Baharın yazdığı mektubları inceleyib qaçırdığım yazıları tapmaq isteyirdim . Aradakı bu qeder boşluqda belke neyise qaçırmışam deye düşünürdüm . Yox , qaçırdığım bir şey yox idi . Sadece arada 17 - 18 illik bir boşluqda xırım - xırda yazılar vardı . Onlara gelecek bölümlerde meqami çatdığında bölümlerde yer ayırmağı düşünürdüm .
Ama etiraf edirem ki , 25 ci bölüme qeder Baharın yazdığım romanımda yer almaması meni narahat edirdi . Bezen mene ele gelirdi ki , men heç bu romanın adını Bahara bağlamamlıydım . Doğurdan da Bahar gecikmişdi ...

Sevil xanım beyaz sütunlu evin balkonunda gözel ve zövqlü böyük bir süfre açmışdı . Köç - külfet, dost tanışlar süfreye toplanıb deye güle yeyib içmeklerindeydiler . Gencler çardağın altında maqintafona yüksek ses verib eylenmekdeydiler . Tostlar , terifler , sağlıq sesleri erşe yükselmişdi . Cox mehriban ve xoşbext ailenin qızı Bahar unversitete qebul olmuşdu . Bu münasibetle atası Mahmud müellim cennete benzeyen bağ evinde qızının şerefine ziyafet teşkil etmişdi . Bir hefte sonra qızını Genceye oxumağa yollayacaqdı .
Yaşıllıqlar içinde ağ saraya benzeyen bu kürsülü bağ evinin seki kenarındakı al elvan çiçekleri adamın ruhunu oxşayırdı . Evin beyi Mahmud müellimin bir xasiyyeti vardı . Hara gedirdise ordan mütleq bir çiçek ve ya bir meyve ağacı getirib bağ evinde ekerdi . Ozü de tebiet müellimi olduğundan tebieti ve heyvanları cox severdi . Hele o vaxt instititu bitirenden sonra rayon merkezinde aqranom işleyen Mahmud Seferov işindeki nailiyyetlerle yüksele yüksele taa botanika institunda yüksek vezifeye geder gelib çıxmışdı . İnistitutun kimyaçı - labarantı Seville de orda tanış olmuşdu . Sevil Bakılı qızı olduğundan , Mahmudun Sevilden hem böyük , hem de evveller 9 il evli olub ayrılması Sevilin bu izdivacına Sevilin ailesi narazılıq etmişdi . Sevilin bezi ailedaxili cekişmeleri ve problemleri bu genc qızın heyatına tesirsiz keçmemişdi. Yaşını ötürmüş ve 35 yaşına çatmış qız bundan başqa yaxşı qismeti olmayacağını düşnüb bu izdivaca öz reyini vermişdi . Ata ana razılıq vermese de qardaşı Balaqardaşın qarışması aileni cetinlikle de olsa bu evliliye razı saldı . Aile bir yere cemlenerek balaca bir yığıncaqla böyük xoşbextliyin temelini qoydular .
Evliliklerinin ilk ilinde hamile qalan Sevil bir nece aydan sonra betnindeki can parçasını itirdi . Bu vaxta qeder Mahmudu sonsuz bilen " el - alemin " dedi qodusuna nöqte qoyuldu . Demek Mahmud sonsuz deyilmiş . Hem Mahmud hem de Sevilin ailesi bütün güclerini toplayıb bu ailenin ilk nübarını dünyaya getirmek üçün seferber oldular . Onları en yaxşı hekimlere gösterdi , en güçlü mualıceleri etdirdiler . Ama hec bir netice görmediler . Uşaqları olurdu , amma ya qalmır , ya da heç dünyaya gelmir di . Ömür de her il bir sehvesinden cırıb atırdı . Ömürlerinin bu yaşlarında Mahmud ve Sevil uşaq deye deye döymedikleri qapı qalmamışdı . Onların yaşıdları artıq nene baba olmağa hazırlaşırdılar . Amma nedense Allah onları unutmuşdu sanki .
Axır ki , er arvad taleleri ile barışıb qismete boyun eydiler . Sonuncu defe Moskvadan hekimlerinden aldıqları menfi cavabdan bir başa uşaq evine gelib uşaq övladlıq etmek üçün müracietlerini etdiler . Deyir sen saydığını say gör felek ne sayır ...
