Mahire:
- He. Ne edek axşam görerik oglumuzuda esas odu sizi indi gördüm, gelin oturun acsız yemek getirim size, hem dicelin.
İlayda:
- Eziyyet çekmeyin ana, men ederem.
Mahire:
- Ne eziyyeti, sen eziyyet çekme yorgunsan, yol gelmisen otur, men ederem.
İlayda:
- Men kömek edim.
Mahire:
- Qızım, otur Lara gil de burdadı onsuz, Lara eder kömek.
Lara ucadan danışaraq aşagı enir, Aydında onun ardınca. (Bu arada Lara ve Aydın barışıb, evlenmişdiler).
Lara:
- İfrite, xoş gelmisen.)
İlayda(Göz agardır):
- Atam!
Lara:
- Oy bagışlayın Esed emi, sevincden gicledim.)
Esed:
- Eybi yox qızım.
Aydın:
- xoş gelmisen İlayda (Esedin qucagındakı Nurcana baxaraq) uş şirinimizde gelib.
Nihad:
- Hm, heç mene baxmırlar ee.
Lara:
- Caan, senin yerin başqadı (eyilerek Nihadın üzünden öpür)
Esed:
- Keçin oturunda, uşaqlar ayaq üste qalmıyacagıqki?
İlayda:
- He, düzdü ata.
Her kes stolda eyleşir Mahire xanım çay getirir Larada ona kömek etmek isdesede izn vermir çünki Lara xanımımızda 7 aylıq hamile idi. Lara ve Aydının iki ay sonra qızları olacaqdı. Az önce İlayda Mahireye kömek etmek isteyen zaman Mahire Lara kömek eder demişdi ancaq bunu İlaydanı işden uzaq etmek üçün demişdi. Laranın kömek etmesine razı olmazdı esla. Çünki oda ikicanlıydı. Mahire xanım İlaydanında hamile oldugunu heleki bilmir çünki dememişdiler. Mahire çay süzerek her keseein qarşısına qoydu özü ise Esed beyin yanında eyleşdi. Az keçmemiş Zaur da geldi. Mahire xanım onu gören kimi çox sevindi öpub bagrına basdı. Evde her kes sevincliydi. Mahire xanım oturmaq vaxtı deyil deyerek metbexe keçib cürbecür yemekler hazırlamaga başladı. Lara ve İlayda süfreni düzeltdiler. Axşam olmuşdu artıq. Masilda ve heyat yoldaşı Hüseyn beyde çoxdan gelmişdiler. Qadınlar yemek süfre işine baxırdılar kişiler ise işden siyasetden söhbet edirdiler. Az keçmemiş her kes süfre başına yıgışdı her kes çox xoşbext idi. Deyib gülerek yemek yeyirdi her kes. Nurcan çoxdan yatmışdı Mahire xanım onu oyanmasen deye öz otagına aparmışdı..

Müəllif: Əfsanə