalmaq istəyir insan…Bir an belə olsa dünyada tək qalmaq,ya
da elə hiss etmək istəyər insan…Hər kəs çoxluqdur
sanki…Ailə,dost,sevgili…Kimsənin səsini eşitməmək,ya da bir anliq hər
şeyi vecə almamaq istəyər insan…Bax eləyəm…Sanki istəyirəm
ki,keçmişi,gələcəyi,yaşanılanı və yaşanacaqlari fikirləşməyim…Sırf özüm
olum və özümlə qalim…
Bir mən çixardim mənim içimdən…Elə
bir mən ki,hər şeyi silsin ağlimdan…Dünyaya yenidən gəlmiş kimi olum.O
qədər olum ki,uşaq kimi qoxum yenidən….Yenidən öyrənim oxumaği,yazmaği
və oyun oynamağı.Amma həyatla deyil,uşaq oyunlarini…Gizlənqaç
oynayim…Məsələn,bağlayim gözümü və açanda dəyişsin dünya,dəyişsin
həyat…Qaçdi-tutdu oynayim arxamda buraxi acilari…Göz yaşlarımı uçurtma
düzəldib uçurum göylərə,yağiş olub yağib getsinlər…
Ağır gəlir zaman sonra hər şey insana,yoxsa mən ağiram bu dünyaya?.Şeirlər
yazsam,ürəyimi boşaltsam hansi sətirlərdə taparam mənliyimi?…Mən yenə
qayidim həyatin özünə…Suallar,cavablar qurtarmir…Zamanda çatmir üstəlik
Soruşmağa…Həyatın apardiği yerə getməkdir ən yaxşisi bu saatdan
sonra…Bir yol cizmişam gedirəm,amma hara
bilmirəm…Səhvlərimlə,suvablarimla…Yaşanacaq günlərimi yanıma alıb,bir də
ürəyimlə,sevdamı yeni bir yola girirəm…Və özümü arxamda buraxiram…Yeni
bir mən oluram...