Bacısının eri ile Moskvaya geldiyini eşiden Balaqardaş onları tanışlarının birinin evinde yerleşdirmişdi . Her axşam onlarla telefonda danışır her derdleri ile maraqlanırdı . Hemin gün onların uşaq evine gedib uşaq üçün müraciet etdiyini eşidende bir neçe gün qabaq Ulduzun tuvaletde qoyub getdiyi uşağı övladlıq almasını onlara teklif etdi . Qayınının qaranlıq işlerde eli olduğunu bilen Mahmud müellim önce bu işe narazılığını bildirse de , bu atılmış uşağın gül üzünü görende üreyinin telleri titredi . Aylardan beri Moskvada qalıb son müalicenin neticesini gözleyen bir aile üçün bundan gözel netice ola bilmezdi . Bir nece il de burda qalmaqla yeni doğulmuş bu uşağı vetenlerinde qohum eqrabaya öz uşaqları kimi teqdim ede bilerdiler ve bir neçe illik Moskvada yaşayaraq tuvalete atılmış körpeye Bahar adı vererek onu evladlıq etdiler ...

Ulduz tuvaletden cıxıb qaçanda içeri giren kişiye tuvaletde elini yuyan qadın baxaraq qışqırmışdı .
- Eeeyy , bura qadınlar tuvaletidir - deyib şiven qoparsa da Balaqardaşın adamı olan bu kişi heç neye ehemmiyyet vermeden , bir bir tuvaletin kabinalarını açaraq içeri boylanıb ne ise axtarırdı . Ve nehayyet qapının asılqanından asılmış çantanı tapıb geldiyi kimi de telesik tuvaletden cıxdı ...
Ulduzun uşağının atması Balaqardaşa pis tesir etmişdi . Balaqardaş bu uşağın ibrahimden olmadğını ovcunun içi kimi bilirdi . Ama Ulduzla da danışa bilmemesi bu sirrin qapalı tuturdu . Yene işene Nadya yetdi . Bir növ Balaqardaşın düzeltdiyi senedlerle Heşterxan ruhi xestexanasına yatırılan Ulduzun yanına Nadyanı gönderdi . Sadece senet üzerinde xestexanaya gönderilen Ulduzun xesteliyi doğurdan da şiddetlenmişdi . Pisxoloji sarsıntısı , ağıl - getmeler , öz- özüne danışmalar Balqardşa ilk önceler bir rol kimi görsense de , sonradan hekimlerin bunun doğurdan da ciddi bir xestelik olduğunu deyince el ayağa düşdü . Doğurdan da Ulduzun veziyyeti heç de yaxşı deyildi . Bu xesteliyin güclü müalicesi 6 ay davam etdi .
Balaqardaşın bacısına verdiyi Bahar da artıq günü günden boyüyen bir uşaq olmuşdu . Mahmud da , Sevil de bu uşağa canı -dilden bağlanmışdılar . Özlerini Baharsız tesevvür ede bilmirdiler . Baharın altı ayının tamamında ailenin sevincinin üstüne sevinc geldi . Sevil 45 yaşında hamile qaldı . Sevinseler de bu hamilelik de hemişeki hamilelikler kimi olduğunu düşünseler de yene de üreklerinde bir ümüd közerirdi. Baharın ayağı bu aileye düşmüşdü . Onların bır oğlu da oldu
Xestexanada Nadya Ulduzun sirrini öyrendi . Bütün bunları eşidib qezeblenen Balaqardaş Manafı ele keçirdib ona öz elleri ile işgence vere vere öldürdü . Ve tebii ki hemişeki kimi qısa müddetden sonra çinayet işini başqası üzerine götürdü ve Balaqardaş serbest buraxıldı .
İbrahim yaşayırdı . 27 gün komada qalan ibrahim sanki dünyaya yeniden gelmişdi . Koma veziyyetinde olarken bütün qanı narkotikden temizlenmiş , yeni doğulmuş uşaq kimi idi . Üst üste üreyinden ve döş qefesinden emeliyyat olan İbrahim nehayyet heyata döndü . Bir daha bu belaya yaxalanmamaq üçün köçüb Azerbaycana geldi . Dayısı Beşirin yanında yerleşen İbrahim Ulduzu axtarsa da heç yerde tapa bilmirdi . Onun yaşadığını bilirdi . Her şeyi xatırlayırdı . Ulduzun onun evine gelmesini de ve onu bıçaqlamasını da . Amma elinde bunu sübut edecek tutarlı bir delil yox idi .
