Mən tükənirəm, həsrətlər çoxaldıqca....!

Mənim gözlərim yenə uzaqlara dalğın yenə kirpiklərimdə duz var..
hirsliyəm susuram ağlarkən..

Eşqə dair mahnı sözləri çalmasın artıq ağrıtmasın ürəyimi..
Yoruldum hər mahnı sözləridə səni düşünmək tapmaqdan səni darıxmaqdan..
Dərin nəfəslər çəkirəm içimə sənsənin həsrətini içimə çəkər kimi..
Tənəffüs edə bilmirəm geriyə içimdə qal deyə..
Nə vardı bu qədər sevəcək ya dagüvənəcək...
Eşq kimi güldürmüşki? Ya da nə qədər olmuşkı ömürü xoşbəxtliyin...
Gözlərimdəki işıltını itirdim həyata sevgimi ümidlərimi gözləmələrimi itirdim. .Özümü itirdim sənsizlikdə..

Hər səhər yeni bir rola hazırlanıram səhnəyə çıxacaqmışım kimi..
Mənə ən yaraşan rəngi geyinirəm mavi..
gülümsəyirəm. ..Qıyamətler qopur içimdə..

Barış zamanında yaşadım ən böyük hərbləri..
Fırtınalarda neçə gəmi batırdım..
Aşiqlərə baxmıram artığ içimdən bir şeylər qopur sanki..
Şərh edə bilmədiyim rəngarəng bir tablo baxar kimi oluram..
Bu xoşbəxtlik şəkilləri gerçəkmi? ??Hamısı saxtamı...
İnanmıram artıq inana bilmirəm.
Yaşadığım müddətcə gerçək idi...

Halbuki indi...
Gecə olunca qaldır başını bax səmaya...
neçə baxışım qaldı orada ya da neçə səhər doğan günəşə toxundum sən deyə..
Mən səni oralarda axtardım..
Hər vaxt tapa biləcəyim amma əsla səni görə bilməyəcəyim yerlərdə...

Sənsizlik belə bir şey ...
Mən tükənirəm həsrətlər çoxaldıqca....!