Zülmət qaranlıqda ay işığında.
Könlümə bir şeir havası düşüb.
Misralar düzülüb bir ağ varağda.
Fikirimlə xəyalım orda görüşüb.

Bu görüş həsrətdən doğan görüşdü.
Qəlbimdə illərin izi qalıbdı.
Atəşi,alovu sönən sevgimin.
Axı ürəyimdə közü qalıbdı...

Neylərdim qələmim,birdə varağım.
Mənim köməyimə yetişməsəydi.
Dərdimi,sirrimi,kimə deyərdim?
Mənə bu istedad verilməsəydi.

Anlaya bilsəydi Sərxanı kimsə.
Oturub bir roman yazardı bəlkə.
Qələmim,varağım biləni bilsə.
Başını götürüb qaçardı bəlkə.