Baharın Manafın uşağı olması Balaqardaşı bu uşağa düşmen etmişdi . Daha heyatı derk etmeyen anlamayan 5 6 aylıq körpye Balaqardaş düşmen kesilmişdi . Bu uşağı bacısına vermesine çox peşiman olmuşdu . Ele bu uşağa göre de bacısının evinden ayağını kesmişdi .
Nadya Ulduzun uşaqlarına baxa bilmediyini görüb uşaqları İsmayılın ve Balaqardaşın mesleheti ile uşaq evine verdiler . Sadece Ulduzun böyük oğlu Habili ve qızı Meleykeni İsmayıl özüyle Bakıya getirdi . Habili özü , Meleykeni ise Mikayıl öz himayesine götürdü .
Altı aylıq müaliceden sonra Nadyanın kömekliyi ile Balaqardaşla görüşen Ulduz , ibrahimin sağ olduğunu da eşitdikden sonra heyatını tekbaşına davam ede bilmeyeceyini anladıqdan sonra hemişelik Balaqardaşın yanında qalmağa mecbur oldu . Uşaqlarını yanına getirmek istese de , hem aile veziyyeti ile , hem de sağlığı ile elaqedar dövlet uşaqları ona vermedi . Bele bir veziyyetde o Balaqardaşa Moskvaya köçmeyi istese de Balaqardaş işini buraxıb Moskvaya gede bilmeyeceyini dedi . Çaresiz veziyyetde qalmış Ulduz iki , üç aydan bir Moskvaya gedib uşaqları ile internat mektebinde görüşüb tekrar Heşterxana geri gelirdi . Belece artıq heyatın gerdişiyle barışıb yoluna davam edirdi ...

Her gün dersden cıxıb kitabxanaya geden Bahar reflerden axtardığı kitabları seçib oturmağa boş yer axtarırdı . Hemişeki kimi kitabxana yene dolu idi . Oturmağa yer tapmayınca kitabı vereqleye vereqleye dipcek qoyulmuş pencerenın qarşısına geldi . Açıq pencerenin haşıyyesıne söykenib pencereden küçeye baxa baxa oxumağa başladı .
Kitabxananın önünde qara Qaz - 24 dayandı . Ön qapıdan son derece debli bir qadının düşüb edayla kitabxanaya girdiyini gördü .
Fikiri diqqeti bu modem ve serbest qadına ilişib qalmışdı . Gence kimi bir yerde bele deb , bele serbestlik ve eda ?
Qapıdan içeri giren qadına diqqet etdi . Yadına düşdü , onu bu yaxınlarda qrup yoldaşları ile getdikleri klubda da görmüşdü . Yanında cox yaraşıqlı bir kişi var idi . Onunla dans edir , eylenirdi .
- Bu qadın kimdirse ya bir vezifeli kişinin arvadı idi , ya da vezifeli bir kişinin qızı . Sıradan biri olsaydı , mütleq insanlardan ve mental düşüncelerden bir cekineceyi olardı . Yoxsa Gence kimi bir yerde bele asudelik mümkün deyildi - deye Bahar başı kitabın üstünde olsa da gözünün altıyla qadına baxıb düşünürdü .
Rengli optik eyneyini gözüne taxıb bir bir reflerdeki kitabları inceleyir , lazım olanları seçib qoltuğuna vurur ,başqa bir kitaba el uzadırdı . Bütün salondakıların diqqetini özüne celb etmişdi . Kitabları seçib içeride oturmağa boş yer axtardı . Boş yer tapmayınca bir küncde qoyulmuş masanın yanına geldi . Masa başında genc oğlanlar oturmuşdular . Elindeki kitabları zerble masanın üstüne çırpıb genclerin üzüne baxdı . Uşaqlar könülsüz yerlerinden qalxıb
- Salam müellim - deyerek masanı boşaltdılar . Qadın heç ne olmamış kimi masanın arxasına keçib kitabı açıb qarşısına qoydu . Kitabdan bezi qeydleri defterine köçürmeye başladı . Gördüyü bu menzereden tecüblenen ve özlüyünde hirslenen Bahar özünü tuta bilmirdi . Heyatda en nifret etdiyi şey idi yekexanalıq , özünden razılıq idi . Buna erköyünlük yox terbiyesizlik kimi baxırdı . Ne qeder erköyün ve naz nazı böyüseler de ne Bahar , ne de qardaşı Valeh bele qudurğan ve terbiyesiz olmamışdı . Atasının ve anasının Azerbaycanla bır adı var idi . Ama heç zaman onların adından istifade etmemişdiler . Valehle aralarında bir yaş var idi .Amma ele terbiyye olunmuşdular ki , Valeh Baharı , Bahar da Valehi böyük kimi sayırdılar . İkisi de çox savadlı ve ağıllı uşaq idiler . Bahar Gence texnalogiya inistituna qebul olmuşdu . Valeh hele 10 cu sinifde oxuyurdu . Bu iki uşaq üçün her şerait yaradılmış , her şey edilmişdi . Ne Mahmud müellim , ne de Sevil xanım onların fikirlerine etiraz etmez , onları her fikirlerinde , davranışlarında serbest buraxaraq onları şexsiyyet kimi yetişdirirdiler . Bahar da , Valeh de esla serbestliklerinden istifade edib erköyünleşmez , sözün esil menasında özlerini alicenab bir insan kimi püxteleşdirirdiler .
Bu ruhda , bu terbiyyede böyümüş insan için qarşısında bir müellimenin bele hereketleri bağışlanmaz idi . Ne olursa olsun Bahar ona sözünü demeliydi . Qoltuğuna vurduğu kitabı getirib onun masasının üstüne çırpdı . Kitabın zerbesinden qadının saçları havalanıb üzüne dağıldı . Bahalı gözluyunun altından qaşlarını çatıb ters ters Bahara baxdı .
- Oturmaq olar ?
- Buyurun eyleşin , boşdur ! - deye eliyle qarşısındakı stulu gösterdi .
Bahar üzünün zehminden zehrimar tökülen bu müellimenin bele medeni şekilde cavabı onu çaşdırsa da stulu çekib oturdu . Qadın heç ne olmamış kimi öz işindeydi . Heç gözün qaldırıb qarşısında oturana da baxmırdı . Kenardan baxıb bu qadının özünden razılığına hirslenen Baharın qadına qarşı esebleri oynamaq üzre idi . Onda özüne qarşı bir hörmetsizlik görmek isteyirdi ki , onu bir bele camaatın içinde sındırsın . Qadın ise öz işinde idi , sanki heç qarşısında heç kim yox idi . Bahar başını aşağı salıb ne qeder özünü cemlemeye çalışsa da fikirini oxuduğu kitaba vere bilmirdi . Bütün diqqeti , fikiri bu qadının yanında qalmışdı . Başı kitabın üstüne eyilse de gözleri onu süzürdü . Eynindeki bahalı ağ qolsuz kürkü , qara düz yubkası ele bil eynine biçilmişdi . Ağ uzunboğaz qaşlı ve dikdaban cekmeleri bahalı ve son model idi . Allah üçüne gözel bir qadın idi . Özüne baxımlılığı , eyni zamanda özünden razılığı bu qadıın gözelliyine gözellik qatırdı .
- Ama yaraşır aa... - Bahar biraz da diqqet edib özü özüne düşündü . Belke de bele özünden razıdır onu sayırlar . Yox əşii ne sayması ? Özü öz düşüncesine cavab verdi -Görmürsen bayaq kitabları nece edaynan partaya çırpdı . Yanı o demek idi ki , "men geldim qalxın" O uşaqlar onu saymış olsaydılar ...
- Gelin tanış olaq . Adım Meleyke Abdullayeva . 28 nömreli mektebin Rus dili müellimesiyem .
İxtiyarsız olaraq elini bu nifret etdiyi qadına uzatdı .
- Men de Bahar Seferova . Texnalogiya inistitutunun 1 ci kurs telebesi . Memun oldum - dedise de içinde özü özüyle davası başlamışdı . "Ne iki üzlü qızan ee, bes bayaqdan ondan zehlen gedirdi "
- Hee, Hikmet müellimin işlediyi inistitutda oxuyursunuz , cox savadlı müellim ve deyerli professordur .
- Beli , ele eşitmişem , bir iki - defe dersimizde olub .
- Savadlı insanları sever ve her defe de arxasında dayanar . Genclerin bir nömreli destekcisidir . Menden kiçik qardaşım Habili hazırlayıb Moskvaya yolladı . Oxutdu. Moskvada alimlik derecesine qeder yükseldi . Kecen il serhedler açılan kimi qardaşım Almaniyaya getdi . İndi böyük alman texnaloji fabriklerinin birinde mühendis işleyir .
- Maşallah . Sizden kiçik dediz . Nece yaşı var kı , bele genc yaşda alımlik ? Hem de Almaniya kimi bir yerde işlemek ? Ooo maşallah , halaldı .
Meleyke özünden razı halda yerinde dikeldi geri söykenib qürurla gülümsedi .
- Menden 5 yaş balacadı . 27 yaşı var . Fizikanın banisinin oğludur ele bil . SSRİ- dağıldı . Bilirsen buralarda veziyyet qarışıqdı . Bir terefden de Azerbaycandakı veziyyet . Hemişe 20 yanvardan sonra 37 represiyası ya da vetendaş müharibesi başlayacaq deyirdi . Men vetenim üçün bir şey etmeden sürğün olmaq istemirem deyirdi . Deyirdi ne qeder gec deyil başımın caresine baxım gerek . Uşaqlıqdan hemişe bir şeyler ixtira edirdi , yaşıdlarından ferqlenirdi . Orta mektebi qızıl medalla qurtardı . İnstututu da ferqlrnmeyle . Hemişe deyirdi kosmosa uçan ilk Azerbaycanlı men olacam - gülümsedi .
- İnşallah olur.
- Yeqin bir bacı bir qardaşsız .
- Yox beş ,altı... - güldü - Niye ki ?
- Ne bilim , qardaşınızdan ağız - dolusu danışdız - fexirle .
- Qardaşımla bütün Azerbaycan fexr edir ,men niye etmeyim ki ?
- Doğrudur .menim qardaşım hele orta mektebde oxuyur. O da bele olsa men de fexr ederem - dedi - maşallah , qurur verici bir haldı .
- Bilirsiz Bahar , sizi anama oxşadıram - gülümsündü - illah da bax o xalınızı - Meleyke Baharın üzündeki xala işare etdi .
- Eynen anamın üzündeki xal kimi eyni yerde bitib . Nedense sizi ilk defe görende ele bildim mamanın cavanlığını görürdüm . Öz özüme bilirsiz ne fikirleşirdim ?
- Ne ?
- Deyirdim bir aparat olsaydı sizi gizlice cekseydim . Şeklinizi mamaya yollasaydım ki , " mama bax ekizini tapmışam " hec biz mamanın uşaqları ola ola mamaya oxşamamışıq . Siz nece oxşamısız meeteel qalmışam ! ?
Bayaqdan özünden razı bivec sandıgı bu qadınla danışdıqca eslinde nece sade ve şirin bir qadın olduğunu görürdü . Artıq kitabxanada olduqlarını bele unutmuşdular . Oturduqları kitabxana masasında tanışlıq merasımı başlamışdı .
Meleyke institun Rus dili Edebiyyat faklutesini bitirdikden sonra teyinatını Genceye almışdır . Ele o zamandan da Gence orta mektebinde müellime işleyirdi . Hec aile qurmamışdı . Onu dayısı saxladığını deyirdi . Atası barede bir şey demese de Anasından dodaqucu danışdı . Rusiyada yaşadıqlarını deyirdi . Ailesi haqqında danışmaq istememesi acıq görünürdü . Sözünün başı da Habil idi sonu da . O biri qardaş bacılarından hec ne danışmadı . Sadece Rusiyadadırlar dedi .
Bahar da öz aile tarixcesini danışdı .
- Atam botanika inistitunun professoru mahmud Seferov , anam labarant - kimyaçı , bir de bir qardaşım var . Atamla anam gec evlenib anam 44 yaşındayken men , 45 yaşındayken qardaşım dünyaya gelib ... - vessalam...

P. S...

Tale bu iki bacını bir birinden xebersiz bir kitabxanada rastlaşdırmış , yene tale yükünü bu defe bacıların çiynine yükleyirdi . İrelide neler olduğundan xeberim olmasa da tale bu bacıları boşuna görüşdürmediyine emin idim . Buna esasım da vardı . Qeleme aldığım bu ailenin heyat dramında hele hec bir şeyin rahatlıqla yolunda getdiyini görmemişdim ...

Azerbaycanda serhedler açılar acılmaz , ureyi qelbi daim Azerbaycan üçün çırpınan Araz heç vaxt uzatmadan konsulluğa müraciet etdi . Turist kimi 1 aylıq Azerbaycan turuna çıxdı . Naxcıvan - Culfa qatarı ile Azerbaycana gelib turist destesiyle mehşur Qarabağ medeniyyet ocaqların tarixi yerlerini gezmeye başladı . Bazarların birinde hemşerileriyle tanış oldu . Qonaqperver Qarabağ camaatı onları evlerine devet etdi . Araz ve iki dostu bu deveti qebul edib bir ailenin qonağı oldu . O zaman cenubi Azerbaycandan ayrı düşmüş ailenin bütün qohum eqrabası qelen qonaqların başına yığışıb böyük bir masa arxasında toplanmışdılar . Quzular kesilib , plovlar demlenmiş , kend beçesinden çığırtmalar bişirilmişdi . Heyet bacanı kababın xoş qoxusu bürümüşdü . Bütün mehelle axışıb bu xarıcı qonaqlara " xoşgeldine" gelir , Arazın o tayında ve ya Türkiyede qalmış adamlarını soraqlayırdılar .
- Tebrizde kerbela Behrani vardı ee o menim emimdi belke tanıyasan oğlunu meydanda asmışdılar .
- Culfada , Hacı Pirverdini neter ? Yazıqlara vermedikleri zülüm qalmamışdı , axır başların alıb Bağdada qacdılar . İran iraq miharibesinde ...
Araz başın silkeleyib tanımadıqlarını deyirdi . Camaatın arasında sakit sessiz oturub gözlerini ona zilleyen bir qoca hec diqqetinden yayınmırdı . Saçı saqqalı dümağ ağarmış , beli bükülmüş qoca her kesi dinleyir , başın yelleyib camaatın dediyin ya tesdiq eder , ya da etiraz edirdi . Nedense Araz qocanın ona diqqetle baxdığını hiss etsede onunla göz göze geldiyinde baxışların ondan qacırtdığını hiss edirdi .
Arada qalxıb heyete çıxaraq siqaretini yandırıb çekdi , mehellede ocaqbaşında üzü capıqlı kişini görende nedende nenesinin " qanlı Araz" nağılı yadına düşdü . Nenesi o uşaq olarken Saybalı - Esmer nağılını danışarken Araz çayında onların oğlununda gülelenmesini demişdi axı.. .
Biraz bağcada dolanıb ev sahibiyle ordan burdan söhbet etdi . Baxışları bu çapıq kişinin üzüne saplanıb qalmışdı . Bu kabab bişiren kişinin onun dayısı İbrahim olduğundan xebersiz idi .
Çardağın altında qurulmuş ziyafet meclisine döndü . Her kesin başı bir biri ile söhbete qarışmışdı . Qoca yene evvelki yerinde oturub söhbet edenleri dinleyirdi . Araz qocanın yanında oturub elini onun çiynine qoydu , ele Tebriz lehcesinde :
- Babo, sendemi cenubdanson ? - soruşdu .
- He ağrın alım , özüm eyaletdenem ama Tebrizde olurdum , orda dükanım varıydı ,
- Tebrizin harasındoydun ? Tükanınoz hansı bazardoydu .
- Meni oralarda o qeder tanımazdılar başına dönüm .Amma qayınım mehşur tacirlerden idi .
- Aya, ay Adilxan , tacirler , onun uşaqları hamı bir birin tanıyırdı . Kim idi qayının ? - geye yerden başqa yaşlı bir adam söhbete qarışdı .
- Tacir Saybalı Tücar vardı ee belke tanıyasan . Qardaşı Cümüşüdü burda sürgüne gönderdiler ee...
Adlar Araza cox tanış gelirdi . Nenesi ona nağıl danışarken Qaçaq Esmer ve tacir Saybalı mehebbetinden çox danışmışdı . Uşaqlığında eşitdiyi bu mehebbet hekayesının esilinde nağıl yox gercek bir hekaye olduğunu nenesinden , sonralar ise Qulamdan eşitmişdi . Ama qaranlıq qalan birşey vardı . Bu qocanın dediyine gore Saybalı onun qayını olubsa , o zaman bu kişi Saybalının 4 qayınından biridir . Mehdi , Şakir , Razi ve Beşir. Axı bu kişinin adı Adilxan idi ...

Yazdığım bu bölümün heyecanından barmaqlarım titreyirdi . 70 illik ayrılıqdan sonra Beşirle Arazın üz - üze geleceyini heç vaxt xeyalıma getirmemişdim . Düşünürdüm ki bu ayrılıq ebedidir . Onlar hec zaman üz üze gelmeyecekdiler . Ama görünür onların taleyinde üz üze gelmek de varmış . Ve bu bölümü yazdıqca bir camaat arasında yayılmış bir inanac qulaqlarımda seslenirdi . "Şeytan dünyanı tutub yaşar, uzun ömürlü olar " deyirdiler. Beşir ele deyesen şeytanın özü idi ki , bu qeder ömür sürürdü . Bu saat düşündüyüm bir şey vardı göresen onun ölümü nece olacaq , o canını nece tapşıracaq ?...

Yazar: Feride Acarakçay (real hekayə)